Nýtt og gamalt - 01.01.1915, Blaðsíða 35

33
leikum sínum, en eru ekki lengi að tefja
sig á iðrun, af þvi að það væri timatjón,
að minsta koBti á þessum tímamótum ver-
aldarsögunnar. Vjer viljum dýrka Guð,
sem þjóð er ann lögum og reglu, og það
merkir, að Guðs dýrkun vor er ekki leit
að hinum góða al-anda („Allgeist11) í þoku
og himinhárri fjarlægð, heldur í lögum
og nauðsyn, í samvisku og hugarfari; í
örlögum ættjarðarinnar og einstakling-
anna, i stuttu máli í heimi veruleikans ...“
Kalli þeir þetta alþýðlegt „Ivanaansmál11
som treysta sjer til!
— Hitt mun satt vera, að það hefir borið
tiltölulega minna á sjorkenningum nýguð-
fræðinga siðan stríðið hófst en áður. —
Umhugsunarefnin eru orðin önnur, og
ýmsir þeirra hafa með Harnaek i broddi
fylkingar, farið æði langt í að verja árásina
á Belgiu. —
P. „Ófriðuriun gjörir oss nð
villudýrnm“.
Svensk frú, sem dvelur i Frakklandi,
skrifaði i „Stockhólms Dagblað11 i haust
sem leið, að hún hafi átt tal við hermann
frá Belgíu, er sagðist svo frá:
„Vjer bolgisku hermennirnír erum ekki
lengur manneskjur. Vjer erum orðnir vit-
stola af öllum þeim þrautum og ógnum,
sem yfir oss hafa dunið. Vjer þráum að
eins eitt: að berjast og drepa, þangað til
vjer föllum sjálfir. Vjer formælum þeim
sárum sem knýja oss til aðgerðaleysis, því
að aðgerðaleysið knýr oss til umhugsunar
um þau grimdarverk, sem vjer höfum sjeð
aðra fremja eða höfum sjálfir neyðst ti