Einherji - 02.06.1953, Blaðsíða 2

EINHERJI
Kosningaávarp Framsóknarmanna
Framhald af 1. síðu
raunverulegum umbótum á lífskjörum almennings og spomað við
þeirri hættu, sem yfir þjóðinni voíir, að óbreyttum háttiun á þessu
sviði. Hann telur nauðsynlegt og óhjákvæmilegt, að alþjóð manna
og þeir, sem framkvæmdunum ráða, geri sér sem gleggsta grein
íyrir, hvað framkvæmanlegt sé á hverjum tíma, og ráði ráðum
sínum í þeim efnum í samræmi vlð framtíðarhagsmuni. Hann varar
við hóflausri notkun fjármuna, hvort sem um er að ræða eigið fé
eða annarra. Haiwi heitir öllum þeim mönnum stuðningi sínum,
sem nytja vilja landið, svo sem hægt er, og tengja bústaði sína,
líf og menningu við hiu dreifðu náttúrugæði á landi og sjó, og mim
enn beita sér fyrir hæfilegri dreiiingu fjármagnsins í samræmi við
þessa stefnu.
Flokkurinn telur, að þjóðin geti því aðeins haldið lilut s'num
í samfélagi nútíma þjóða, að liún kosti kapps ym að endurbæta
vinnubrögð hinna fornu atvinnuvega og þroska verkmenningu sína
með hliðsjón af tækni breyttra t ma, og gerist jafnframt iðnaðar-
þjóð á nútímav.su, eftir því sem ástæður leyfa. Hann telur að
stefna beri að því eítir sldpulegri áætlun, að taka hinar iunlendu
auðlindir í þjónustu atvinnulífs, cg að minnimáttartilfinning gagn-
vart erlendu fjármagni megi ekki verða því til fyrirstöðu, að Islend-
ingar færi sér það í nyt að hætti annarra fjárvana menningarþjóða,
sem þann vanda liafa leyst, án þess að skerða með því sjálfstæði
sitt. Hann telur, að sjálfstæði þjjðarinnar verði því aðeins tryggt
til frambúðar, að b.yggðir verði upp atvmnuvegir, sem séu þess
megnugir að sjá öllum vinnuíærti n mönnum fyrir arðbærum verk-
efnum og á þann hátt beri að íryggja þjóðina gegn atvinnuleysi
á komandi tímum. Hann telur aj þetta hafi mistekizt hörmulega
á „nýsköpunarárunum“ eftir lok síðari heimsstyrjaldarinnar og var-
ar eindregið við því, að láta það mistakast í annað sinn, þegar lok-
ið er þeim framkvæmdum, sem nú eiga sér stað á vegum erlendra
aðila hér á landi.
Flokksþingið lieitir á Framsóknarmenn og aðra stuðningsmenn
flokksins um land allt, að standa einhuga saman um stefnu flokks-
ins í kosningunum og í átökum þeim, er flokksins bíða eftir kosn-
ingarnar. Jafnframt skorar það á trúnaðarmenn flokksins, að gæta
á komandi tímum fyrst og fremst þeirrar skyldu, að vinna að al-
þjóðarheill með því að beita allri orku sinni til að koma stefnu
flokksins íframkvæmd og miða starísaðferðir sínar við það, að
þetta megi takast eftir því sem unnt er á hverjum t.ma. Þegar
nauðsyn ber til að táka upp samitarf við einn eða fleiri andstæða
flokka, telur flokksþingið, að gera beri flokksmönnum og allri þjóð-
inni opinberlega grein fyrir málavöxtum, svo að enginn þurfi að
vera í vafa um, á hverju slíkt samstarf byggist.
Jalnframt lýsir flokksþingið yfir þeirri skoðun sinni, að það
telur affarasælast að stjórn ríkisins geti verið þannig skipuð, að
hún njóti trausts og stuðniugs hi ina fjölmennu vinnustétta þjóðar-
innar, og sé óháð sjónarmiðum sérhagsmunamannanna. Með þeim
hætti verður bezt tryggt, að á miUi stjórnarstefmmnar og starfs
hins vinnandi fólks sé samræmi það, sem er xmdirstaða þess, að
stjórnarsteínan beri þann árangur, sem til er ætlazt.
Flolíksþingið tekur það fram, að það telur kominúnista útiloka
sig frá samstarfi í ríkisstjórn með fjandskap s.'num við lýðræði og
mannfrelsi, og þjónkun við erlent vald.
Við kosningarnar 1949 veitti þjóðin Framsóknarflokknum mik-
ið brautargengi. Kosnmgasigur flokksins bar þess glöggt vitni, að
fjöldi kjósenda vildi votta flokknum traust sitt fyrir einarða and-
stöðu gegn óhófs- og tækifærisstefnu stríðsáranna og hins svonefnda
„nýsköpunartíma“, jafnskjótt sem gögnin voru lögð á borðið. Þegar
er llokkurihn liafði aðstöðu til eftir kosningarnar, framkvæmdi hann
þær ráðstafanir, er hann sjálfur Iiafði sagt fyrir á verðbólgutíman-
um, að óhjákvæmilegar yrðu, ef verðbólgustefnan sigraði á þeim
tíma. Sú afhjúpun sjálfsblekkingariimar, sem í þessum ráðstöfun-
um fólst, hlaut að koma hart við marga, en fiokkurinn treysti
því þá sem fyrr, að viðurkenning staðreynda væri þjóðinni hollust.
Enn sem fyrr telur hann sér skylt að segja þjóðinni sannleikann
um málefni hennar og hvetja liana til að taka nauðsyn framtíðar-
innar fram yfir stundarhag. Hann veit, að slík afstaða er skilyrði
þess, að hugsjónir rætist.
Með þá vissu í huga gengur liann öruggur til kosninga í trú
á málstað sinn og þroska þeirrar þjóðar, sem oft áður hefur falið
honum forystu í málum sínum.
(10 Flokiksþing Framsóknarmanna í marz 1953.)
TILKYNIMING
frá Félagsmálaráðuneytinu varðandi Lánadeild
smáíbúðarhúsa
Þeir, sem kynnu að ætla sér að sækja um lán úr Lánadeild
smáíbúðarhúsa á árinu 1953, skulu senda umsóknir sínar til félags-
málaráðuneytisins, Túngötu 18, Reykjavík, fyrir lok næstkomandi
ágústmánaðar.
Umsóknum um lán úr Lánadeildinni þurfa að fylgja eftirfarandi
skilríki:
1. Afrit af lóðarsamningi eða yfirlýsing þess, er lóðina hefur látið
á leigu, að umsækjandi hafi fengið útmæ'da lóð, samkvæmt
skipulagsuppdrætti, ef slíkt er fyrir hendi. Sé um eignarlóð að
ræða, þarf sönnun fyrir eignarrétti.
2. Uppdrátt af fyrirhugaðri byggingu, eða húsi því er sótt er um
lán til.
3. Vottorð byggingarfulltrúa eða oddvita, hvað bygging sé komin
langt, ef umsækjandi hefur þegar halið byggingu.
4. Vottorð oddvita eða bæjarstjóra viðkomandi sveitarfélags um
fjölskyldustærð.
5. Upplýsingar um húsnæðisástæður umsækjanda, s. s. stærð ibúð-
ar í fermetrum. Ef um heilsuspiUandi húsnæði er að ræða, þá
þarf vottorð héraðslæknis (í Reykjavik borgarlæknis).
6. Veðbókarvottorð, ef bygging; er eitthvað komin áleiðis.
7. Greinargerð umsækjanda varðandi fjárhagslega mögleika til
að gera fyrirhugaða íbúð fokhelda.
Þeir, sem sendu umsóiknir um lán til Lándeildarinnar á árinu
1952, og eigi var hægt að sinna, þurfa að endurnýja umsóknir sínar,
en vísað geta þeir til áðursendra upplýsinga.
Eyðublöð undir umsóknir fást i VeðdeUd Landsbankans í Reykja-
vík og útibúum hans, en hjá oddvitum og bæjarstjórum þar sem ekki
er starfandi útibú frá Landsbankanum.
Félagsmálaráðuneytið, 22. maí 1953.
A Ð V Q R U N
til eigenda alifugla, kvikfénaðar og
annars búpenings.
Samkvæmt 63. til 70. gr. í VH. kafla lögreglusamþykktar Siglu-
fjarðar er eigendum alifugla, kvikfénaðar og annars búpenings,
gert að skyldu:
1) Eigendum alifugla er skylt að liafa alifugla sína í minnst
2ja metra háum vírnetsgirðingum, eða öðrum girðingum er lögregl-
an tekur gildar. Svo tryggilega sé frá girðingum þessum genigið, að
eigi sé hætta á, að alifuglar sleppi úr þeim.
Eru eigendur alifugla ábyrgir fyrir vanrækslu á þessu og jafn-
framt er lögreglunni heimilt að láta slátra alifuglunum á kostnað
eigenda, séu ofangreind ákvæði ekki lialdin. . .
2) Eigendum kvikfénaðar og annars búpenings er óheimilt að
hafa kvikfénað eður annan búpening á verzlunarlóð bæjarins frá 15.
júní til gangna ár hvert, nema á afgirtum svæðum, er lögreglan tek-
ur gild.
Sé út af fyrirmælum þessum brugðið, hefur lögreglan lieimild
til að láta slátra, á kostnað eigenda, þeim búpeningi, sem kann að
vera á verzlunarlóð bæjarins á tilgreindu tímabili, nema í lögmætum
girðmgum, er teknar liafa verið gildar af iögreglunni.
Það er því skorað á alla eigendur alifugla, kvikfénaðar og annars
búpenings, að fylgja ofangreindum ákvæðum lögreglusamþykktarinn-
ar, eUa verða þeir gerðir ábyrgir samkvæmt téðum greinum lög-
reglusamþykktarinnar.
Skrifstofu Siglufjarðar, 1. júní 1953
Bæjarfógetinn