Ljósmæðrablaðið - 01.11.1979, Síða 43

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
91
Nú sézt ei lengur reykur
en rústir minna á bæinn
nú raular aðeins blærinn
um týndu smalasporin;
en minningarnar reika um
um lágu daladrögin
því drauminn fagra áttu
um horfnu æskuvorin.
Þó falli hurð að stöfum
og fölni jarðargróður,
mun fræið lifa og tímgast
svo hljómar lífsins óður.
Ég veit að ekkert glatast
og engar stoðir bila
því ef þú bara geymir —
þá kemst víst allt til skila.