Neisti - 18.06.1949, Blaðsíða 4

NEISTI
Ritstj. annast: Sig. Jónasson, Jón Sæmundsson, Hólmsteinn Pórarinsson
Thjja btc
Laugardaginn kl. 9:
NJÓSNAFÖRIN
Sunnudaginn kl. 3:
RALLETSKÓLINN
Sunnudaginn kL 5:
FI/íSTA
Sunnudaginn 'kl. 9:
SVIKARINN
Mánudaginn kl. 9:
SVIKARINN
Þriðjudaginn kl. 9:
BALLETSKÓLINN
SÍLDARSTÚLKUR!
i
Beztu stuðningsmenn
íhaldsins.
Það er kunnugra en frá þurfi
að greina, að komjmúnistar nota öll
þau sívirðilegustu orð, sem íslenzk
tunga hefir yfir að ráða um Al-
þýðuflokkinn og forystumenn
hans. Sýknt og heilagt er rógur-
inn látinn dynja, á Alþýðufloikkn-
um, sem á undanförnum áratug-
um hefur gert mest fyrir alþýðu
þessa lands, og er enn að vinna
fyrir aiþýðuna, á sama tíma, sem
kommúnistar beita allri sinni orku
og getu, til þess að ala á óánægju
og hættulegri sundrung á meðal
þeirra stétta, sem hann telur sig
vena studdan af. Hver er svo út-
koman af þessum árásum komm-
únista. Jú, hún er sú, að hinn
gamli andstæðingur alþýðunnar,
Sjálfstæðisflokkurinn horfir á
klofningsstarf kommúnista innan
alþýðunnar með ánægju, þar sem
'þessi iðja kommúnista skiptir
hinni vinnandi stétt í tvær deildir,
sem hvorug er nógu sterk, til þess
að láta íhaldið finna verulega til
sín, en sem gæti unnið þrekvirki
alþýðunni til handa, ef þær stæðu
saman. Á meðan kommúnistar
halda áfram klofningsstarfsemi
sinni innan raða hinna vinnandi
stétta, hlakkar í íhaldinu, og það
notar sannarlega tækifærið, eins
og það hefur alltaf gert, til þess
að raka til sín sem mestum af-
rakstri af striti þeirra, sem inna
störtfin af hendi, þeirra, sem 1 raun
og veru eiga tvímælalaust að njóta
ágóðans af striti sínu. Kommún-
istar eru því beinlínis að skara
eld af köku íhaldsins, þegar þeir
með klofningsstarfisemi sinni gera
allt til þess að skapa sundurlyndi
innan alþýðunnar og vilja gera
hana áhrifalausa um gang þjóð-
málanna. Þeir sem inna störfin
af hendi hér í þessu landi, xnega
fullvel vita það, að á meðan íhaldið
fær svo miklu ráðið, sem raun ber
vitni um, þá rennur ágóðinn af
vinnunni aldrei beina leið til þeirra
sem vinna, heldur verður honum
vafalaust eftirleiðis, sem hingað
til, beint ofan í vasa stóreigna-
mannanna, sem eiga atvinnutækin
og ráða yfir þeim, hvenær þau eru
í gangi og hverjir vinni við þau og
oft fyrir hvaða kaup þeir vinna.
Hvemig væri nú fyrir Þjóðviljann
að endurskoða afstöðu sína gagn-
vart hinum vinnandi stéttum, sem
hann þyikist vera fulltrúi fyrir ? —
Kommúnistar þurfa ekki að halda
að þeir geri Alþýðuflokknum eða
forustum(önnum hans nokkurt ó-
gagn með hinum kjánalegu skrif-
mn. En á hinn bóginn gérir hann
binum vinnandi stéttum í heild
stórtjón og ihaldinu mikinn greiða,
einmitt með því að hamast eins
og naut í moldarflagi gegn
Alþýðuflokknum. Það er því ekki
neitt öfugmæli íhaldsmanna, þeg-
ar þeir halda því fram að beztu
stuðningsmenn sínir séu komm-
únistar, með klofningsstarfsemi
sinni innan verkalýðshreyfingar-
innar. Það er kominn tími til þess
ifyrir iþá fylgendur kommúnista,
sem telja sig lýðræðissinna, að
yfirgefa flokkinn og vinna að
sameiningu verkalýðsins í eina
lýðræðislega heild, — sem telja
lýðræðið undirstöðuatriði þjóð-
skipulagsins og telja að með bylt-
ingu vinnist ekkert, heldur beri að
feta sig áfram stall af stalli, þar
til hátindinum er náð, en sá tind-
ur er fyrst og fremst „völdin í
hendur alþýðunnar sjálfrar!“
„Yfir álfur og lönd
tengi bróðernið bönd.“
Þeir, sem tileinkað hafa sér
mannréttindaihugs jónir jafnaðar-
manna hafa mikið og göfugt hlut-
verk að berjast fyrir. Stór hluti
mannikynsins leitar eftir gróandi
iþjóðlífi, þar sem böli og skorti og
styrjöldum sé útrýmt. Slíkt gró-
andi þjóðlíf telur alþýða margra
landa sig finna á brautum þeim, er
jafnaðarstefnan bendir á. Jafn-
aðarstefnan kennir okkur að vinna
sam|an að lausn vandamálanna og
við öflun daglegra nauðsynja, en
ágóðann af vinnu okkar eigum við
ÖII í félagi og beri að nota hann
sameiginlega til að bæta afkomu
heildarinnar og tíl þess að mæta
himun ýmsu örðugleikum, sem
alltaf geta borið að dyrum og við
getum ðkki 'hindrað að komi. —
Meginkjarni jafnaðarstefnunnar
er því sá, að í staðinn fyrir baráttu
komi samstarf og að þjóðarauðn-
um sé réttlátlega skipt á milli
þjóðfélagsþegnanna. Jafnaðar-
stefnan er því ekki aðeins skyn-
samleg áætlun um framkvæmdir
og framleiðslu til almennings
þarfa, heldur engu síður, jafnvel
fyrst og fremst samfélag frjálsra
manna og kvenna, byggt á full-
komnu lýðræði og lýðfrelsi.
Þetta er andstætt auðhyggj-
unni, er vill halda almenningi í
fjárhagslegum fjötrum og gagn-
stætt einræðinu, sem keppir að
'því með allri taökni nútímans, að
móta skoðanir og hugsanir manna,
þannig, að heilar þjóðir verða að
andlegum nátttröllumi, en frjáls
hugsun vægðaralust brotin á bak
aftur.
Með því að fjölmenna undir
merki jafnaðarstefnunnar og berj-
ast þannig fyrir frelsi, jafnrétti
og bræðralagi, getur aliþýðan
vænzt þess, að
„Yfir álfur og lönd
tengi bróðernið bönd.“
NYJAR FÍKJUR
(Framhald af 1. síðu).
og þekkingarþrungin ritgerð,
skrifuð af fremur óróasömum
ungum manni, semi ekki vill una
kúgun, blekkingu né kyrrstöðu
eða áfturför í velferðarmálum
mannkynsins. Það er gaman að
vita til þess, að til eru menn með
svona skap og hugsun. Hinsvegar,
þó að margt sé þannig vel um rit-
smíðina, þá munu efalaust verða
nokkuð s'kiptar skoðanir um, hvert
eigi að stefna ýmsum ásökunum,
sem þeiml, er þarna koma fram.
Bendir einmitt margt af því, sem
við aðrir höfum ýmist séð sjálfir
gerast, eða frétt af, eftir góðum
heimildum, fremur til þess, að
þessar ásakanir Jónasar H. Haralz
mundu miklu réttar hitta þá og
það, sem hann vill, að því er virð-
ist eigin'lega alveg undanskilja
gagnrýni. Ef til vill breytist þetta
þegar höfundurinn fer að starfa
fyrir nýja floklkinn, enda hlýtur
að verða einn af homsteinum þess
flo'kks: viljinn tíl að hafa vöku-
augun fyrir öllum hættmn jafnt.
Hin athyglisverða greinin er um
hungur og gervimat, og eftír Gylfa
Þ. Gíslason, og vil ég benda á, að
'hún fjallar um ekki svo lítíð at-
riði 'í lífi mannkynsins, sem er að
hafa nóg að éta. Vissulega ríkir
í því efni hin mesta óreiða um
veröld a'lla. Þurfa sambúðarhættír
þjóða mjög að breytast frá því,
sem er, ef þær eiga allar að kom-
ast klakklaust að jötimni. En því
trúa framsýnir menn, að sambúð-
in byrji senn að batna.1 Og væri
iþá rétt fyrir Þjóðvamarmenn að
athuga það líka. En ekki er ég
með þessum orðum að draga úr
áhuga iþeirra fyrir að gera ráð-
stafanir til heilla í matarmiálunum.
Sízt af öl'lu vil ég missa þá úr
hungri. Og væri það þó mun æs'ki-
legra en að þurfa að horfa á þá,
sem gervimenn við gerviborðhald.
Þórarinn Guðnason læknir skrif-
ar um hugleiðingar sínar á heim-
leið til Islands og kemur víða við.
Er þar einkum athyglisvert það
sem sagt er um áhrif atom-spreng-
inga. Enn eru í heftinu ritgerð um
landeign á landnámsöld og ferða-
saga til Hraunsréttar í Aðaldal. Er
sú fyrri rituð af hinum lærða ger-
mana dr. Hans Kuhn, og stórfróð-
Það verður bezt að salta
á söltunarstöð K. F. S. í
sumar. — Þið sem ekki
hafið ráðið ykkur, ættuð
a ðhaf a tal af Birni Þórð-
arsyni sem fyrst í
SÖLTUNARSTÖÐ
K. F. S.
ELDIVIÐAR- i
TIMBUR
TiANNKREM
j nýkomið j
LITLA BÚÐIN
j Aðalgötu 5
leg, en hin síðari af Braga Sigur-
jónssyni, og er það bernskuminn-
ing. Þá er smjákvæði eftir Þráinn,
og merkur ritdómabálkur, skrif-
aður af Arnóri Sigurjónssyni. Er
Arnór einn af áreiðanlegustu rit-
dómurum hérlendis, en þeir eru
ékki mjög margir.
Sigurður Draumlaiul
Simnuhvoli
Akureyri
til isölu
Sigurður Guðjónsson
íbakari i
v