Freyr - 01.08.1906, Blaðsíða 7

FREYE.
107
er bein skylda þeirra, þarf þetta ekki að eiga
aér stað.
Sem sagt, er það, livað framtal tii búnað-
aðarskýrslanna og annara snertir, svo mikið
komið nndir því, bvað hreppstjórarnir eru
duglegir og stjórnsamir menn.
Það er leitt, að skýrslur yíir höfuð skuli
vera eins rangar og óáreiðanlegar, eins og átt
hefir sér stað að þessu; og er meir en mál
komið að ráða bót á því. JÞjóðin i heild sinni
þarf að losa sig við það ámæli, er hún hefir
bakað sér fyrir rangt framtal og tíundarsvik.
Og saklausir menn yrðu þá ekki fyrir ómak-
legu álasi í því efni.
í mai 190ö.
B. E.
Smælki.
Sláttuvélar.
í vor fékk Sturla kaupm. Jónson 7 „Her-
AííZes:‘-sláttuvélar fráútlöndum og eru þær nú allar
notaðar hér á landi í sumar, auk þeirra voru 2 „Her-
kúles“vélar hér til áður og eru þær einnig notaðar
til heyskapar. Eftir því sem vér getum næst
komist eru vélar þessar í höndum hr. Agústs
Helgasonar Birtingaholti, hr. Guðm. ísleifssonar
Háeyri, hr. Eggerts Einnssonar Meðalfelli,
hr. Jóns Jónatanssonar Brautarholti, séra Yig-
fúsar Þórðarsonar Hjaltastað, Ræktunarfélags
Norðurlands, hr. Guðm. Þorvarðarsonar Sand-
vík, hr. Þorst. Thorarensen Móeiðarhvoli og
auk þess ein í Hreppunum, og er oss ókunn-
ugt um hver hana hefir. Yfirleitt munu menn
mjög ánægðir með sláttuvél þessa, því að bæði
slær hún vel, sé örlítil breyting gjörð áhenni,
og svo sparar hún stórum mannafl. Sturla
kaupm. Jónsson segir að í Brautarholti hafi
„Herkules11 með 2 hestum slegið á 11 klst.
svæði þar í túninu, sem talið sé að 8 menn slái
á tæpum þrem dögum. — Eggert á Meðalfelli
telur sér og stóran sparnað við að nota sláttuvél-
ina; hann hefir einnig hestahrífu til heyskapar.
Af öðrum sláttuvélum vitum vér að „Dee-
ring“ er notuð fullum fetum í Ferjukoti hjá
hr. Sig. Fjeldsted.
Vonandi fjölgar þeim nú óðum, sem vilja
nota sláttuvélarnar, þegar innlend reynsla er
fengin fyrir gagnsemi þeirra og vonumst vér
til þess að Freijr geti síðar skýrt lesendunum
nánar frá henni.
Fóðurkaup. Talsverð hreyfing er hér sunn-
anlands með kaup á útlendu fóðri til vetrarins.
Almenn samtök hafa þó eigi komist á að þessu
sinni, og valda því ýmsir örðugleikar, deyfð og
framtaksleysi.
Agúst Helgason í Birtingaholti hefir pant-
að fyrir hönd Arnesinga rúmar 200 smálestir
af maís, maísmjöli og bómullarfrækökum hjá
Garðari Gíslasyni í Leith. Rangæingar hafa
pantað eitthvað af fóðri í Stokkseyrarfélaginu,
en hvað mikið er oss ókunnugt um. Þá hafa
Mýrdælingar og Yestmanneyingar pantað eitt-
hvað af útlendu fóðri. Úr Borgarfirði eða lengra
að höfum vér ekki frétt, en treystum þvi að
bændur þar muni einnig eftir vetrinum, áður
en það er orðið um seinan.
Ullarverðið. Það er óvenjulega hátt í árr
mun aldrei hafa verið svo hátt síðan um 1880.
Við Eyrarbakkaverzlunina, sem mun hafa
fengið megnið af allri ull úr Arnes- og Rang-
árvallasýslum, var peningaverðið 85 aurar pd.,
95 au. ef borgað var í vörum að 2/;i og 1 kr.
pundið ef alt ullarverðið var tekið í vörum.
I Reykjavík er ullarverðið 87 au. pd. og 3
aurar á pd. í flutningskaup — 90 aura puudið.
Lofað er uppbót síðar, ef ullin selst betur en
nú er von um, en eftir eriendum verzlunar-
skýrslum að dæma eru litlar líkur til þess.
Um verð á norðlenzkri ull höfum vér ekki
greinilegar fréttir, en óefað er það 1,00 kr. á
pd. fyrir góða ull eða vel það, og 10—150/o.
hærra móti vörum.
Af Austfjörðum er það sagt að verð á
ullarpundinu só þar yfir krónu. A Vestfjörð-
um 90 aurar.