Vera - 01.04.1987, Blaðsíða 34

Dagvistar-
heimili í
einkaeign
Nú nýverið samþykkti stjórn dagvista
barna að leggja blessun sína yfir rekstur
dagvistarheimilis í einkaeign og veita því vil-
yrði fyrir rekstrarstyrk þegar það hefur starf-
semi sína. Með þessari ákvörðun ef hún v-
erður staðfest eru borgaryfirvöld að stíga
eitt fyrsta skrefið í átt til aukinnar einkavæð-
ingar félagslegrar þjónustu í borginni. Ef
marka má orð borgarstjóra (sbr. greinina hér
framar í blaðinu) eiga dagvistarheimili borg-
arinnar eftir að verða harkalega fyrir barðinu
á þessu fyrirbæri í framtíðinni.
Tildrög þessa máls eru þau aö tvær konur, önnur
fóstra og hin kennari, sækja um lóö fyrir nýtt dagvistar-
heimili jafnframt því sem þær sækja um leyfi til aö reisa
og reka ,,einkadagvistarheimili.“ Nú hafa borgaryfir-
völd goldið að stofnframlagi frá ríkinu sem nemur 50%
stofnkostnaðar og a.m.k. 50% rekstrarstyrk úr borgar-
sjóði. Hin 50% sem vantar upp á stofnframlagið og
reksturinn, hljóta að koma úr vasa foreldranna í formi
dagvistargjalda. Hvorki borgaryfirvöld né foreldrar
munu hins vegar hafa nokkuð um gjaldskrá heimilisins
að segja þar sem þaö verður í einkaeign.
Ef markaðslögmálin, þ.e. framboð og eftirspurn,
verða látin ráða upphæð dagvistargjaldanna þá segir
það sig sjálft að það er hægt að fara ansi hátt með þau.
Vegna þess neyðarástands sem ríkir í dagvistarmálum
eru giftir foreldrar með miðlungstekjur og þar yfir tilbún-
ir til að greiða töluverðar upphæðir til að tryggja góða
umönnun barna sinna. Má i því sambandi benda á að
nú þegar greiða foreldrar um 11.000 kr. á mánuði fyrir
átta tíma gæslu hjá dagmóður. Það eitt að dagvistar-
gjaldið þarf að standa undir 50% stofnkostnaðar fyrir
utan rekstur, gerir það að verkum að það getur aldrei
orðið það lágt að hver sem er ráði við það. Á dagvistar-
heimilinu Ósi, sem er foreldrarekið barnaheimili og
byggir á verulegri sjálfboðavinnu, er dagvistargjaldið
nú 11.000 kr. en þó er þaö rekið í húsnæði í eigu borg-
arinnar og stofnkostnaður þar því tillölulega lítill ef miö-
að er við nýbyggingu.
Það þarf ekki að fara í neinar grafgötur með að rekst-
ur einkadagvistarheimila býður heim aukinni mismun-
un barna eftir aðstæðum og efnahag foreldra. Og það
sem meira er, þeir sem hafa tekjur til að kaupa þjónustu
þessara heimila njóta styrkja af opinberu fé til umönn-
unar barna sinna meðan hinir tekjulægri verða bara að
bjargast sem best þeir geta. Af þessum sökum er ég á
móti því að umbeðinn stuðningur verði veittur þessu
nýja einkadagvistarheimili þó hitt sé alveg Ijóst að fram-
takið á m.a. rætur sínar að rekja til slælegrar frammi-
stöðu borgaryfirvalda í uppbyggingu dagvistarheimila.
Dagvistarrekstur á hins vegar ekki að vera undir einka-
aðilum kominn heldur er það skylda borgarinnar að sjá
öllum börnum sem þess óska fyrir góðum dagheimilum
ekki síður en skólum síðar á lífsleiðinni.
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir