Vera - 01.04.1985, Blaðsíða 10

H: Auðvitað! Og það að þær breytast á
undan strákunum. Og þetta er ekki
bara viðhorf til eigin líkama, heldur til
sjálfssín. Strákarnirverða stoltir, stelp-
urnar feimnar.
B: Svo bætist við þessi stöðuga hræðsla
hjá foreldrunum, sem þær finna alltaf
fyrir.
E: Jájá, alltafverið að leggja lífsreglurnar,
passaöu þig nú. . . og aldrei almenni-
lega útskýringu á hverju. Bara
hræðsla. Þaö ýtir auðvitað undir van-
mat á sjálfum sér að ekki megi treysta
manni.
M: Hræðilegaóréttlátt þegar það er í raun-
inni veröldin, ekki maður sjálfur, sem
ekki er hægt að treysta!
Heimilisstörf
S: Svo er það alveg klárt að það eru gerð-
ar allt aðrar kröfur heima fyrir, t.d. hvað
varðar menntun. Jú, það er svo sem allt
í lagi að læra en líklega giftir þú þig
hvort eð er. . .
H: og hvað varðar þátttöku í heimilislífinu.
Stelpurnar eru orðnar virkir þátttak-
endur í heimilisstörfunum en strákarnir
sleppa gjarnan.
S: Það kom líka fram í könnun Æskulýðs-
ráðs að 49% stelpna hjálpa til heima
hjá sér daglega en 24% stráka.
E: Og maður verður var við það hve ólík-
um augum þau líta þessi störf. Strákun-
um finnst sjálfsagt að fá peninga fyrir
en stelpunum finnst eðlilegt að gera
þetta ókeypis, þær meta sitt framlag
ekki til fjár.
S: Allt þetta, öll þessi beina eða óbeina
þjálfun, sem krakkarnir eru að afla sér
ómeðvitað eða meðvitað fyrir fullorð-
insárin, hefur áhrif á aðstöðu þeirra í líf-
inu seinna meir.
H: Strákarnir læra að þeir eiga eftir að sjá
fyrir sér sjálfir og fyrir fjölskyldu og það
er ýtt undir þá tilfinningu að þeir geti
það. Stelpurnar mega nota tímann í að
dunda eitthvað, þær eiga hvort eð er
ekki eftir að sjá fyrir sér sjálfar.
S: Mér finnst þetta koma mjög skýrt fram
þegar maður skoðar hvað gerist þegar
krakkar flytjast að heiman af einhverj-
um ástæðum. Strákarnir geta skellt sér
á sjóinn, farið út á land i vinnu. En hvað
getur stelpa gert? Ekki fer 15—16 ára
stelpa í verbúð, það er beinlínis hættu-
legt!
M: En nú stendur stelpunum svo sem það
sama til boða og strákunum?
H: Já já, þær geta svo sem alveg farið á
tölvunámskeiðin líka. Ég veit ekki
hvernig þetta er kynnt í skólanum. . .
S: Hvatningin er ekki nægileg. Það er líka
bara einhvern veginn ekki gert ráð fyrir
neinu hjá stelpunum, þær læra strax
að gera bara þær kröfur til sjálfra sín
sem gert er i kring um þær og til
annarra kvenna.
Hvað er til ráða?
M: Er hægt að gera eitthvað í þessu?
H: Satt að segja held ég að við séum sjálf
svo mótuð af þessum viðhorfum að við
mótum krakkana ósjálfrátt af þeim líka.
Aö viö séum alltaf meira og minna að
ýta undir þessa hefðbundnu skiptingu.
B: Þetta er auðvitað alveg stórpólitískt
mál og stundum finnst manni að þeir
sem ráða, hafi engan áhuga á að
breyta þessu. Mér finnst jafnvel að það
sé verið að ýta krökkunum til baka, sjá-
ið tískuna, bíómyndirnar, sjónvarps-
þættina. Kannski tengist þetta atvinnu-
leysinu. . .
E: Já, mér finnst krakkar núna vera jafn-
vel enn þá íhaldsamari. . .
M: Tískan, sjónvarpsþættirnir, bíómynd-
irnar verða auðvitaö til í þjóðfélögum
þar sem atvinnuleysið er þegar skollið
á. Við erum aö flytja inn atvinnuleysis-
viðhorf til kvenna án þess kannski að
atvinnuleysið sé fyrir hendi?
H: Atvinnuleysi og ekki atvinnuleysi.
Hvernig var þetta þegar við vorum
unglingar? Var maður ekki vinnandi
öllum stundum. Ég vann á sumar-
hóteli, þar sem allt starfsfólkið með ör-
fáum undantekningum voru unglings-
stelpur á aldrinum 15—18 ára. Nú dytti
engum í hug að gera slíkt. Unglingarnir
fengju ekki svona vinnu. Það er eðlilegt
núna að krakkar vinni ekki en það má
ekki kalla það atvinnuleysi.
M: Höldum áfram að velta því fyrir okkur
hvaö hægt er að gera til að breyta
ástandinu.
B: Skólarnir, allur æskulýsðsgeirinn, þarf
að hefjast handa meðvitað. En eins og
ég sagði, þetta er auðvitað stórpólitískt
mál. Tökum íþróttastarfsemina sem
dæmi — hvaðan koma peningarnir,
hverjir útdeila þeim og til hvers?
Átak fyrir stelpurnar
S: Það þyrfti, a.m.k. tímabundið, að gera
sérátak fyrir stelpurnar, hafa sértilboð
fyrir þær, sem miðast að því að þær
gætu sóst eftir meiri áhrifum og hefðu
fleiri atvinnumöguleika. Það þyrfti aö
skylda fjölmiðla, ríkisfjölmiðlana, til að
fjalla um stelpurnar jafnt og stráka.
E: Já, mjög stór þáttur í þessu er athyglin,
hún skiptir máli í sambandi tómstunda-
störfin og eiginlega allt, sem krakkarnir
gera. Þegar konur á annað borð fá at-
hygli fjölmiðla, þá er það fyrir að vera
fallegar og penar.
B: Svo mætti takatil endurskoðunar sam-
setningu námskeiða og bekkja. Þaö
hefur verið lögð mikil áhersla á blönd-
un en ég held aö það hafi verið á kostn-
að stelpnanna.
S: Þetta kemur einmitt fram í greininni
hennar Kristjönu (sjá annars staðar í
Veru).
H: Líklega þyrfti bara að banna fjölmiðla,
alla nema ríkisfjölmiðlana og þar ættu
konur að ráða öllu í svona fimm árl! í
alvöru að tala, fjölmiðlarnir hafa bók-
staflega ekkert aðhald.
S: Mér dettur í hug af því að þú minntist á
blandaða bekki; það er alls ekki hægt
að ræða um kynhlutverk eða kynferði
yfirleitt, strákarnir fíflast bara og stelp-
urnar þora ekki að opna munninn.
Svona hluti þyrfti að ræða í stelpu-
bekkjum.
H: Strákarnir fíflast og stelpurnar taka allt
miklu alvarlegar — en samt ekkert
nógu alvarlega.
E: Viðhorfin endurspeglast alveg ágæt-
lega í venjulegu föstudagskvöldi; stelp-
urnar eru bara í því að hafa sig til, strák-
arnir detta í það lenda í slagsmálum,
geta verið með mörgum stelpum sama
kvöldið — hvað haldið þið að fólk segi
um stelpu sem er að gefa mörgum und-
ir fótinn í einu? — og svo þegar þeir
meiða sig í slag eöa deyja úr brennivíni,
þá koma stelpurnar og stumra yfir
þeim. Ms
Sjúkraliðar
Þriggja mánaða framhaldsnámskeið I hjúkrun aldraðra
veröur haldið í haust ef næg þátttakafæst. Upplýsingar á skrif-
stofu skólans í síma 84476 milli kl. 10 og 12.
Umsóknarfrestur er til 1. júní n.k.
Sjúkraliðaskóli íslands.
Hjúkrunarfræðingar
— sjúkraliðar
og aðstoðarfólk óskast til sumarafleysinga. Upplýsingar gefur
hjúkrunarforstjóri í síma 29133 kl. 8—16.
Vinnu- og dvalarheimili Sjálfsbjargar Hátúni 12.