Vera - 01.02.2000, Blaðsíða 15

í fóstureyðingu. Ég var óákveðin í fyrstu og eftir
miklar vangaveltur ákvað ég að eiga barnið. Fjöl-
skyldan varð fyrir sjokki en þau virtu mína ákvörð-
un. Ég sé að sjálfsögðu ekkert eftir því núna."
Anna: „Ég fann bara fyrir jákvæðni. Mamma
átti bróður minn þegar hún var 16 ára og kannski
þess vegna var ekki gert mikið mál úr þessu.
Kærastanum mínum fannst þetta líka æðislegt.
Það hvarflaði aldrei að mér að fara í fóstureyð-
ingu."
Birgitta: „Það þrýstu allir á mig að fara i fóst-
ureyðingu, bæði fjölskylda mín og fjölskyldan
hans. Ég var á báðum áttum og vissi ekki hvað ég
átti að gera. Kærastinn minn var á móti fóstur-
eyðingu, sagði að það væri morð og ef ég færi I
fóstureyðingu þá myndi hann aldrei tala við mig
aftur. Að lokum var hann talaður til og samþykkti
að ég færi I fóstureyðingu. Ég var á báðum áttum.
Ég átti pantaðan tíma í fóstureyðingu en mætti
ekki. Svo pantaði ég aftur tima en mætti ekki
heldur í hann. Ég veit ekki af hverju og ég veit
ekki ennþá hvort ég hafi gert rétt. Ég er með fæð-
ingarþunglyndi og mér líður svona upp og niður.
Þetta var líka mjög erfitt fyrst á eftir að strákurinn
fæddist. Grétar Rafn fæddist fyrir tímann og fékk
heilahimnubólgu. Ég var mánuð á spftala áður en
ég átti hann vegna meðgöngueitrunar og svo út-
skrifaðist hann ekki fyrr en einum mánuði eftir
fæðingu. Þetta var ekkert gaman. Mér leið oft
eins og ég ætti ekki barnið. Mér finnst erfitt að
taka hann upp, kyssa og knúsa fyrir framan fjöl-
skylduna í fjölskylduboðum. Mér líður eins og litlu
peði. Mér finnst ég ekki vera nógu fullorðin til að
vera móðir. Ég bý hjá mömmu minni og hún
stjórnar flestu varðandi okkur Grétar Rafn. Hún
hjálpar mér reyndar mjög mikið og ég hef það
gott en ég á bara mjög erfitt með að sjá það
þessa stundina."
Hinar bæta við að þær fái oft á tilfinninguna
að aðrir líti svo á að þær séu í mömmuleik og
komi fram við börnin eins og dúkkur. Þær urðu
sérstaklega varar við þetta þegar þær fóru (
mæðraskoðun og á spítalanum fyrst eftir að þær
áttu. Þær tala um að þetta sé stundum erfitt því
þær falli ekki að ímyndum eða hugmyndum fólks
um mæður.
Haldið þið að jafnaldrar ykkar noti almennt
ekki getnaðarvarnir?
„Fóstureyðing er aðal getnaðarvörnin hjá ungu
fólki," segir Birgitta. Hinar taka undir með henni
og segja að unglingar noti yfirleitt ekki getnaðar-
varnir. Þær segjast ekki þekkja neinn strák sem
gangi með smokk á sér en Irma þekkir eina
stelpu. Þær eru einnig sammála því að stelpur geri
heldur ekki þá kröfu að strákarnir noti smokka.
Þær segjast allar hafa ætlað sér á pilluna en ekki
komið því í verk. Birgitta segir að hún hafi ekki
þorað að fara á pilluna því hún hélt að hún þyrfti
að fara I leghálsskoðun. Þær eru sammála um að
upplýsingar um svona hluti fréttist aðallega milli
vinkvenna.
Cerður Ósk Jóhannsdóttir er 18 ára og á
tveggja ára dóttur sem heitir Kolbrún Emma.
Hvaða væntingar höfðuð þið til móðurhlut-
verksins?
Birgitta: „Ég sá þetta mjög flott fyrir mér og
mikla rómantík ( kringum þetta. Ég sá okkur í
anda úti að ganga með barnið og að allt myndi
ganga mjög vel. En svo var þetta bara ekki
þannig."
Anna: „Já, ég sá þetta líka fyrir mér I hilling-
um og að barnið myndi sofa allar nætur. Þetta er
miklu meira mál en ég ímyndaði mér. Ég vaki oft
á næturnar og geng um gólf með hana grátandi.
Hún hefur verið mikið veik og það er undantekn-
ing ef ég næ að sofa heila nótt."
Gerður tekur undir með hinum en Irma segir
að henni finnist þetta minna mál en hún hafði
ímyndað sér. Hún gæti vel hugsað sér að eignast
annað barn ef aðstæður væru aðrar og hún
nokkrum árum eldri.
En hvað með pabbana, taka þeir þátt í þessu
með ykkur?
„Hann hefur haft mjög lítið samband síðan við
hættum saman um áramótin," segir Birgitta.
Anna segir að barnsfaðir hennar taki Freyju Sól
aðra hverja helgi en þegar eitthvað er um að vera
hjá honum þá láti hann það ganga fyrir. Hún seg-
ir að hann sýni ekki mikinn skilning á því þegar
hún þurfi nauðsynlega að fá pössun.
Gerður: „Pabbi Kolbrúnar tekur hana annan
hvern föstudag og er með hana fram á miðviku-
dag. Hann er mjög áhugasamur og vill fá að taka
hana meira."
Anna: „Pabbi Freyju Sólar er þeirrar skoðunar
að það sé hlutverk konunnar að sinna barninu á
meðan það er svona Ktið. Mamma hans ýtti und-
ir svona kjaftæði. Þegar við vorum saman vaknaði
hann aldrei á næturnar. Ég skil stundum ekki
hvernig hann gat sofið á meðan ég var með hana
inni I herberginu hágrátandi og með kveikt Ijós.”
Gerður: „Þeir nenna þessu ekki."
Birgitta: „Ég vil jafnrétti í þessum málum og
að þáðir aðilar skiptist á."
Gerður: „Ég var í skóla en hann að vinna þeg-
ar við vorum saman. Við keyptum okkur íbúð og
fórum í allan pakkann. Hans væntingar gengu út
á það að ég átti að sjá um heimilið samhliða því
að sinna skólanum. Hann leit svo á að þar sem
hann væri í vinnu þá ætti hann að hafa rétt á því
að slappa af þegar hann kæmi heim. Hann svaf
alltaf þegar hún vaknaði á næturnar. Ég held að
það sé eitthvað að svefninum hjá honum því hann
getur ekki vaknað á næturnar."
Birgitta: „Karlmenn eru bara svona. Pabbi
Grétars Rafns var líka alltaf með einhverjar afsak-
anir. Núna skiptumst við mamma á að hafa hann
inni hjá okkur. Mamma tekur hann þrjár nætur
þegar ég þarf að mæta I skóla daginn eftir."
Irma: „Pabbi hennar Ástbjartar á heima fyrir
austan en kemur stundum I bæinn. Við förum llka
stundum austur yfir helgar og gistum. Hún hefur
aldrei verið hjá honum ein yfir nótt enda er ég
ennþá með hana á brjósti. Þegar ég hætti með
hana á brjósti mun hún örugglega gista hjá hon-
um. Við erum mjög góðir vinir og fjölskylda hans
er frábær. Ég er svo ánægð að hafa kynnst þeim
og að samgangurinn sé svona góður. Mamma
hjálpar mér mjög mikið og pabbi minn líka."
Nú tökum við smá pásu og Irma notar tækifærið
og leggur dóttur sfna á brjóst. Talið heldur áfram
um pabbana og þær gera grín sín á milli hvað þeir
hafi gerst miklir töffarar eftir að þeir urðu einir.
Þeir hugsi nú miklu meira um útlitið, fari reglulega
Anna Kristin Samúelsdóttir var 16 ára þegar hún
eignaðist dóttur sina, Freyju Sól, sem er 16 mánaða.
I Ijós og séu alltaf í nýjum fötum. Síðan snýst talið
um aðra stráka, jafnaldra þeirra og hvaða viðhorf
þeir hafi til þeirra. „Við erum alltof miklar kerling-
ar fyrir þá," segir Irma. „Við erum kerlingar sem
eru ekki ( formi því við erum búnar að eignast
barn," bætir Anna við. Gerður segir jafnframt:
„Strákar á okkar aldri eru ekki tilbúnir til að fara I
samband við okkur af því við eigum börn."
VERA • 15