Alþýðublaðið - 19.11.1923, Blaðsíða 3

ALÞYÐT7BLAÐI©
3
S k | r s 1 a
stjórnar Sj6manuafél»gi
Eeykjavíknr á aðal-
fundl 1928.
(Frh.)
3. Aukulng félagsins. Stjórnin
hefir lagt mikið kapp á, að ailir
þeir menn, sem stunda atvinnu
á skipum héðao, væru félags-
menn. Þetta hefir borið tolu-
verðan árangur. E>ó náðust ekki
allir í félagið á elnstaka sk'pi.
A’ls háfa gengið inn á árinu 198;
margir af þsssum mönnum eru
hér að eins vetrarvertíðina, og
sumir koma máske aidrei attur
hingað í atvinnu.
4 Fækkun félagsmanna. Úr
félaginu hafa sagt sig 9 menn
alls, og flestir eru það menn,
sem nd eru orðnir skipstjórar
eða stýrimenn á togurunum, sem
álíta hagsmuni sína ekki með
hásetuaum. — Dáið hafa 9 alls,
ýmist váveiflega, drukknað eða
látist á sóttarsæng. — Út at fé-
lagsskrá hata verið numdir 209
menn vegna skulda, en verða
teknir góðir og gildir félagar
jafnskjótt sem þeir sýna lit á Nað
greiða upp í fallin gjöld. Hrein
félagatala er því nú á aðalfundi:
1042.
Verikamaðupl in, blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöð num. Flytur géðar
ritgerðir um Btjóri mál og atvinnumál,
Kemur út einu siani í viku. Koatar
að eins kr. B,00 um árið. Gerist áskrif-
endur á aigroiðslu Alþýðublaðsin*.
Útbreiðlð Alþýðublaðlð
hwap sem |llð epuð og
hvept sem þið faplðl
Stangasápan með blámannm
fæst mjög ódýr í
Kanpfélaginn.
5. Inulieimtan. Eitt af þeim
störfum, sem stjórnin hefir ávalt
mað höndum, er innheimta á
gjöldum féiagsmanna. í byrjun
ársins tók stjórnin upp á þeirri
nýbreytni að búa út (aftlr sám-
þykt lélagsfundar) ávíaanaeyðu-
bSöð, svo að félagsmönnum gæf-
ist kostur á að vísa á inneign
sÍDa hjá útgerðflrmönnum. Þetta
var töluvert reynt, sérstaklega
við nýja innsækjendur. Flest út-
gerðarféiögin graiddu þessar ávls-
anir, að undanteknum þremur,
þelm hf. >KveI(1úlfi<, Geir Thor-
Reykjarpípur
(Brlar) 2,25, 3 teg. Yindlamunn-
stykki (raf) 2 00 Cigarettu-
mnnnstykki o 75. Yasaspeglar
0,50—2.50 4 teg. Clgarettu etni
(alpacc ■) 4 00.
Kaupféiagið.
Áðalstræti 10.
Fæði er seltá Beigstaðastræti 41.
Til leigu 2 herbergi eða ein
stofa og eldhús. — Upplýsingar
Laugaveg 114.
steinsson og Rán, sem alger-
iega neituðu. Þessi regla er hin
almenna hjá fiikimönnum í Eng-
landl, að iðgjöid þeirra séu tekin
á skrifstofum útgerðarmannanna.
En hér virðast ætla að verða
örðuglelkar á að fA þeirri reglu
komið á, sem myndí verða mjög
hagkvæm fyrir alla málsaðilj^.
Við höfum fengið rúmar 8 þús.
kr. innborgaðar á árinu í inn-
göngueyrl og félsgsgjöldum og
iooo kr. í öðrum tekjum. En
þess er vert að geta, að fjöldi
manna borgar alt af ári á eftir.
Bdg’nr Rice BurroughE: Sonup Tarzeis.
Gamli apinn varð hryggur. Hann unni drenglium eins j
og föður bans með tryggð og trausti hundsins. I apaheila
sinum hafði hann liaft þá von, að hann og drengurinn
skildu aldrei. Hann sá drauma sina hverfa, en þó var
hann tryggur. Nauðugur lét hann undan drengnum að
elta lestina hvitu máimanna og legg.ja i þá ferð, er
liann hugði síðustu ferð þeirra saman.
Slóðin var tveggja daga, er þeir fundu hana, en þaö
sýndi, að lestin var nokkurra stunda ferð á undan þeim,
sem gátu þotið eftir trjánnm ofan við allar viðj-
urnar.
Drengurinn fór fyrir. Ákafinn rak hann áfram. Apinn
kom á eftir, hryggur; drengurinn sá fyrr afturlið lestar-
innar og hvita manninn, sem hann þráði svo mjög að
hitta.
Svertingjar skjögruðu eftir illfærum stig-um, hlaðnir
geysiþungum klyfjum. Á eftir þeim fóru svartir her-
menn, er spörkuðu i þá og hrundu þeim, er þeir hnigu j
niðiú- af þreytu og lasleika. Sitt hvorum megin her-
mannanna gengu tveir hvitir mcnn. Gleðióp kom fram
á varir drengsins, er hann sá hvitu mennina fyrst; —
lengra fór það eklci, þvi að nær þvi jafnskjótt sá hann
það, er snéri gleði hans i gremju. Hvitu mennirnir létu
þungar svipur riða um bert bak burðarmannanna, sem
báru miklu þyngri byrðar en sterkustu menn hefðu
staðið undir óþjakaðir.
Við og' við litu sverting'jarnir, er aftast föru, og hús-
bændur þeirra aftur, eins og þeir byg-gjust við hættu
einhverri að baki sér. Drengurinn lmfði stanzað, er
hann fyrst sá estina, og fór nú. i hægöum sinum á
eftir henni. Skyndilega náði Akút honum. Dýrinu varð
minna um sjónina en drengnum; þó urraði hann iágt,
er hann sá meðferðina á hjálþárlausum þrælunum. Hann
leit á drenginn. Hvers vegna þaut hann nú ekki til og
heilsaði þessum mönnum, fyrst hann var búinn að ná
þeim? Hann spurði drenginn.
„Þeir eru illmenni," tautaði drengurinn. „Eg vildi
ekki ferðast muð slikum mönnum, því að ég mundi
stökkva á þá og gera út af við þá, jafnskjótt og ég'
: Konung'ur íslands er kominn út i Keykjavik.
mmmmmimmmmmmmmmmm
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
©Dyr Tarzarss©
þriðja sagan af hinum ágætu Tarzan-
sögum nýútkomin. Verð 3 kr. og 4 kr.
Vitjið biennar sem fyrst á afgreiðslu
Alþýðublaðsins.
1« og ‘i. sagan enn fáanlegap.