Ljósmæðrablaðið - 01.08.1987, Side 22

22
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
Fyrir svona starf finnst mér eðlilegt að LMFÍ semji um deildar-
ljósmæðrakaup en svo hefur ekki orðið þrátt fyrir ítrekuð bréf þar um.
Ég held t.d. að það styrki stöðu LMFÍ að heilsugæsluljósmæður hafi
gott kaup og að ljósmæður vilji vinna inni á stöðvunum til dæmis í
Reykjavík þar sem nú er engin ljósmóðir í starfi. Og það skerði ekki
hlut sjúkrahúsljósmæðra á nokkurn hátt frekar en að ljósmæður sem
vinna einar á sjúkrahúsum hafa deildarljósmæðrakaup.
Hjúkrunarfræðingar á heilsugæslustöð hafa forstjórakaup. Því er
það eðlilegt að ljósmæður t.d. í Reykjavík beri ábyrgð á eftirfarandi
starfi innan stöðvarinnar.
1. mæðravernd
2. foreldrafræðslu
3. heimafæðingum
4. ungbarnaeftirliti og brjóstameðferð
5. skýrslugerð og öðru sem fellur undir starfið
og taki kaup samkvæmt því. Úti á landi bætist oft við að ljósmóðir
getur ekki leitað sér stuðnings og hefur alla ábyrgð og ákvarðanatöku,
sér oft ein um allar skoðanir, því að læknirinn er miklu fafróðari en
hún, oft beint úr læknadeildinni eða hefur ekkert unnið við fæðingar
og meðgöngu og lætur ljósmóðurina ráða ferðinni og samþykkir
hennar tillögur en varpar þannig allri ábyrgð á hennar herðar.
Ég gæti sagt ykkur ýmsar sögur úr starfi mínu um hjartastopp, önd-
unarstopp hjá börnum, heilahimnubólgur, utanlegsfóstur, fósturlát,
blóðtökur eftir ölvunarakstur og fleira skemmtilegt og sorglegt. En ég
læt hér fýlgja eina frá því er Svavar Gestsson var heilbrigðisráðherra
og vísiteraði vesturland. Þegar kom að kaffidrykkjunni og slegið var
á léttari strengi barst í tal að ég saumaði sár og tæki að mér ýmis
læknisverk í fjarveru læknisins auki ljósmóðurstarfa, jafhvel tæki á
móti lömbum ef svo bæri undir. Þá svaraði hann Svavar að bragði:
,,Það er allt í lagi með læknisstörfm, en landbúnaðarmálin heyra ekki
undir mitt ráðuneyti og ég banna alveg að þú vinnir fyrir þá.“ Eftir
þetta hef ég oft grínast með að ég stundi hómópatastörf með undan-
þáguleyfi frá ráðuneytinu.
En nú er mál að linni og vil ég nota tækifærið fyrst mér býðst að
koma hér í pontu til að enda þetta mas mitt á að drepa aðeins á mál
málanna, þ.e. hvert stefnir hjá ljósmæðrafélaginu, stéttinni, og hvað
er til ráða. Á árinu 1987 þegar konur ganga fram fyrir skjöldu og berj-
ast til sigurs í þingkosningum og í heimi kjarabaráttunnar er sagt í