Vera - 01.06.1995, Blaðsíða 46
síöu dams
I mínum augum erí raun aðeins eitt eftir, til að binda endi á jafnrétt-
isbaráttuna og það er að ná fram launajafnrétti, sem kann þó að
verða dýrkeypt. Sérstaklega þegar fjármálaráðherra segir úrlausn
þessa vanda spurningu um viðhorfsbreytingu. Um hvað er maðurinn
þá eiginlega aö tala? Ekki þarf neina sérstaka viðhorfsbreytingu hjá
flestum sem búa í þessu þjóðfélagi, nær öllum ungum körlum væri
afar Ijúft að vera heima hjá sér og taka virkari þátt í uppeldi barna
sinna. Ekki þarf viðhorfsbreytingu til að við sinnum heimilisstörfum
því að við gerum það hvort sem er. Flestar ungar kónur í dag kunna
varla að elda og segja karli sínum að gera það sjálfur því að hann er
oftar svangur en þær. í það minnsta þarf ekki viðhorfsbreytingu hjá
þeim sem eru aldir upp við það að jafnrétti sé sjálfsagður hlutur. Nær
allir karlar myndu líta á það sem baráttumál fyrir sig sjálfa ef konur
þeirra (annar vinnandi aöili heimilisins) fengju hærri laun því þá væru
þeir sjálfir skemur að heiman og sami aur væri inn unninn.
Væri ekki nær aö ráðamenn segðu alla söguna því það sem þeir
eiga eflaust við er viðhorfsbreyting umbjóðenda sinna, þ.e. atvinnu-
rekenda í landinu, þeirra sem stjórna fjármagninu. Konur eru fjöl-
mennar T lægst launuðu framleiðslustörf-
um stóru fyrirtækjanna. Þær stéttir sem
þær manna nánast að fullu og eru viö
þær kenndar eru oftast mjög aftarlega á
merinni í því sem kallað hefurverið kjara-
samningar eða launaleiðréttingar. Þannig
aö þessar viðhorfsbreytingar eru í raun
og veru dýrustu framkvæmdir sem þess-
ir menn gætu þurft að fara út í. Að greiöa
sömu laun fyrir sömu vinnu þegar hærra
í launastigann er komið gæti kannski kallast viðhorfsbreyting. Þaö er
varla mikið mál enn sem komið er en gæti orðið ansi dýrt eða flókið
þegar réttsýna jafnréttiskynslóðin sem bráðum tekur við, er búin
skipta stöðunum bróðurlega á milli kynjanna, svo það er best að leið-
rétta þetta strax.
Ástæðan fyrir þessum greinarskrifum mínum er ekki af feminísk-
um toga. Þvert á móti fer kvenréttindabaráttan í taugarnar á mér. En
því miður hefur hennar gerst þörf og vonandi verður hún brátt yfirstað-
in, því að því er ég best veit eru karlar á mín-
um aldri sem aldir eru upp viö raddir þessar á
einu máli um réttmæti jafnrar stöðu kynj-
anna. Af hverju segi ég þá að hún fari í taug-
arnar á mér? Jú, málið er að meðfram þarfari
málefnum hafa orðið til alls kyns óþarfir hlut-
ir eins og kenningar um villuráfandi karlkyn sem ekki veit í hvorn fót-
inn það á að stíga. Karlar hafa alltaf verið til í ýmsum ólíkum mynd-
um. Þið bjugguð bara til ný hugtök yfir ákveðna tegund sem varT tísku
hjá ykkur í nokkur ár. Þessir mjúku menn voru og verða til, líka þess-
ir hörðu, líka þessir flottu og líka þessir fullu. Sama hvaða tegund
hentar ykkur best hverju sinni. Bara í guðanna bænum ekki fara að
leysa ykkar vanda með því að predika um einhverja nýja tilbúna til-
vistarkreppu hjá körlum. Ég bara nenni ekki að hlusta á það en ef þið
þurfið eitthvað til að auka á sjálfstraust ykkar þá er kannski betra að
vita að flestir okkar eru með ykkur alla leiö!
Væri ekki nær að ráðamenn
segöu alla söguna því það
sem þeir eiga eflaust við er
viðhorfsbreyting umbjóðenda
sinna, þ.e. atvinnurekenda í
landinu, þeirra sem stjórna
fjármagninu.
Björn Jörundur með
Magdalenu dóttur
sinni á svölunum
heima.