Vera - 01.02.1983, Page 8

Iþróttir — drottinn minn dýri! Hefur nú
ekki kvennablaö á borð við Veru nægu að
sinna, sem skiptir okkur meira máli? Eru
ókki blöð og tímarit, útvarp og sjónvarp
fleytifull af íþróttum. Er ekki mælirinn full-
ur?
Kann að vera. En bíðum þó við. Hvaða
íþróttir eru það, sem baðaðar eru í flóðljós-
um fjölmiðlanna? Hvers koúar íþróttir
þiggja stuðning frá hinu opinbera? Hvaða
íþróttir njóta mestrar virðingar? — Það eru
þessar og þvílíkar spurningar, sem við er-
um að velta fyrir okkur.
Okkur sýnist, að það séu nær eingöngu
keppnisíþróttirnar, sem fá athyglina og
aðhlynninguna. En annað er íþrótt en það
að hlaupa á eftir verðlaunapeningum og
lárviðarkrönsum. íþróttir eru heilsubót og
tómstundagaman og það er sú hliðin, sem
allur almenningur leggur ræktina við. Inn-
an keppnisgreinanna sjálfra er það karl-
mönnunum, sem hæst er hampað, bæði í
fjölmiðlum og á fjárveitingum. Á þessu
viljum við vekja athygli. Á þeirri þversögn,
þegar sagt er annars vegar að íþróttir varði
almenningsheill en þegar til kastanna
kemur, er árangurinn metinn til fjár.
Á sl. vori efndi íþróttasamband íslands
til ráðstefnu um stöðu kvenna í íþrótta-
hreyfingunni. Að baki þeirrar ráðstefnu lá
vinna Kvennanefndar ÍSÍ, en hún starfaði
frá 1978 til 1982. Tildrög kvennanefndar
er m. a. að finna í norrænni ráðstefnu um
sama málefni árið 1978. Nefndin lét gera
könnun, sem okkur þykir allar athygli verð
og birtast hér á eftir atriði úr niðurstöðum
hennar. Vera mun taka þennan þráð upp
aftur í næsta tölublaði með viðtali við
konur sem eru virkar innan hinnar skipu-
lögðu íþróttahreyfingar. í millitíðinni getið
þið velt þessu máli fyrir ykkur og gaman
væri að heyra hug ykkar um þetta mál. Það
virðist alveg ljóst að konur stunda líkams-
rækt í engu minni mæli en karlarnir, aðeins
á öðrum vettvangi og stundum í greinum,
sem oft eru fremur flokkaðar undir hé-
góma en heilsurækt án þess rauhár að til
þess liggi önnur ástæða en vanvirðing karl-
anna á því sem við dundum okkur við.
Sammála — eða alveg ósammála?