Vera - 01.06.2001, Blaðsíða 39

Þegar spurt er hvers vegna lögregl-
an hafi ekki rannsakað þessa starf-
semi fyrr er bent á að hér á landi
sé óheimilt að nota tálbeitu, eins
og lögregla gerir víða um heim,
þ.e. koma á fölskum viðskiptum og
handtaka síðan. Ekki má heldur
hljóðrita samtöl þegar samið er
um viðskipti, t.d. um vændi, og
nota sfðan sem sönnunargögn.
Einnig er bent á að í vændi sé um
það litlar peningaupphæðir að
ræða, miðað við t.d. veltuna í eit-
urlyfjasölu, að lögreglan hafi ekki
mannskap. Stjórnvöld hafa heldur
ekki talið þörf á að setja fjármuni í
slíka rannsókn. Eigendur staðanna
eru því óhræddir við að gorta af
háum upphæðum sem þeir segja
að dansarar fái í laun. Það eitt ætti
þó að vera nógu grunsamlegt þar
sem Ijóst er að launin fást ein-
göngu fyrir einkadans og erfitt er
að sjá hvernig hægt er að afla svo
hárra tekna án þess að um vændi
sé að ræða.
Nauðsynlegur hluti
ferðaþpnustu?
Nektardansstaðir spruttu upp í
Reykjavík á stuttum tfma og segir
viðmælandi okkar sem fylgdist
með þeirri þróun að eigendur
þeirra tengist flestir innbyrðis, þ.e.
hafi unnið á einum nektarstað
áður en þeir ákváðu að stofna ann-
an. Einnig er frægt dæmið um
krána sem var til vandræða og var
þvf breytt í nektarstað. Þessi mað-
ur telur að um 20 - 30% viðskipta-
vina sæki staðina reglulega og
álíka stór hópur Ifti inn af og til
fyrir forvitni sakir. Einnig sé al-
gengt að karlmenn fari saman í
hóp eftir að hafa verið annars
staðar, enda hefur mátt hleypa
mönnum inn á næturklúbba til
klukkan sjö á morgnana. Segist
hann t.d. hafa séð föður koma
með son sinn og gesti úr 20 ára af-
mæli hans á nektarstað. Virtist þar
vera um nokkurs konar mann-
dómsvígslu að ræða.
Nektardansararnir sem Vera
ræddi við sögðu hins vegar að um
80% viðskiptavina sæktust eftir
kynlffsþjónustu, 15% kæmu til að
kaupa drykk og horfa á ókeypis
nekt og 5% keyptu nektardans án
þess að fara fram á kynlífsþjón-
ustu.
Þegar hið villta næturlíf Reykja-
víkurborgar fór að teljast söluvara
á erlendum vettvangi, eftir að opn-
unartími veitingahúsa var lengdur
í miðbænum, hafa eigendur nekt-
ardansstaða verið duglegir við að
halda því á lofti að starfsemi
þeirra sé nauðsynlegur hluti af
ferðaþjónustu, t.d. þegar útlend-
ingar koma í fyrirtækjaferðir eða á
ráðstefnur, auk almennra ferða-
manna. Viðmælendur okkar segj-
Smátt og smátt urðu
einkadansarnir gróf-
ari, bæÖi af minni
hálfu og hennar, og
við áttum samfarir í
klefanum þegar ég
keypti hálftíma einka-
dans en hann kostar
25.000 krónur.
ast ekki verða mikið varir við út-
lendinga á nektarstöðunum en
hins vegar sjái þeir oft að menn
utan af landi líti við þegar þeir eru
f borginni. Einn segist oft sjá
menn sem tengjast undirheimun-
um, smákrimma og stórkrimma,
sérstaklega á virkum dögum. Þar
sem erótískur dans stendur til
boða f flestum borgum heims er
erfitt að skilja af hverju útlending-
ar ættu nauðsynlega að þurfa að
sjá hann hér, nema að þeir viti að
hér fái menn meira fyrir peninginn
en annars staðar. Viðmælendur
okkar sögðust vita að leigubflstjór-
ar vísi útlendingum sem spyrjast
fyrir um vændi á ákveðna nektar-
dansstaði. Einnig vissu þeir að
starfsmönnum leigubílastöðva
hefði verið boðið á nektarsýningar
svo þeir væru vel upplýstir þegar
útlendingar spyrja. Margir útlend-
ingar hafa hins vegar fengið þær
upplýsingar að hér geri konur ým-
islegt frítt og þurfa ungar konur oft
að beita hörku á skemmtistöðum
til að leiðrétta þann misskilning.
Samfarir í hálftíma
einkadansi
En af hverju sækja íslenskir karl-
menn nektarstaði? Viðmælandi
um fertugt hafði þessa sögu að
segja:
„Ég var undir miklu vinnuálagi
og lenti á sveig við allt venjulegt
líf. Verkefnið sem ég var að vinna
gat skipt sköpum um framtíð fyrir-
tækisins, það tók um þrjá mánuði
en reyndar hafði vinnuálagið stað-
ið í heilt ár. Oft vann ég fram á
nætur og fannst gott að líta við á
nektarstað klukkan fjögur eða
fimm og spjalla við stelpurnar
áður en ég færi að sofa. Það hefur
góð áhrif á menn undir svona álagi
að fá athylgina sem stelpurnar
veita manni þegar þær keppast við
að koma á viðskiptum. Það var
einmitt það sem ég þurfti. í mínu
tilfelli virkaði nektarstaðurinn eins
og karlaathvarf."
Um þetta leyti lenti hann í því
að handleggsbrjóta sig á hægri
hendi og segir að eftir það hafi
komur hans á nektarstaðinn orðið
reglulegri. Þá kom fljótt að því að
ein stúlkan eignaði sér hann og
það virtu hinar stúlkurnar.