Vera - 01.12.1987, Blaðsíða 3
VERA
nbréf”
Hótel Vík
Reykjavík
Nærmynd
Kæra Vera.
Hér meö sendum viö þér viðtal sem viö
tókum viö konu úti í bæ um daginn í von
um að þú myndir íhuga birtingu. Þaö er
e.t.v. of hratt unnið aö mati ritnefndar? Á
því er einföld skýring: Viö lestur annarra og
almennilegra tímarita, sem eru raunveru-
legur spegill samfélagsins eins og þau
munu nefna sig (þú veist: Heimslíf, Lífs-
mynd, Ný mannsmynd o.s.frv.) hefur and-
inn velt sér yfir okkur af slíkri áfergju að viö
lá aö pennar okkar skrifuöu sjálfir. Viö biöj-
umst líka afsökunar á því aö viðtalinu fylgir
ekki mynd. Á því er einföld
hefðbundna fjölskyldumynd
vegna þess að börn ko
hjá fööur sínum vegnaTm^i,
hann er þjóöfræg persófiS? EintlWflSrðum
viö að viðurkenna að láöst hefur aö semja
fyrirsögn. Okkar uppástungur eru þó
margar, t.d.: „Einfarinn, sem getur ekki
meira en gerir það sarnt” eöa „Auðvitaö er
þetta allt mér áð kenna því ég hef aldrei
fundiö fyrir ólíkri stööu kynjanna” eöa eitt-
hvað í svona seljanlegum dúr. En sem
sagt, hér er viðtalið:
Jónína
hægra
- Jónína er hægfara. Það er
ðvelt að festa henduró henm,
ikum í eiginlegri merkingu.
in ó engan bíl og notar strætó
x sinnum ó dag, Hún er á ferð
3 flugi allan daginn, fer úr einu
tnnað en reynir mikið að tala
3ra við einn í einu. Hún er orku-
ikil, en þau sem nota orku
snnar, eiga það til að fara fram
■ henni.
í kring um konuna Jónínu er
ngin lognmolla. Hún hefur ekki
akið mikla athygli í gegnum ár-
i, mörgum þykir hún geta sjáltri
ér um kennt. Stundum fer hún
jlveg fram hjá fólki. Hún hefur
;omið víða við, verið fjórum
iinnum á fæðingadeildinni,
■eglulega hjá barnalæknum, í
stjórn dagvistunarstofnana og
leigt á sjö stöðum á höfuðborg-
arsvæðinu. Hún hefur starfað í
sjoppu, í lakkrísgerð og á með-
an fyrrverandi maðurinn hennar
lærði sitt fag, vann hún við
saumaskap. Eftir að hún dreif sig
á ritvinnslunámskeið, íékk nún
starf við ritvinnslu hjá umsvifa-
mikilli auglýsingaskrifstofu. Hún
hefuraldrei hafttímatilaðsinna
félagsmálum og aldrei skrifað
blaðagrein.
Það var erfitt að fá næði
vegna viðtalsins. Við reyndum
að vera Jónínu samferða í
strætó en barnið grét alla leið-
ina til dagmömmunnar og á
leiðinni þaðan ! vinnuna fékk
Jónína sér smáblund. í hádeg-
inu sat ég við hliðina á henni á
leiðinni heim til að gefa eldri
börnunum að borða en hvorki
þá né á leiðinni til baka í vinn-
una gafst raunverulegt næði.
Loks stakk ég upp á kaffitíman-
um, það er jú afar hugguleg
setustofa í fyrirtækinu. ,Ja- er
það?", sagði Jónína, - nun
notar kaffitímann til að kaupa í
matinn. Á meðan hún brá sér i
búð, notaði ég hins vegar kafti-
tímann til að spyrja samstarts-
tólkið álits á Jónínu. Sagði big-
ö. Sveinsdóttir er i þessver s,«.ó. H0» *
megin við gluggann.
I Jónínagafsértímatilaðtala við
Ég var svo lánsöm að
stelpan fékk mislingana
í sumarfríinu mínu."
urður Pétursson, deildarstjóri:
,,Ertu að meina þessa með krull-
umar? Hún er búin að vera hér
ansi lengi er það ekki?" Sif Fonn
Harðardóttir fjárhaldsstjon
þekkti vel til Jónínu og sagði
henni vinnast afar vel allt sem
hún gerði. „Hins vegar," bætti
Sif við, „verð ég að segja alveg
eins og er, þá skil ég ekki hvers
vegna heimilið þarf að koma
niður á vinnunni. Það gengur
auðvitað ekki að atvinnulífið taki
tjllit til barna úti í bæ. Ég skil ekk-
ert í henni að reyna ekki að
bjarga þessum málum." For-
stjérinn varí reiðtúr, annars hetði
ég innt hann álits tíka.
Það var ekki fyrr en yngsta
barnið veiktist af mislingum, sem
junmu yui ....... —
okkur þar sem hún varð að vera
heima frá vinnu. Við ræddum
við hana í reglulega huggulegri
Ibúð í Hlíðunum. En það var í
mörgu að snúast: litla barnið var
órólegt enda með mikinn hita,
Jónína sjálf hafði áhyggjur af
því að nú fengi sá elsti veikina:
,,Ég var svo lánsöm að stelpan
fékk mislingana í sumarfríinu
mínu, svo þetta er í fyrsta skipti
sem ég get ekki mætt vegna
barnanna á þessu ári, en ég er
hrædd um að það verði ekki vin-
sælt þegar strákurinn fær þessa
mislinga, það er alltaf að þyngj-
ast á þeim brúnin. I fyrradag
þurfti ég að fá að skreppa heim
vegna þess að strákunnn
meiddi sig í leikfimi, hann datt
0g ég þurfti að fara með hann
upp á slysavarðstofu til að láta
sauma..." Hún hætti I miðri
(,Auðvitað er þetta
hrein og klár ævintýra-
mennska..."
setningu þegar síminn hringdh
Það var fjárhaldsstjórinn að
spyrja Jónínu hvort verið gæti
að hún hefði tekið einhverja
skýrslu með sér heim og svo
reyndist vera: „Ég reyni að taka
eitthvað með mér heim til að
bæta upp þessi forföll," sagði
hún glaðlega við mig en bætti
við að hún væri að vísu með
þessa skýrslu en að fjárhalds-
stjórinn ætlaði sér að biðja „au-
pair" stúlkuna sína að skjótast
eftir þessu, hún þyrfti hvort eð er
að keyra eitt hennar barna í tón-
listarskólann og gæti komið við
í leiðinni.
Við héldum áfram samtalinu:
„Auðvitað var það hrein og klár
ævintýramennska að eignast
þessi börn, við áttum ekki krónu
með gati þegar við byrjuðum
En þetta er nú'einu sinni það
sem maður þráir ekki satt — og
einhver verður svo líka að erfa
landið," segir Jónína svo af sinm
gamansemi. Það kemur í Ijós að
hjónin skildu ekki löngu eftir að
maðurinn hennar hafði lokið
námi og sett á fót skrifstofu en
Jónína kærir sig ekki um að fara
nánar út í það.
Þegar hér kom sögu var klukk-
an alveg að verða fimm og und-
irrituð þurfti að rjúka til að sækja
sitt barn í leikskólann. Gætum
við e.t.v. hist í kvöld, spurði ég
en mundi svo að ég ætlaði sjálf
á ráðstefnu um dagvistunarmál.
Vildi Jónína ekki bara skella sér
með? „Nei, mér er illa við að
fara frá barninu svona veiku.
Annars er ég líka svo lítið fyrir fé-
lagsmálin og pólitík, þetto er allt
svo skelfing eitthvað púkó, finnst
mér." Niðurstaðan var sú, að
við myndum taka aftur upp
þráðinn eftir mánuð og^ gera
þetta að framhaldsviðtali I Veru,
slíkt er í tísku."
Kær kveöja til ykkar á Veru — þid ráðiö
hvort þiö britiö þetta en látið okkur vita