Vera - 01.12.2002, Blaðsíða 46

Þórunn Þórsdóttir
myndir: Þórdís
menntun kvenna
Ef kynjunum væri stillt á vogarskálar í skólum og slíkar mælingar
síðustu áratuga athugaðar sæist heilmikil breyting. Það sígur á
kvennamegin. Jafnrétti kynjanna hefur aukist í námi og hlutföll
raunar snúist við. Konur standa sig almennt betur, þetta sést
strax í grunnskóla, þær eru duglegri við framhaldsnám og sækja
nú fleiri háskóla en karlar. En hvað verður um þessa menntun,
hverju skilar hún, hvers vegna halda færri konur en karlar alla leið
að doktorsgráðu, hvers vegna fá þær síður tækifæri innan
menntasamfélagsins, til stjórnunarstarfa í atvinnulífinu og launa
sem karlkyns félagar þeirra hljóta fyrir sambærileg störf ?
Sumir hafa frekar áhyggjur af strákunum sem fái kannski ekki
rétt atlæti frá upphafi, aðrir kæra sig kollótta, hugsa praktískt og
vilja einfaldlega fjölga fólki í arðbærum fögum, raungreinum og
tækninámi á nýrri upplýsingaöld. Þau fög eru einmitt undantekn-
ingar frá reglunni um sókn kvenna til langskólanáms, enn mest
lesin af körlum. Vera freistar þess að rata milli bunka af efni sem
til er um menntun kvenna, ræðir við jafnréttisfulltrúa Háskóla ís-
lands og lektor í kynjafræðum við skólann.
KVENNABYLTING
(0
s_
<u
>
46
Konur voru orðnar fleiri en karlar við Háskóla ís-
lands 1985 og hafa haldið því forskoti síðan. Þó sker
verkfræði og tölvunarfræði sig úr því þar er hlutföll-
unum öfugt farið, eins og fram hefur komið að und-
anförnu vegna átaks skólans til að fá konur í tækni-
fögin. (Konur í verkfræðideild HÍ eru 26% nemenda
og 15% kennara). Skiptar skoðanir hafa verið um að-
ferðir til þess, nokkrir kvennemendur gagnrýndu
jafnréttisfulltrúa skólans og svo fór í nóvember að
rektor tók af skarið og lýsti opinberlega stuðningi við
störf fulltrúans. Orð Rósu Erlingsdóttur jafnréttis-
fulltrúa í útvarpsþætti höfðu verið túlkuð á þá lund
að konur kynnu að þurfa sérmeðferð í stærðfræði og
tengdum fögum. Hún ítrekaði á fundi með verk-
fræðinemum og í blaðagrein að sú væri ekki raunin,
heldur hitt að fleiri þyrfti í þessi fög og konur ættu
erindi af því að þær væru enn í miklum minnihluta.
Þess vegna væru viðraðar hugmyndir um aðrar
áherslur í kennslu en verið hafa, á námsgreinar eins
og vísindasögu og -heimspeki og dreifingu stærð-
fræðikennslu á fleiri ár en nú er. Þá væri möguleiki
að breyta inntaki námsgreina þannig að þær höfðuðu
til fjölbreyttari hóps nemenda. Við erlenda háskóla
hefðu líka svokallaðar sértækar aðgerðir verið reynd-
ar, eins og sér tölvutímar fyrir konur.
Ein þeirra sem sérstaklega hefur fjallað um þetta
er Londa Schiebinger, vísindasagnfræðingur, sem
vill að kennsla sé löguð að kynjum eða ólíkri mótun
þeirra. Elvira Scheich, vísindafélagsfræðingur, kýs
að tala um hvatningu, færni og samhæfingu. Hið
fyrsta er þegar verið að reyna við HÍ, næst kemur að-
gangur fleiri stúlkna að tölvu- og rannsóknarbúnaði
í HÁSKÓLUM
stórt spurt - stutt svör
og síðast stuðningur við konur í samruna náms og
starfs.
Rósa er stjórnmálafræðingur og hefur gegnt nýju
starfi jafnréttisfulltrúa HI frá ársbyrjun. Hún fylgir
þar lögboðinni jafnréttisáætlun sem skólinn setti sér
2000 til fjögurra ára. Tilgangurinn er vitanlega að
jafna kjör kynjanna í námi og starfi við skólann og
stuðst hefur verið við ýmsar útlendar fyrirmyndir.
Tæknidagar Háskólans og Jafnréttisstofu voru haldn-
ir í haust og árið 2001 var efnt til kynninga á raun-
greinanámi við skólann, með kvennemendum og út-
skrifuðum konum í fögunum sem fóru í alla fram-
haldsskóla landsins. I kjölfarið fór Rósa í viðtalið
sem nefnt var og eftir nokkra hríð stendur ef til vill
sú staðreynd uppúr að jafnréttismál eru eldfimt efni,
þó að þeim sé sinnt eftir ýtrustu kröfum í æðstu
menntastofnun landsins.