Vera - 01.12.1987, Blaðsíða 45

okkur í Hlaðvarpann í fyrra undir frábærri handleiðslu
Helgu Backmann.
Mig hefði langað til að minnast aðeins á „Tímaþjófinn"
hennar Steinunnar Sigurðardóttur eða þá „Líkamlegt sam-
band í norðurbænum“, sterkar, hrífandi frásagnir, sárar og
ömurlegar sögur/leikrit, fersk ábending til kvenna, til allra,
að endurskoða gildismatið. Ég sleppi því. Tímaþjófurinn er
nú á allra vörum, svo góða umfjöllun fékk bókin í Odda um
daginn.
En það hefur enginn talað lengi um litlu Ijóðin og smá-
sögurnar hennar Unnar Eiríksdóttur. Hún kom mér alltaf á
óvart þegar hún sýndi mér nýja sögu eða Ijóð og ég les
hana oft, kannski ekki hlutlaust, því hún var systir mín, en
það breytir ekki þvi aö sögurnar i ,,Hvítmánuöi“ koma við
mann, sumar allónotalega, gæti hugsast að einhverjum
þætti þær hálfgert guðlast a.m.k. i meira lagi ,,gróteskar“,
en athyglisverðar eru þær engu að síður.
Ég minntist á Ijóð. Ég er alin upp við Ijóðalestur og söng.
Það var ekki alltaf gaman að þurfa að hlusta á hann föður
minn þylja og þruma eftirlætisljóðin sín í tíma og ótíma, að-
allega uppreisnar og ádeiluljóðin hans Þorsteins Erlings-
sonar. Meira gaman var að syngja Steingrím, Kamban og
Davíð með henni móður minni. En allt skilar þetta sér. Hvað
ungur nemur gamall temur, segir máltækið. Ljóðabækur,
Ijóð, eru mitt uppáhald. Rímað eða órímað breytir engu, þó
verð ég að viðurkenna að ef stuðlasetning er góð í órimuðu
Ijóði þykir mér að öðru jöfnu betra. Ég bendi á „Heimkynni
við sjó“ eftir Hannes Pétursson. Eða sjöorðaljóðið ,,Mynd“
í „Hauströkkrið yfir mér“ eftir Snorra Hjartarson, það er full-
komið.
Ég grip næst Ijóð Þórarins Eldjárns. í ,,Erindi“ finn ég
m.a. ,,Ljúflingsmál“ og „Kernur hann?“ Bæði Ijóðin eiga
sérstakt erindi við okkur. En ,,Eldhúsljóðið“ í ,,Ydd“ yljar um
hjartarætur. Ég nefni ekki fleiri Ijóð nema ,,Orðið okkar
starf". ,,Ydd“ er besta bók Þórarins fram að þessu.
Hún Vilborg vinkona mín hefur gefið mér marga góða
Ijóðastund. í Tímariti Máls og Menningar nr. 4, 1986 er Ijóð
sem heitir ,,í skriftartíma" ósköp hversdagslegt að því er
virðist þangað til sólin hennar Agnar litlu fer að gráta. Vil-
borgu lætur einkar vel að yrkja og skrifa fyrir börn, og með
þeim hætti að fullorðnir njóta verka hennar jafn vel og börn-
in.
Angist litilla barna birtist ekki bara í myndum. Þau fara að
yrkja. Hann Lassi litli í 8 ára bekk gaf kennaranum sínum
myndskreytt Ijóð. Lassi er yngsti höfundurinn sem ég nefni,
en Ijóðið er svona:
Veröur stríð eða dauði
eða stríðdrekar
eða sprengjuvarp
við spurjum hvað verður?
Ég get ekki skilið svo við þennan óformlega pistil um
góðar bækur að ég ekki minnist á barnasögur.
Frá barnsaldri og fram á þennan dag hefur finnska skáld-
ið Zacarias Topelíus skipað heiðurssess í huga mínum.
Ég lag sögurnar um Stjarneyg, Pikku Matta og Sampó litla
Lappa í fyrsta sinn þegar ég var 10 ára. Ég las þessar sög-
ur nýlega með 10 ára sonarsyni mínum og höfðum við bæði
jafna ánægju af.
,,Sögur“ eftir Zacarias Topelius voru gefnar út á islensku
árið 1919, það var mín bók.
Nú er nýlega útkomin, fagurlega myndskreytt, sagan af
Sampó litla Lappa í þýðingu Þorsteins frá Hamri. Margt fer
þar betur en í þýðingu Sig. Júl. Jóhannessonar sem er
óstytt og ber blæ síns tíma. Þýðing hans er ekki mynd-
skreytt, það fannst mér raunar enginn ókostur, þvi myndirn-
ar bjó ég til sjálf í eigin huga. En nú er öldin önnur með
kosti sina og galla.
Enn eru ótaldar margar bækur sem ég hafði tínt út úr
skápnum mínum, þeirra á meðal er ,,Atómstöðin“. En þetta
átti aðeins aö vera stutt spjall, því skal hér staðar numiö að
sinni með kveðju til lesenda Veru.
Rannveig Löve.

6'-tÐ\'öL
vigt'ís G('n's<J , jjunn
&ð,ur" 'LsW e< &1 vess sere
s rrv.a- - sS - au^ V y^n'
oQ

c\e\a

\s\e'

,\i\n^
a*.
£\<.W'
ev va
,\aro<

***%, Toe 9'
toava ása^ e ^ cet\& • <• \c.oV'ar
V"i<' ,Tode'a' 5eTnqe'"' T vettind-
a^aV w^ráttvJooar V Mv' ^nne
^akn. ^uvwarrna ' to\aða^0^:ege\
' Stev^ ^rattuYooO.

be5t
Ben\c
þes'
,savar
Svartáfwítu
45