Neisti


Neisti - 26.08.1949, Side 2

Neisti - 26.08.1949, Side 2
2 NEISTI y Burtrekstrarnir úr SR — N.EISTI— VIKUBLAÐ Utgefandi: Alþýðufl.fél. Sigluf j. Ábyrgðarmaður: ÓLAFUR H. GUÐMUNDSSON Áskriftagjald kr. 20,00 árg. — Gjalddagi blaðsins er 1. júií Afgr. bl. er í Aðalgötu 22 Lýðræði — Einraeði Við hverjar einustu kosningar er fram fara í lýðfrjálsu landi verða menn að gera sér grein fyrir þeim mismun sem fellst í yfirskriftarorð um þessa greinarstúfs. Þau mis- tök að gefa einræðissinnuðum flokki valdaaðstöðu hafa víða um heim orðið svo afdrifarík að vert er að læra af þeirri dýrkeyptu en sorglegu reynslu. Lýðræði þýðir það, að hver einstaklingur hafi frelsi til þess að skipa sér í flokk eða samtakaheild, láta skoðun sína í Ijós og berjast fyrir henni í ræðu og riti. Þ. e. einstaklingi og flokk- um er tryggt skoðanafrelsi, félaga frelsi, málfrelsi og prentfrelsi. — Innan þessa ramma deila menn og flokkar síðan um það hvernig beri að notfæra þetta frelsi til hags- muna og aðgerða fyrir einstakl- inga, stéttir og þjóðarheildina. Lýðræðið hefur óumdeilanlega þróast mest og bezt í vesturhluta Norðurálfu. Öndvegisflokkar og \ Öflugasti málssvari lýðræðisins hefur ávalt verið og er Alþýðu- flokkurinn í hverju landi eða ríkja- samsteypu. í lýðræðisríkjum berj- ast flokkarnir eða flokkasamsteyp- ur um völdin. Þjóðin sjálf fær á vissu árabili að leggja úrskurð sinn á stefnur og framkvæmdir flokkanna og sker úr um hverjir þeirra eigi að fara með stjórnir landanna hvert kjörtímabil. Þetta eru svo augljós sannindi og stað- reyndir að ekki þýðir í móti að mæla. Gagnstætt þessu er svo einræði. Þ. e. einn flokkur, oftast undir stjóm eins manns eða fámennrar samhentrar flokksstjómar, hrifsar til sín völdin og neitar að afhenda þau aftur eða láta þjóðina skera úr um það hverjum hún vilji fela þau. Þessu einræði fylgir afnám helg- ustu mannréttinda, svo sem afnám félagafrelsis, málfrelsis og ritfrels- is. I kjölfar þessa fylgir alia jafna fangaibúðir, fjölmennur hópur njósnara og her eða lögregluvald. Öll andstaða er kæfð í fæðingu. — Allar aðfinnslur eru bannaðar. Eng ar frjálsar kosningar em leyfðar. Oftast er borinn fram einn listi við kosningar og kjósendum allra náð- arsamlegast leyft að segja já eða nei. All oftast er þannig um hnút- ana búið að stjórnarflokkurinn fylgist með kosningum og neiat- Fy^ir stuttu var sex verkamönn- um sagt íyrirvaralaust upp vinnu hjá Síidarverksmiðjum ríkisins og gefið að sök „léleg“ vinnubrögð við gruimgröft timnuverksmiðj- unnar nýju. 1 stað þess að tii- kynna trúnaðarmanni verða- mannafél. á vinnustaðnum, að ef þessir menn þættu ekki vinnubrögð s'in, yrðu þeir reknir, eru þessir menn reknir fyrirvaralaust frá íyrirtækinu. Allur málstilbúningur forráðamanna SR, sem standa að þessum burtrekstrum, er með ein- dæmum og virðist tilgangur þeirra sá einn að fá verkamenn upp á móti sér. Nú er ekkert að því að finna, þótt þeir, sem stjórna vimi- unni hjá SR, vilji að unnið sé vel. Verkamenn eiga að kappkosta að afreka jafnmikið yfir daginn og mögulegt er, og sjálfsagt er að taka hart á öllum meiriháttar vinnusvikum. En verkamenn geta álls ekki látið það viðgangast, að mönnum sé sagt upp vinnu sökum „lélegra“ vinnubragða, nema þessi þunga sök sé sönnuð á þá, sem reknir eru fyrir þessar sakir. Hafa þeir, sem stóðu fyrir brott- rekstri þessum gert það. Við skul- um athuga það nokkuð nánar. — Flokksstjóri S.R. við grunngröft- inn á nýju tunnuverksmiðjunni kvæðinu fylgja þá jafnan ýmsar skerðingar á þegar takmörkuðum mannréttindum, svo sem atvinnu- og brauðréttindum. Þétta fyrirkomulag er þekkt und ir heitunum Nazismi og Kommún- ismi. Þýzki nazisminn byggði á þessu kerfi og einræðisríkin austan járntjaldsins byggja sína tilveru á því. Kommúnistar um allan heim fylgja þessu kerfi, þó að sumstaðar telji þeir heillavænlegra að dyljast nokkuð. Hvar sem er í heiminum taka kommúnistar við fyrirskip- unum frá yfirboðunim sínum í Kominform. Fyrirskipun þaðan er þeim lög og boðskapur þaðan heil- ög trú. Þetta er ekki nýtt. Það skýrist með hverjum degi og æ fleiri koma auga á þau sannindi, að Kommún- istar geta ekki þrifist í lýðfrjálsu þjóðfélagi. Þessvegna tapa þeir við hverjar' frjálsar kosningar sem fram fara 'í lýðræðisríkjunum. Flestir Islendingar eru sér með- vitandi um meginmismun lýðræðis og einræðis. Fyrir styxjöldina og í byrjun hennar bar að tvísu nokkuð innan Sjálfstæðisflokksins á naz- istasinnaðri hreyfingu. En þessir menn hafa talið hollary, að láta lítið á sér bæra. Kommúnistar sáu einnig sitt óvænnai, skiptu um nafn og að nokkru um baráttuaðferðir, en um hugarfarsbreytingu var ekki að ræða. < hefur gefið fjórum hinna burt- rsknu eftirfarandi vottorð: „Það vottast hér með, að Andrés Davíðsson, Skúli Benediktsson, Aðalbjörn Þorsteinsson og Gísli Þórðarson, hafa ekki unnið ver en aðrir í grunngreftri tunnuverk- smiðjunnar nýju. Siglufirði 16. ág. 1949. Hallur Garibaldason (sign.) Guðfinnur Þorbjörnsson virðist ekki hafa upplýsingar sínar um „léleg“ vinnubröð þessara manna frá ílokksstjóra smum. Guðfinnur Þorbjörnsson getur ekki haft upplýsingar sínar frá Sveini Ásmundssyni verkstjóra, er kemur aðeins endium og eins á þennan vinnustað, enda hefur Sveinn upþlýst í viðurvist hinna burtreknu, að hann hafi ekki borið fram kæru um það, að þeir yrðu reknir úr verksmiðjunum'. — Hvaðan hefur Guðfinnur Þor- ibjörnsson þá upplýsingar sínar um „léleg“ vinnubrög þessara manna? Þeir sem stóðu fyrir þessum burt- rekstri virðast nú vera staðnir að þeirri sök, að hafa rekið þessa menn saklausa. Þessir sömu menn Má því segja að meginihluti is- lenzku þjóðarinnar hafi fordæmt einræðisfyrirkomulagið. Það hefur þessvegna vakið nokkra furðu og jafnvel eftirtekt, að formaður Sjálfstæðisfloksins hér í Siglufirði hefur opinberlega lýst því yfir að hann geri engan mun á stefnu Alþýðuflokksins og stefnu komm- únista. Telur hann að báðir vilji „stefna að því að koma á sósíal- istísku þjóðskipulagi eins og tíð- kast í Rússlandi og löndum þeim, sem þeir hafa hnésett og svift frelsi, með fangabúðum ófrelsi og þrælahaldi.“ Með öðrum orðum er því lýst yfir að enginn munur sé á einræði kommúnista og því lýðræði sem tíðkast á Norðurlöndum, Bret- landi, Belgíu og víðar, sem varið er og barist fyrir af Alþýðuflokkum þessara landa. Þýðir þetta að Sjálf stæðisflokkurinn í Siglufirði undir forustu þessa manns vilji engu síður einræði kommúnista en lýð- ræði jafnaðarmanna ? Ef svo er verður enginn vandi fyrir sigl- firzka kjósendur að velja á milli. Yfirgnæfandi meirihluti vill lýð- ræði og mun fylgja þeim flokki sem þar hefur hreinan skjöld og fylgja þeim frambjóðenda sem vill framfylgja því, en ekki hinum sem enga grein gerir sér fyrir mismun lýðræðishugsjónar jafnaðarmanna og miðaldareinræðis kommúnista. hafa ekki viljað viðurkenna yfir- sjón sína og taka verkamennina í vinnu að nýju. Nú er komið að því, að siglfirzkir verkamenn kréfjast þess, að hlutur þessara verkamanna sé tafarlaust réttur, og ekki verði skilið við þetta mál, án þess að hinir burtreknu verka- menn fái fulla uppreisn. Þeir, sem stóðu fyrir þessum burtrekstrum munu farmvegis verða undir sterkri gagnrýni frá verkamönn- um og þarf þá ekki að undra, þótt slíkt verði til þess, að framvegis verði, því miður, miklu verra að semja um þau ágreiningsmál, sem upp kunna að koma á milli þeirra og verkamanna. Getur þetta haift alvarlegar afleiðingar fyrir þá sjálfa. Nú er þess að vænta, að stjórn S.R. veiti hinum burtreknu verkamönnum fulla uppreisn, og bæti þannig fyrir óréttlæti verk- stjóra s'íns. JÓhairn G. Möller (Framliald af 1. síðu). fyrirmælum einvaldans í Moskvu. Lönd sem fengu sjálfstæði sitt a sama tíma og Island, eins og Eist- land, Lettiand og Lithauen voru þurrkuð út. Stórar spildur af Finn- landi og Póllandi voru lagðar við rússneska veldið. Með stjórnarbylt- ingum, herveldi, fangelsunum og lífláti margra sinna beztu sona, voru Bulgaría, Ungverjaland, Tékkóslóvakía, Albanía og Jugó- slavía innlimuð í rússneska stjórn- arkenfið. Mannslífin voru að engu metin. Frelsi og mannréttindi for- smáð. Þetta eru atburðirnir og minn- ingarnar sem tengdar eru við vin- áttusamning Hitlers og Stalins frá 1939. Það er þessvegna engin furða þó að kommúnistunum íslenzku komi það bezt að hann falli í gleymsku og dá. Margt hefur þó farið öðru vísi en ætlað er. Hin dáða hetja Tító marskálkur — ein- valdi Jugóslavíu — skipar ekki lengur virðingarsess á síðum Þjóð viljans. Nú er hann svikari, for- smáður og fyrirlitinn, af því að hann neitaði að hlýða fyrirskipun- um frá Kreml. En þegar Islendingar minnast þessara atburða dettur þeim í hug að. vissulega mundu árnaðaróskir Rússa hafa fylgt Þjóðverjum til hernáms á íslandi, ef það hefði gerzt fyrir 1941. Hugarfar íslenzku kommúnistanna hefur ekkert breyzt. TIL LESENDA! Mikið efni verður að b'iða næsta blaðs, þ. á. m. minningargrein um Sigurð Sigurðsson. Tíu ára afmæli \

x

Neisti

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Neisti
https://timarit.is/publication/848

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.