Ljósmæðrablaðið - 01.11.1979, Blaðsíða 8

56
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
Fjöldi ljósmæðra frá hverju landi var eins og hér segir:
Danmörk 14 Svíþjóð 16
Finnland 58 ísland 17
F æreyjar 2 Noregur 184
Töluðu margar um, að vel skyldi mætt til íslanda á næsta
mót. Og þá mun komið að okkur íslenskum ljósmæðrum að
sýna hvað við getum og sjá hverjir vilja aðstða okkur til þess
að allt geti gengið vel.
Læt ég þessu rabbi lokið.
Kristín I. Tómasdóttir.
Margrét Þórhallsdóttir, Akureyri.
Ánægjulegt mót, en fyrst og fremst lærdómsríkt.
Mótið var skemmtilegt og geysivel undirbúið. Auk fjöl-
margra góðra fyrirlestra og umræðna var okkur boðið að
sitja hinar glæsilegustu veislur, þar sem við áttum þess kost
að skiptast á skoðunum við starfssystur okkar af Norðurlönd-
unum. Það var lærdómsríkt og megum við íslenskar ljós-
mæður sannarlega taka mið af reynslu þeirra.
Til dæmis kom fram að ljósmæðranám í Danmörku er 3
ár. Danskar ljósmæður eru mikils metnar og hærra launaðar
en hjúkrunarkonur, og væri það jafn óraunhæft hér og í
Danmörku, að sameina þessar tvær stéttir.
Ég var svo heppin ásamt Ásu Marinósdóttur, að vera
boðin með þrem ljósmæðrum úr stjórn norska ljósmæðrafé-
lagsins á veitingastað, eftir móttökur í Ráðhúsinu á vegum
borgarstjórnar. Þar var mikið rætt um skólamálin og sam-
einingu hjúkrunar- og ljósmóðurstéttar, en í Noregi er
hjúkrunarmenntun skilyrði til ljósmóðurnáms. Kom skýrt
fram í þessum umræðum, að innan norsku ljósmæðrastéttar-
innar er engan veginn ánægja með þetta fyrirkomulag.
Ég trúi ekki öðru, en að sú skoðun, sem örlað hefur á hér á
íslandi, að sameina skuli þessar tvær stéttir, eigi eftir að