Alþýðublaðið - 17.11.1923, Blaðsíða 2
Yerkalfðurinn
í bjargarþroti.
»Hvergi skýli, hlé nó
hlíf.
Þá^er feigð og fall að
verjast,
fjö:lausn ein að sækja,
berjast,
einvíg djarft um dauða
og líf.1)*.
Stephan O Stephansson.
Rvað er atvinnuleysi? I>að er
þjóðarböl, — böl, sem hlýtur að
bitná á hverjum einasta einstak-
lingi þeirrar þjóðar, sam þjáist
af þeim slæma sjákdómi. Af
hverju kemur atvinnuleysi? Vagna
hvers er farið svo gáleysisiega
með dýrmætustu orkuna, sem
til er, hiaa „starfandi hönd“?
Þassu er létt að svara. Það er
vegna þess, að shammsýnir menn,
vægast sagt, ráða yfir lö’ndum
og lausum aurum, sem orkunnar
kre'jast. Því brennur við pott-
inn, að illa er í hanu búið, — en
nóg um það að sinni. —
Ástandið, sem ríkir meðal
verkalýðs hér í Reykjavik og í
fleiri sjóþorpum kringum land, er
þegar orðið svo ískyggilegt, að
ekki er á bætandi, ef verra á
ekki af að hljótast, svo að nú
þegar verður að hefjast handa.
Það verður að leita óyggjandi
meðala til að afstýra þessu mjkla
atvinnuleysi — og atstýra því
til fulls; — ekkert hálfkák dugar;
það er nógu lengi bútð að draga
hÍDn ídenzka ^erkalýð á gulin
um loforöum, svo íengi, að hann
fer að öllum líkindum að fá nóg
af þeim »traktéringum<;
Stjórnendum þessa land?, þessa
bæjar og annara og yfir höfuð
öilum b oddborgurum ber nú að
sýna öllum umheimi, hvort þeir
eru vaxnir þeim störfum, sem
fslerzka þjóðln hefir trúað þeim
lyrir að gegna, Uppræti þeir nú
þegar atvinnuleysið til fulls, svo
áð þjóðin megi vel við una,
verðskulda þeir íullkomið traust
allra landsbúa, en geri þeir það
ekki, mega. þeir ganga að því
sem vfsu, að íslenzku þjóðinni
1) Letuibieyting hér. A. J.
ALf» YÐUBLÁÐIÐ
AlEflintiraBðgerlíiii
selur hin óviö jafnanlegu
hveitibrauð,
bökuð úr beztu hveititegundinni (Kanada-korni) frá
stærstu og fullkomnustii hveitimylnu í Skotlandi,
sem þekt er um alt Bretland fyrir vörugæði.
Steaui'kðl,
Kon u rl
sérstakiega góð tegund
fyrirliggjandi.
Sími B79.
Sig. B, Runóifsson.
Söngvar jafnaðarmanna
er lítil bök, sem hver einasti Al-
þýðuflokksmaður verður að eiga.
í henni eru fáein kvæði. sem hver
einásti alþýðumaður þarf að kunna,
ekki eitt þeirra, heldur öll. Peir
aurar og sá tími, sem fer til að
kaupa hana og lesa og læra, ber
ávöxt, ekki þrefaldan, ekki tífaldan,
heldur hundi aðfaldan. Bókin kostar
50 aura og fæst í Sveinabókband-
inu, á afgreiðslu Alþýðublaðsins
og á fundum verklýðsfólaganna.
blæði til ólífis á næstu vikum og
mánuðum. Það er ískaldur sann-
leikur.
Nú viljum við atvinnuIeysÍBgj-
ar spyrjá ykkur, stjórnendur og
b'oddborgara þessa lands: Hverj-
um ætlið þið hð bera liita og
þunga dagsins fyrir yhfcur og
þetta land og' afla auðs úr skauti
náttúrunnar, þegar við höfum
vegna ykkar illu stjórnar verið
neyddlr til að yfirgefá ættland
vort, ekki f tugatali, heldur í
hundraða- og jafnvel þúsunda-
tali, eða ef þið hafið Iátið þessi
hundruð og þúsundir horfalla?,
en til þess kemur aldrei, því að
við látutn ehhi svelta ohhur í hél.
En þið verðið að gera öltum
jafnt Undir höfði, ef þið viljíð
hylli halda, því að allir þurfa að
lifa. — Engum atvinnuleysiogja
má gleyma; allir verða að fá að
starfa. Það er meðalið, sem
Munlð eitix* að biðja
um Smáva sm|öi*líklð.
Dæatið sjálfar um gæðln.
Hjálparstöð hjúkrunarfélags-
ins »Líknar< er opin:
Mánudaga . . ,kl. n—12 í. h.
Þrlðjudagá ... — 5—6 •. -
Miðvikudaga . , — 3—4 e. -
Föstudaga ... — 5—6 e, -
Laugardaga . . — 3—4 s. -
bjirgar okkur sjálfum og allri
þjóðinni úr þeim ógöngum, sem
hún er komin í. —
Atvinnulaosu menn! Fylgjumst
allir að, ungir og g^mlir, þar til
hver einasti atvlnnulaus maður,
sem vnrkfær er, hefir fengið at-
vinnu; að nokkur hluti þeirra
manna, sem nú eru á flæðiskeri
stáddir vegna atvinnuleysis, fál
atvinnu, — það eru liundsbœtur,
sem við þolum ekki lengur. Nú
íátum við eitt yfir okkur alla
gangá og heimtum þann sjálf-
sagða rétt að fá að neyta kraíta
okkár í þjónustu þjóðíélagsins. í
heimildarleysi var sá réttur af
okkur tekinn og í fullri ónáð
meiri hluta þjóðarinnar, og uú
snúum við okkur, atvinnulausir
menn, til allra þeirra, sem starfa
hafa í iandinu, og spyrjum: Höfum
við ekki íulla heiroild til að krefj-
ast þess réttar að fá að vinna sem