Alþýðublaðið - 22.11.1923, Blaðsíða 3

ALÞYÐUBLÁÐIB
3
litl með börnum sítiuro. Greinar-
höíundur virðist ekki setj >. sig
vel inn í kjör þeirra kv nna,
sem hann skritar um meu svo
ruddalegu háði. Ætlí hann v'ldl
ekki standa í sporum fátæku
konunnar, þegar hán stendur við
rúm barna sinna og kemur þeim
ekki- úr rúminu fyrir klæðieysi,
eða þegar þau biðja um »brauð
eða grautt, sem ekki er til á
heimiiinu? Þá er ástæða til að
»þurka úr augnahvörmunum með
svuntuhorninu<, — þó ekki sé
úr silki. —
Ég hugsa mér greioarhöfund
bera höfuð sitt hátt með handur
í vösum og gnægð auðæfa, sem
honum hafa áskotnast á ©inhvern
heiðarlegan hátt, Greinarhöfund-
ur ætti samt að hafa það hug-
fast, að »ait er í heiminum
hvarfuit<, að »höfuð” Iotna< og
»kné bogna<, áður en varir.
Á einum stað í grein sinni
gerir höfundurinn konum upp
orðin þanni^: »Mikil er vonzka
mannanna<; væntanlega tekur
hann það ekki til sío. — Lfk-
lega er þassi setning þó eitt af
því fáa, sem senniiegt getur
talíst í krunki »skjáhrafnsins<.
Að endiogu vil ég óska grein
arhöfundi svo góðs, að hann
eigi eitlr að birta í »Skildi<
grein, sem Iýsir göfugrl og
þroskaðú hugsunarhætti, — til
þess að bletta ekki aftur hinn 1
dýra »Skjöld< »borgaranna< svo- |
nefrdu < Vestmunnaeyjum.
íátœk kona.
Bæknr og rit
seiid Alþýðoblaðínn.
Guðmundur Q. Hagalín: Strand-
bú&r. Sögur. Seyð sflrði MCMXXIII.
Prentsmiðja Austurlands. — Þetta
er annað skáldilt® sem Guð-
mundur G. Hagalín sendir frá sór
til vor hér austan af Seyðisflrði.
Hið fyrra hét »Blindsker<, og voru
í því bæði smásögur og ljóð, en í
þessu eru sögur eingöngu, sex aö
tölu, flestar stuttar. í söguuum er
lýst lífi slíkra manna, sem bókin
dregur nafn af. Eru sögurnar yfir-
leitt vel samdai, Atburðimir og
örlög söguhetjan ía eru eðlileg og
þó nógu einstæb til að vera frá-
söguleg. FrásögDin fellur yfirleitt
að þeim eins og föt að manni, sem
þau eru sniðin e tir. Bó eru mis-
smíði á lengstu sögunni, því að
þar truflar frásögnina frásögnin
um frásögnina. Lýsingar landslags
Söngvar jafnaðarmanna
j er iítil bók, sem hver einasti Al-
i þýðufiokksmaður verður að eiga.
í henni eru fáein kvæði, sem hver
eina&ti alþýðumaður þarf að kunna,
ekki eitt þeirra. heldur öll. Beir
aurar og sá tímv sem fer til að
kaupa haDa og lesa og læra, ber
ávöXt, ekki þrefaldan, ekki tífaldan,
heldur hundi aðfaldan. Bókin kostar
j- 50 aura og fæst í Sveinabókband-
inu, á afgreiðslu Alþýðublaðsins,
í Yórkamannaskýlinu og á fund-
um verklýðsfélaganna.
Verkamaðuplnn, blað jafnaðar-
manna á Akureyri, er bezta fréttablaðið
af norðlenzku blöðunum. Flytur góðar
ritgerðir um stjórnmál og atvinnumál.
Kemur út einu sinni í viku. Kostar
að eins kr. 5,Q0 um árið. Geriat áskrif-
endur á aigreiðslu Alþýðublaðsins.
og náttúru eru dregnar upp í hóf-
Jega stórum dráttum, en eru þó
sums staðar full-almeDnar. Málið
er blátt áfram og eðlilegt, enda
hefir höfundur af ásettu ráði fylgt
farvegi talmálsins, en þó ef til
vill á stöku stað lagst of nærri
botni hans. Um ytra ftágang má
segja, að hann sé í góðu lagi yfir-
leítt. Stafsetning og setning grein-
Kdgar K.ioa Burrougbs: Sonup Tarzans,
Ár var liðið, siðan hvítu mennirnír skutu á drenginn ,
Og ráku hann inn i slsóginn til þess að leita að einu
dýrunum, sem hann þorði að leita athvarfs hjá, — stóru
öpunum. Mánuðum saman h'öfðu þeir félagar, haldið
austur á bóginn, lengra og lengra inn í skóginn. Árið 1
hafði breytt drengnum mjög. 'Vöðvar hans voru harðir |
sem stál; þekking hans á skóg-inum var fullkomnuð
og leikni hans á allan hátt aukin.
Hann var orðinn tröllaukið dýr að burðum og slægð. |
Hann var enn þá að eins drengur, en svo sterkur var ji
hann, að liinn hrausti mannapi, sem hisnn íiaugst oft á
við í gamni, var enginn jafningi hans. Akút hafði kent -I,
honum að berjast eins og karlapar berjast. Og aldrei
heíir betri kennari verið til eða ástundunarsamari'og !
dug'legri lærisveinn.
Meðan þeir leituðu fiokks apategundar þeirrar, sem J
Akút heyrði til, lifðu þeir á þvi bezta, sem skögurinn ;
veitti. Antilópui' og villihestar fóllu fyrir spjóti Jacks i,
eða voru lögð undir af tveimur villidýrum, sem stuldiu ;
á þau úr trjágrein, er slútti yfir götutroðninginn,' sem
lá að vatnsbólinu.
Leóparðaskinn skýldi nekt unglingsins; i þvi kom þó
ekki fram nein blygðunarsemi. Þegar byssukúiur hvitu
mannanna þutu um hann, varð hann að villidýrinu, sem
i okkur öllum býr, en var sterkara i honum en flestum
öðrum vegna þess, að faðir hans hafði lifað sem villidýr.
í fyrstu bar hann skinnið. til þess að sýna hreysti sína,
því hann hafði drepið leóþarðann ináv;g’i með hníf sin-
nm. Hann sá, að skinnið var fallegt, og skrautfýsi hans
yar svalað með þvi að bera það, en þegar það harðn-
aði og gerðist óþjált, þvi að hann kunni eltki að elta
það, varð hann að sjá þvi á bak. Síðar sá hann svert-
ingja bera voðfelt skinn um lendar sér, og var þá ekld
augnabiilcsverk að afla þess með þvi að stökkva úr tró
á bak hans og sigra hann.
Samvizkubit fekk hann ekki af þvi. I myrkviðnum
er hnefarétturinu lög. Svertinginn hefði stútað honum,
hefði hann haft færi á því. Hvorki hann né svertinginn
vor^ friðhelgari en ljónið eða visundurinn, villihesturinn
eða rádýrið eða sérhvert anuað dýr, sem reikaði, skreið,
stökk eða flaug um hinn endalausa skóg. Sórhvert átti
að eins eitt lif, sem margir sóttust eftir. Stóru dýrin
drápu hin smærri til þess að halda þvi liíi. Drengurinn
brosti þvi og skildi eftir þann sigraða og hélt leiðar
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
immmmmmmmmmmmmmmmi
©Dfr Tarzans©
þriðja sagan af hinum ágætu Tarzan-
sögúm nýútkomin. Yerð 3 kr. og 4 kr.
Vitjið hennar sem fyrst á afgreiðslu
Alþýðublaðsins. ,
!• og 2. sagan enn fáanlegap.

m
m
m
m
m
m
m
m
m
m