Vera - 01.12.1987, Blaðsíða 5

TeinaT LT
ti ssíff:«:
S{íííffeÆrS',
^ŒáSeágift &«»:•!
—~=áia«^BS»
MÆÐRA-
SAMFÉLÖG
,,Eini afgerandi munurinn á mönnum og dýrum er e.t.v. ekki annar en sá sem
birtistí hinni mannlegu samfélagsskipan,- karlmannadrottnun og pýramídastjórn-
skipan."
(Marilyn French: Beyond Power, 1986, bls. 10)
Stundum þegar leitað er skýringa á mannlegri hegðun er svip-
ast um meðal dýra og reynt að finna þar hliðstæður. Finnist þær
eru dregnar af þvi þær ályktanir aö umrædd hegöun manna sé
náttúruleg og þar með óbreytanleg; um sé aö ræða eðlislægt at-
ferli sem sé rótfest í erfðavisum tegundarinnar. Því sé eins farið
meðal skyldra tegunda.
Niðurstöður af vísindalegum dýrarannsóknum allt fram á þenn-
an dag benda vissulega til þess að margt sé likt með skyldum;
dýrum, einkum þeim sem eru líkust okkur, og mönnum. Þannig
telja dýrafræðingar og aðrir visindamenn sig hafa fundið mörg hin
sömu einkenni i dýra- og mannasamfélögum. Menn hafa fundið
sterkan foringja karlkyns sem kúgar sér veikari karldýr, foringja
eða leiðtoga sem verndar gegn hættum, finnur bestu beitilöndin
o.s.frv. Einnig er hann talinn vernda ungviðið og kvendýrin. Þessi
5