Nýtt og gamalt - 01.01.1915, Blaðsíða 43

41
Það er likast því sem fagnaðarerindi
Jesú Krists væri alveg áhrifalaust þar
sem barist er. Yjer eigum erfitt með
að kalla Drottinn hernaðarguð, þegar
vjer þekkjum náðarboðskap JesúKrists.
Frá kristilegu sjónarmiði virðist mjer
sem vjer getum ekki skýrt ófriðinn
öðruvísi en svo: Ófriður er synd,
og synd er ekki frá Guði. Að
vísu getum vjer sagt að ófriður sje
refsidómur Drottins, því að refsingin
kemur þannig að ein syndin er hegn-
ingarvöndur annarar syndar. En Drott-
inn sjálfur birtir eðli sitt í miskunn-
seminni, meðaumkuninni og bróður-
ástinni, sem kemur nú í ijós. — Það
er sönnun vor gagnvart hinum efa-
sjúku; og kristnum mönnum ber að
færa þessu sönnun, ef þeir vilja telj-
ast börn Guðs og láta anda hans
stjórna sjer. — Guði sje lof að vjer
sjáum fólkið sýna þetta hjer í verki.
— Það sannfærir fremur en alt skrafið
um „Drottinn herskaranna", — þvi
að þá verður ekki hjá þvi komist að
gjöra Guð að þjóðarguði, og það er
afturför frá kristindómi til gamallar
Gyðingatrúar". — — —