Vera - 01.02.2001, Blaðsíða 15

Umsjón: Svala Jónsdóttir
„Það er ekkerf til sem heitir bara nektardans. Stúlkurnar fú greiðslu
fyrir einkaaðgang að sér. Mólið snýst því um það hvernig einkadans
er skilgreindur. Ég skilgreini hann sem kaup ó kynlífsþjónustu. Fyrir
mér er enginn eðlismunur é einkadansi og vændi."
-Rúna Jónsdóttir, storfskona Stígamóta, í Morgunblaðinu 6.
dam er það rauða hverfið. Mér fannst eiginlega vanta einhverja
breidd í þetta. Svo eru íslenskar konur néttúrulega besta útflutnings-
vara sem við eigum."
-Egill Egilsson Ijósmyndari og höfundur póstkorta með myndum af
léttklæddum konum, í Fókus 19. jonúar.
Hundleið d kldminu
„Súlustelpurnar segjast allar vera í lögfræði og læknisfræði og [að
þær) séu að safna peningum til að geta lokið núminu... Ég er komin
með hundleið ó klómi og misnotkun ó kvenlíkamanum. Mér finnst
alveg fórónlegt að hólfnaktar konur séu að selja bíla, tippex eða
annað því um líkt með brjóstin út í loftið."
-Andrea Róbertsdóttir, sjónvarpskona og fyrirsæta, í Vikunni
16. janúar.
Kunna ekki að kasta
„Allir sem hafa séð stelpur reyna að kasta snjóbolta vita að þær
vantar sveifluna sem til þarf... Ég gagnrýni það að Handknattleiks-
sambandið sé að eyða 5 - 7 milljónum í undirbúning kvennalands-
liðsins fyrir keppni þegnr svona er óstatt. Sambandið gæti eins
kastað peningunum út um gluggann."
“Viggó Sigurðsson, þjólfari Hauka, í DV12. janúar.
kyrija
Mdl motar
hugsanir
Mál okkar er ekki aðeins tjáning á hugsunum
okkar. Málið mótar líka hugsun okkar. Það sem
við heyrum okkur segja hefur áhrif á það sem
við hugsum. Þegar við notum karlkynsorð til að tala um
konur mótar það hugmyndir okkar um forrétindi karla.
Þeir eru þá það sem miðað er við. Konur eru þá miðað-
ar við þá.
Til að breyta hugmyndum okkar um forréttindi karla
er bæði konum og körlum nauðsynlegt að taka upp mál
beggja kynja, miða bæði við konur og karla. Með því
munu hugmyndirnar smátt og smátt breytast og nýjar
kynslóðir fá nýjar hugmyndir og nýtt málfar til að styðja
þær og viðhalda. Og með því mun jafnréttið aukast og
festast í sessi.
Vandkvæði koma upp þegar hugað er að jafnrétti og
málfræði. Fólk er ekki á eitt sátt um það hvenær mál-
fræðireglur eru brotnar í málfari beggja kynja. Það er
heldur ekki sátt um hvort málfræðin eða jafnréttið sé
mikilsverðara. Þó munum við verða sammála um að
stundum verðum við að brjóta settar reglur málfræð-
innar til að láta jafnréttið njóta sín. Við verðum hins
vegar ósammála um hvort það sé réttmætt. Ég tel að ef
við látum málfræðireglur njóta sín komumst við ekki
hjá því að skerða framgang jafnréttisins. Og ég tel að
það sé mikilsverðara að efla jafnréttið.
Tökum dæmi: „ Presturinn gekk upp að altarinu.
Hann var klæddur í nýjan hökul." Með þessu orðalagi
hyggjum við að presturinn hafi verið maður. Ef prestur-
inn var hins vegar kona þykir mörgum reglur málfræð-
innar brotnar ef við segjum: „Presturinn gekk upp að
altarinu. Hún var klædd í nýjan hökul." Öðrum þykir
þetta rétt málfar.
Ég tel að hvort sem okkur þykir það rétt eða röng
málfræði að láta kvenkynsfornöfn vísa til karlkynsnafn-
orða, eins og í setningunni sem ég nefndi, beri okkur þó
að gera það vegna jafnréttisins. Ég sé ekki aðra leið til
að efla jafnréttið í máli okkar. Þess vegna hika ég heldur
ekki við að segja: Treystu Guði. Hún mun vel fyrir sjá.
15
Auður Eir Vilhjúlmsdóttir