Vera - 01.06.1995, Blaðsíða 7

happadrjúgt veganesti. Af hverju tökum við þaö
ekki í okkar þjónustu? Frjáls umræða og skoö-
anaskipti eru sannarlega vannýtt auðlind í
baráttunni.
BERGÞÓR BJARNAS
aðstoðarmaður kosningastýru
Kvennalistans í Reykjavík
0 N
eMa
war-
ranum
1. Auövitað er engin ein ástæða sem hægt
er að benda á. Mér finnst þó samtímasaga
Kristínar Ástgeirsdóttur í síðustu Veru hæpin.
Til dæmis að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir borg-
arstjóri hafi skemmt fyrir Kvennalistanum meö
því að fara á fundi hjá öðrum framþoöum og
segjast jafnvel vilja skoða Evrópusamþandið.
r
Eitt landsins mesta úrval af
? fatnaði á barnshafandi konur
Þetta finnst mér fráleit skýring. Kvennalistinn
fékk tvö örugg þorgarfulltrúasæti á Reykjavík-
urlistanum út á það að borgarstjóraefnið væri
allra fulltrúi og margir í Þjóðvaka unnu heilmik-
ið fyrir Reykjavíkurlistann og því skiljanlegt að
þau hafi viljað fá borgarstjórann á fund. Borg-
arstjórinn var á heilli baksíðu í kosningablaöi
Kvennalistans og hvatti fólk til að kjósa hann
svo öllum má vera Ijóst hver skoöun hennar er.
Ég held miklu frekar að fjarvera Ingibjargar Sól-
rúnar úr 1. sætinu í Reykjavík skýri 5 prósenta
fylgistap Kvennalistans í Reykjavík. Hvað varð-
ar Evrópusambandið er stór hópur fólks innan
Kvennalistans sem vill skoða aðild að ESB þó
opinber skoöun Kvennalistans sé að vera á
móti. Ég álít Evrópustefnu Kvennalistans hafa
veriö úrelta frá upphafi og hún hefur örugglega
fælt einhverja kjósendur frá. Hins vegar styö
ég Kvennalistann vegna þess að ég tel kven-
frelsi, mannréttindi og samáþyrgð, svo notuö
sé yfirskrift stefnuskrárinnar, mikilvægari en
Evrópuættaöar skammstafanir. Kristín Ást-
geirsdóttir hefur verið að ýja að því í fjölmiðlum
að það væri efni í aðra grein að skoða upp-
byggingu kosningabaráttunnar. Mér þætti
gaman að heyra hvort hún telji kosningastjórn-
ina og okkur starfsmennina hafa staðið sig
svona illa eða hvað er hún ab fara? Ég hef
heyrt fólk utan Kvennalistans segja að kosn-
ingaþarátta Kvennalistans hafi veriö vel ogfag-
lega rekin og útkomuna hafa komið á óvart. Ég
held að ef það á að fara að „skoða" og
„álykta" þá sé affarasælast að þyrja á eigin
garði.
Sem skýringar á úrslitunum má nefna að
alltof lítið hafði heyrst frá Kvennalistanum á
síöasta ári kjörtímaþils-
ins og því of seint að
reyna að vinna upp tap-
aö fylgi í sex vikna kosn-
ingaþaráttu. Það er líka
erfitt að halda tiltrú
fólks eftir tólf ár í stjóm-
arandstöðu.
2. Ég held að allt kven-
frelsisfólk hljóti að hafa
oröiö fyrir vonbrigöum
með úthlutun ráðherra-
stólanna og að konur í
Sjálfstæðisflokknum
skuli bara kyngja
þessu, hvort sem þær
teljast „Sjálfstæöar"
eða „Ósjálfstæðar". Úr-
slit og eftirmálar kosn-
inganna eru áfall fyrir
kvennaþaráttu og ég
Fis - létt
Grettisgötu 6
Sími 5 62 68 70
held að margir fyrrverandi kjósendur Kvenna-
listans, sem ekki kusu hann að þessu sinni,
nagi sig nú í handarþökin. Konur gefast þó
tæplega upp. Fyrir Kvennalistann sé ég tvo
möguleika fyrir næstu þingkosningar. Annað
hvort sameiginlegt framhoð eöa kosninga-
bandalag við stjómarandstöðuflokkana. Ef
ekki, þá aö þjóöa karla, sem vilja, velkomna í
Kvennalistann og á framooðslistana og gera
Kvennalistann að félagshyggjuafli, þvt stefnan
er vissulega góð.
HERDIS ÞORGE
stjórnmálafræðingur
R S D 0 T T I R
<P...V. <>/¦¦¦
VM3 þu|un
a
1. Kvennalistinn náði ekki aö þeirri þverpóli-
tísku ímynd sem hefði veriö framhoðinu nauð-
synlegtil aukinna vinsælda og þar meö áhrifa.
Upphaflega þótti kvenfrelsisþaráttan eiga
mesta samleið með sósíalisma en með tíö og
tíma hafa femínistar lært að konur eiga alls
staðar undir högg að sækja, hvar í flokki sem
þær standa. Því var þaö mikill misskilningur
hjá Kvennalistakonum að ráðast að Jóhönnu
Sigurðardóttur þegar hún klauf sig út úr karla-
veldinu í Alþýðuflokknum. Þeim stóð of augljós-
lega stuggur af þeirri samkeppni sem framooð
Jóhönnu veitti þeim.
Innþyrðis togstreita og ágreiningur veikti
einnig stööu Kvennalistans út á við. Hin tíöu
útskipti og þrotthvarf Ingiþjargar Sólrúnar af
þingi yfir í borgarstjórn setti strik í reikninginn.
Frá því að frumkvöðlar Kvennalistans settust
inn á þing 1983 hefur smátt og smátt dregiö
úr slagkraftinum. Þingkonumar hafa fengið á
sig svipaða ásjónu og atvinnupólittkusarnir.
Þóttafullum svip hefur þrugðiö á andlit sumra
þeirra þegar þær birtast I fjölmiðlum. Þá hefur
málflutningur þeirra ekki veriö nógu öflugur