Vera - 01.04.1985, Blaðsíða 8

M: Hvað finnst ykkur helst einkenna ver-
öld unglinga?
H: Það, aö þeir eru orönir óþurftarhópiír í
samfélaginu, sem hefur litlu hlutverki
aö gegna, t.d. engu í atvinnulífinu,
heldur verða aö þreyja þorrann og gó-
una þangað til þau veröa stór. Þeirra
hlutverk er aö vera neytendur, lítiö bara
á tískuverslanirnar og músikina.
B: Hvaö atvinnulífiö varöar, veröum viö
held ég að gera greinarmun á krökkum
úti á landi og í Reykjavík. j sjávarpláss-
unum t.d. er jafnvel gefiö frí í skólum
þegar fiskur er.
S: Neyslan er mjög einkennandi og hún
gengur jafnt yfir stelpur og stráka. Auö-
vitaö eru þaö stelpurnar, sem kaupa
snyrtivörurnar og fötin mest en ég held
líka að það sé að verða breyting á því,
framleiðendur eru alltaf aö höfða meira
til stráka, þeir eru farnir aö lita á sér hár-
iö og þess háttar líka. Kannski átta sig
ekki allir á því hvaö miklir peningar fara
í þetta, tökum t.d. músikina. Það er of-
boðslega dýrt fyrir foreldra aö reka
unglinga sína, sem þurfa aö eignast
plötur, kassettur, græjur. . .
E: Maður þarf nú ekki annað en skoöa
auglýsingarnar núna vegna ferming-
anna. Þaö er veriö aö auglýsa tæki upp
á 10—20 þúsund krónur og það er kall-
aö „fermingargjöfin í ár“. Og hvernig
framleiðendur notfæra sér músikina,
t.d. þetta Duran Duran-æöi. Þaö eru
töskur og bolir og diskótekin bjóöa upp
á Duran Duran kokkteila.
M: Nú skyldi maður ætla aö framleiðendur
leituöu þangaö sem peningarnir eru
fyrir hendi. Ekki eru unglingar rikt fólk.
H: Já, en sjáöu til, framboðið leitar líka
þangað sem markaðurinn er veikastur
fyrir og unglingar eru hópur, sem mjög
auðvelt er að skapa þörf hjá.
E: Það er alveg makalaust aö fylgjast meö
þessu, t.d. í kring um árshátíöirnar
núna. Stelpurnar vilja helst breyta sér
alveg, fá ný föt, nýja hárgreiðslu. . .
þetta eru stórkostleg fjárútlát.
H: Ekki bara stelpurnar.
S: Þaö er auðvitað ofboöslega erfitt fyrir
foreldra að ráöa viö þetta. Þaö er alltaf
veriö að höföa til þessara krakka og
samkeppnin á þessum árum er svo
mikil. Þaö er erfitt fyrir foreldra aö segja
nei þegar „allir hinir eiga svona“.
E: Já, og þá eru það krakkarnir sem ekki
eiga foreldra, sem hafa efni á þessu
öllu og þá er farið út í það aö hnupla.
S: Eöa sitja heima frekar en láta komast
upp um fátæktina!
Hvað einkennir veröld unglinganna? Sitja stelpur og strákar við
sama borð? Hverju þyrfti að breyta? Vera bauð til sætis við hring-
borð og hlustaði eftir sjónarmiðum kvenna, sem vinna á vett-
vangi unglinga í Reykjavík. Fulltrúi Veru var Magdalena Schram
en þær sem sátu við hringborðið voru:
Edda Ólafsdóttir félagsráðgjafi, starfar við Útideildina, Tryggva-
götu, Bryndís Guðmundsdóttir kennari, starfar við Unglinga-
heimilið Kópavogi, Hjördís Hjartardóttir félagsráðgjafi, starfar við
Fjölskylduheimilið Búðargerði og Snjólaug Stefánsdóttir, uppeld-
isfræðingur, starfar við Unglingaathvarfið, Tryggvagötu.
E: Annað sem mér dettur líka í hug og þá
af þessum fáu tilboðum sem eru til fyrir
unglingana, þ.e. leiktækjasalirnir. Mér
sýnast þeir höfða fyrst og fremst til
strákanna og eru mest notaöir af þeim.
H: Leikirnir sjálfir höföa líka meira til
stráka, þetta eru allt árásarleikir og
þess háttar.
E: Framleiðendur hafa reyndar gert sér
grein fyrir þessu og reynt að koma til
móts viö stelpurnar með sérstökum
leikjum handa þeim, ekki þó meö aö
breyta leikjunum sjálfum heldur t.d.
með því aö láta konu vera aðalmann-
eskjuna
S: og hafa þá léttari
H: en það breytir litlu, stelpurnar vilja síð-
ur svona árásarleiki.
S: Ef marka má tölur frá Æskulýösráöi, þá
vilja stelpur síöur keppnisleiki yfirhöf-
uð.