Ljósmæðrablaðið - 15.12.1999, Blaðsíða 16

Ljósmæður á Alhcimsráöstefmi
Við, undirritaðar ljósmæður, sátum 25. Alheimsráðstefnu ljósmæðra sem haldin var í Manila á Filipps-
eyjum dagana 22.—27. maí '99. Þetta var í fyrsta skipti sem hún var haldin í þróunarlandi. Yfirskrift og
þema ráðstefnunnar var: „Midwifery and safe motherhood beyond the year 2000“, eða Ljósmóðurfræði
og öryggi móður og barns árið 2000.
Höfundar greinar ásamt filipeyskri ljósmóður.
Við vorum fjórar ljósmæðurnar sem lögðum sam-
an upp í ferðina að morgni mánudagsins 17. maí '99,
en alls sóttu 6 ljósmæður frá íslandi ráðstefnuna. Við
flugum fyrst til London og dvöldum þar yfir daginn.
Síðdegis flugum við síðan með Malaísku flugfélagi
til Kuala Lumpur í Malasíu og tók flugferðin 13
klst., en um næturflug var að ræða. Það fór vel um
okkur í flugvélinni, sem var breiðþota, og var alveg
dásamlegt hvað asísku flugfreyjurnar og ílugþjón-
arnir hugsuðu vel um okkur.
I Kuala Lumpur gistum við eina nótt á glæsilegu
flughóteli. Næsta morgun, þá kominn 19. maí, flug-
um við til Manila á Filippseyjum. Á flugvellinum
þar beið okkar fullorðinn maður með skilti sem á
stóð ICM, þ.e. International Confederation of Mid-
wives. Hann keyrði okkur á hótelið, sem var í um 15
mín. göngu frá ráðstefnuhúsinu.
Hitinn og rakinn í Manila var mikill enda er þar
hitabeltisloftslag. Margir innfæddir voru með klúta
fyrir vitum vegna mengunar og handklæði um höf-
uðið vegna mikils hita. Eitt skipti lentum við í
monsúnrigningu, en þær byrja um mánaðarmótin
maí/júní. Þann stutta spöl sem við áttum þá ófarið á
hótelið urðum við meira en holdvotar, það hreinlega
lak af okkur. Við höfðum aldrei séð svona stóra
regndropa áður.
Þegar við fórum að átta okkur á borginni, eftir að
hafa farið í 4 klst. leiðsöguferð, urðum við hálf mið-
ur okkar. Fátæktin blasti við hvar sem við fórum.
Margir eru heimilislausir og sofa í kössum í portum
eða á beddum undir trjám. Aðrir, einhverjar milljón-
ir, búa á svæðum sem eru í eigu ríkisins. Ríkið er
ekkert að nota þessi svæði, sem eru m.a. meðfram
þjóðveginum inn í borgina. Þar hrófla þeir upp ein-
hverjum kumböldum úr spýtnarusli, álplötum og
tuskum. Hafi þeir ekki nóg af nöglum til að festa
„húsnæðið“ saman þá eru hjólbarðar eða þungir hlut-
ir hafðir til að þakið fjúki ekki burt.
Á götunum voru betlarar, oft litlir krakkar með
enn minni systkini sín á handleggnum, og stóðu þá
mæður þeirra oftast álengdar. Göturnar og gangstétt-
arnar voru oftast brotnar og óhreinar og stundum var
óþefurinn frá göturennunum svo mikill að við héldum
niðri í okkur andanum á meðan við fórum þar hjá.
Daglegt líf fólks í Manila.
Ekki var ráðlegt að vera á ferli að kvöldin vegna
svarta myrkurs, lýsing var lítil og því meiri hætta á
þjófnaði.
Filippseyjar samanstanda af 7107 eyjum og eru
þær hluti af austur Indiuin. íbúar eru um 60 milljón-
ir. Manila, höfuðborgin, er á eyjunni Luzon sem er
16
LJÓSMÆÐRABLAPIÐ