Neisti - 26.08.1949, Side 2
2
NEISTI
y
Burtrekstrarnir úr SR
— N.EISTI—
VIKUBLAÐ
Utgefandi: Alþýðufl.fél. Sigluf j.
Ábyrgðarmaður:
ÓLAFUR H. GUÐMUNDSSON
Áskriftagjald kr. 20,00 árg. —
Gjalddagi blaðsins er 1. júií
Afgr. bl. er í Aðalgötu 22
Lýðræði — Einraeði
Við hverjar einustu kosningar er
fram fara í lýðfrjálsu landi verða
menn að gera sér grein fyrir þeim
mismun sem fellst í yfirskriftarorð
um þessa greinarstúfs. Þau mis-
tök að gefa einræðissinnuðum
flokki valdaaðstöðu hafa víða um
heim orðið svo afdrifarík að vert
er að læra af þeirri dýrkeyptu en
sorglegu reynslu. Lýðræði þýðir
það, að hver einstaklingur hafi
frelsi til þess að skipa sér í flokk
eða samtakaheild, láta skoðun sína
í Ijós og berjast fyrir henni í ræðu
og riti. Þ. e. einstaklingi og flokk-
um er tryggt skoðanafrelsi, félaga
frelsi, málfrelsi og prentfrelsi. —
Innan þessa ramma deila menn og
flokkar síðan um það hvernig beri
að notfæra þetta frelsi til hags-
muna og aðgerða fyrir einstakl-
inga, stéttir og þjóðarheildina.
Lýðræðið hefur óumdeilanlega
þróast mest og bezt í vesturhluta
Norðurálfu. Öndvegisflokkar og
\ Öflugasti málssvari lýðræðisins
hefur ávalt verið og er Alþýðu-
flokkurinn í hverju landi eða ríkja-
samsteypu. í lýðræðisríkjum berj-
ast flokkarnir eða flokkasamsteyp-
ur um völdin. Þjóðin sjálf fær á
vissu árabili að leggja úrskurð
sinn á stefnur og framkvæmdir
flokkanna og sker úr um hverjir
þeirra eigi að fara með stjórnir
landanna hvert kjörtímabil. Þetta
eru svo augljós sannindi og stað-
reyndir að ekki þýðir í móti að
mæla.
Gagnstætt þessu er svo einræði.
Þ. e. einn flokkur, oftast undir
stjóm eins manns eða fámennrar
samhentrar flokksstjómar, hrifsar
til sín völdin og neitar að afhenda
þau aftur eða láta þjóðina skera úr
um það hverjum hún vilji fela þau.
Þessu einræði fylgir afnám helg-
ustu mannréttinda, svo sem afnám
félagafrelsis, málfrelsis og ritfrels-
is. I kjölfar þessa fylgir alia jafna
fangaibúðir, fjölmennur hópur
njósnara og her eða lögregluvald.
Öll andstaða er kæfð í fæðingu. —
Allar aðfinnslur eru bannaðar. Eng
ar frjálsar kosningar em leyfðar.
Oftast er borinn fram einn listi við
kosningar og kjósendum allra náð-
arsamlegast leyft að segja já eða
nei. All oftast er þannig um hnút-
ana búið að stjórnarflokkurinn
fylgist með kosningum og neiat-
Fy^ir stuttu var sex verkamönn-
um sagt íyrirvaralaust upp vinnu
hjá Síidarverksmiðjum ríkisins og
gefið að sök „léleg“ vinnubrögð
við gruimgröft timnuverksmiðj-
unnar nýju. 1 stað þess að tii-
kynna trúnaðarmanni verða-
mannafél. á vinnustaðnum, að ef
þessir menn þættu ekki vinnubrögð
s'in, yrðu þeir reknir, eru þessir
menn reknir fyrirvaralaust frá
íyrirtækinu. Allur málstilbúningur
forráðamanna SR, sem standa að
þessum burtrekstrum, er með ein-
dæmum og virðist tilgangur þeirra
sá einn að fá verkamenn upp á
móti sér. Nú er ekkert að því að
finna, þótt þeir, sem stjórna vimi-
unni hjá SR, vilji að unnið sé vel.
Verkamenn eiga að kappkosta að
afreka jafnmikið yfir daginn og
mögulegt er, og sjálfsagt er að
taka hart á öllum meiriháttar
vinnusvikum. En verkamenn geta
álls ekki látið það viðgangast, að
mönnum sé sagt upp vinnu sökum
„lélegra“ vinnubragða, nema þessi
þunga sök sé sönnuð á þá, sem
reknir eru fyrir þessar sakir.
Hafa þeir, sem stóðu fyrir brott-
rekstri þessum gert það. Við skul-
um athuga það nokkuð nánar. —
Flokksstjóri S.R. við grunngröft-
inn á nýju tunnuverksmiðjunni
kvæðinu fylgja þá jafnan ýmsar
skerðingar á þegar takmörkuðum
mannréttindum, svo sem atvinnu-
og brauðréttindum.
Þétta fyrirkomulag er þekkt und
ir heitunum Nazismi og Kommún-
ismi. Þýzki nazisminn byggði á
þessu kerfi og einræðisríkin austan
járntjaldsins byggja sína tilveru á
því. Kommúnistar um allan heim
fylgja þessu kerfi, þó að sumstaðar
telji þeir heillavænlegra að dyljast
nokkuð. Hvar sem er í heiminum
taka kommúnistar við fyrirskip-
unum frá yfirboðunim sínum í
Kominform. Fyrirskipun þaðan er
þeim lög og boðskapur þaðan heil-
ög trú.
Þetta er ekki nýtt. Það skýrist
með hverjum degi og æ fleiri koma
auga á þau sannindi, að Kommún-
istar geta ekki þrifist í lýðfrjálsu
þjóðfélagi. Þessvegna tapa þeir
við hverjar' frjálsar kosningar sem
fram fara 'í lýðræðisríkjunum.
Flestir Islendingar eru sér með-
vitandi um meginmismun lýðræðis
og einræðis. Fyrir styxjöldina og í
byrjun hennar bar að tvísu nokkuð
innan Sjálfstæðisflokksins á naz-
istasinnaðri hreyfingu. En þessir
menn hafa talið hollary, að láta
lítið á sér bæra. Kommúnistar sáu
einnig sitt óvænnai, skiptu um nafn
og að nokkru um baráttuaðferðir,
en um hugarfarsbreytingu var ekki
að ræða. <
hefur gefið fjórum hinna burt-
rsknu eftirfarandi vottorð:
„Það vottast hér með, að Andrés
Davíðsson, Skúli Benediktsson,
Aðalbjörn Þorsteinsson og Gísli
Þórðarson, hafa ekki unnið ver en
aðrir í grunngreftri tunnuverk-
smiðjunnar nýju.
Siglufirði 16. ág. 1949.
Hallur Garibaldason
(sign.)
Guðfinnur Þorbjörnsson virðist
ekki hafa upplýsingar sínar um
„léleg“ vinnubröð þessara manna
frá ílokksstjóra smum.
Guðfinnur Þorbjörnsson getur
ekki haft upplýsingar sínar frá
Sveini Ásmundssyni verkstjóra, er
kemur aðeins endium og eins á
þennan vinnustað, enda hefur
Sveinn upþlýst í viðurvist hinna
burtreknu, að hann hafi ekki borið
fram kæru um það, að þeir
yrðu reknir úr verksmiðjunum'. —
Hvaðan hefur Guðfinnur Þor-
ibjörnsson þá upplýsingar sínar um
„léleg“ vinnubrög þessara manna?
Þeir sem stóðu fyrir þessum burt-
rekstri virðast nú vera staðnir að
þeirri sök, að hafa rekið þessa
menn saklausa. Þessir sömu menn
Má því segja að meginihluti is-
lenzku þjóðarinnar hafi fordæmt
einræðisfyrirkomulagið. Það hefur
þessvegna vakið nokkra furðu og
jafnvel eftirtekt, að formaður
Sjálfstæðisfloksins hér í Siglufirði
hefur opinberlega lýst því yfir að
hann geri engan mun á stefnu
Alþýðuflokksins og stefnu komm-
únista. Telur hann að báðir vilji
„stefna að því að koma á sósíal-
istísku þjóðskipulagi eins og tíð-
kast í Rússlandi og löndum þeim,
sem þeir hafa hnésett og svift
frelsi, með fangabúðum ófrelsi og
þrælahaldi.“ Með öðrum orðum er
því lýst yfir að enginn munur sé á
einræði kommúnista og því lýðræði
sem tíðkast á Norðurlöndum, Bret-
landi, Belgíu og víðar, sem varið er
og barist fyrir af Alþýðuflokkum
þessara landa. Þýðir þetta að Sjálf
stæðisflokkurinn í Siglufirði undir
forustu þessa manns vilji engu
síður einræði kommúnista en lýð-
ræði jafnaðarmanna ? Ef svo er
verður enginn vandi fyrir sigl-
firzka kjósendur að velja á milli.
Yfirgnæfandi meirihluti vill lýð-
ræði og mun fylgja þeim flokki
sem þar hefur hreinan skjöld og
fylgja þeim frambjóðenda sem vill
framfylgja því, en ekki hinum sem
enga grein gerir sér fyrir mismun
lýðræðishugsjónar jafnaðarmanna
og miðaldareinræðis kommúnista.
hafa ekki viljað viðurkenna yfir-
sjón sína og taka verkamennina í
vinnu að nýju. Nú er komið að
því, að siglfirzkir verkamenn
kréfjast þess, að hlutur þessara
verkamanna sé tafarlaust réttur,
og ekki verði skilið við þetta mál,
án þess að hinir burtreknu verka-
menn fái fulla uppreisn. Þeir, sem
stóðu fyrir þessum burtrekstrum
munu farmvegis verða undir
sterkri gagnrýni frá verkamönn-
um og þarf þá ekki að undra, þótt
slíkt verði til þess, að framvegis
verði, því miður, miklu verra að
semja um þau ágreiningsmál, sem
upp kunna að koma á milli þeirra
og verkamanna. Getur þetta haift
alvarlegar afleiðingar fyrir þá
sjálfa. Nú er þess að vænta, að
stjórn S.R. veiti hinum burtreknu
verkamönnum fulla uppreisn, og
bæti þannig fyrir óréttlæti verk-
stjóra s'íns.
JÓhairn G. Möller
(Framliald af 1. síðu).
fyrirmælum einvaldans í Moskvu.
Lönd sem fengu sjálfstæði sitt a
sama tíma og Island, eins og Eist-
land, Lettiand og Lithauen voru
þurrkuð út. Stórar spildur af Finn-
landi og Póllandi voru lagðar við
rússneska veldið. Með stjórnarbylt-
ingum, herveldi, fangelsunum og
lífláti margra sinna beztu sona,
voru Bulgaría, Ungverjaland,
Tékkóslóvakía, Albanía og Jugó-
slavía innlimuð í rússneska stjórn-
arkenfið. Mannslífin voru að engu
metin. Frelsi og mannréttindi for-
smáð.
Þetta eru atburðirnir og minn-
ingarnar sem tengdar eru við vin-
áttusamning Hitlers og Stalins frá
1939. Það er þessvegna engin furða
þó að kommúnistunum íslenzku
komi það bezt að hann falli í
gleymsku og dá. Margt hefur þó
farið öðru vísi en ætlað er. Hin
dáða hetja Tító marskálkur — ein-
valdi Jugóslavíu — skipar ekki
lengur virðingarsess á síðum Þjóð
viljans. Nú er hann svikari, for-
smáður og fyrirlitinn, af því að
hann neitaði að hlýða fyrirskipun-
um frá Kreml.
En þegar Islendingar minnast
þessara atburða dettur þeim í hug
að. vissulega mundu árnaðaróskir
Rússa hafa fylgt Þjóðverjum til
hernáms á íslandi, ef það hefði
gerzt fyrir 1941. Hugarfar íslenzku
kommúnistanna hefur ekkert
breyzt.
TIL LESENDA!
Mikið efni verður að b'iða næsta
blaðs, þ. á. m. minningargrein um
Sigurð Sigurðsson.
Tíu ára afmæli
\