Ljósmæðrablaðið - 15.05.2001, Síða 3

Ritstjóraspjall
Ólafía M Guðmundsdóttir
Ijósmóðir
Þegar þessi orð eru skrifuð eru
kjarasamningar ljósmæðra lausir og
hafa verið lausir frá því 1. Nóvember
2000. Ekki er við félagið okkar að
sakast að ekki er búið að gera
kjarasamning því þar hefur verið unnið
hörðum höndum við kröfugerð, en
engar undirtektir hafa verið við þær
kröfur sem lagðar hafa verið fram.
Svo virðist sem samninganefnd ríkisins
hafi ekki áhuga á eða getu til að gera
samninga við stéttarfélög hjá ríkinu
með ffiðsamlegum hætti. Eftir að hafa
unnið vaktavinnu hjá ríkinu í 25 ár er
ég orðin langeyg eftir að vinnuveitanda
mínum finnist kraftar mínir nógu mikils
virði til að stytta vinnuvikuna hjá okkur
sem vinnum vaktavinnu. Margar
rannsóknir hafa verið gerðar á vinnu
vaktavinnufólks og hníga niðurstöður
þeirra allra í þá átt að vaktavinna slíti
fólki fyrir aldur fram vegna þeirrar
óreglu sem á vinnunni er.
En annað er mér ofarlega í huga nú
þegar kjarasamningar eru framundan,
það er samstaða okkar sjálfra og áhugi
á kjaramálunum yfirleitt. Fundir um
kjaramál hafa aldrei vakið áhuga
ljósmæðra, a.m.k. lýsir mætingin á þá
ekki miklum áhuga. Hvað veldur ? Er
okkur alveg sama hvað kjaranefndin
okkar gerir ? Viljum við engar kjara-
bætur ?
Við lestur sögu ljósmæðra í bókinni
Ljósmæður á Islandi getur að líta margt
fróðlegt um kjaramál stéttarinnar. En
þar sést að ljósmæður hafa oft áður
barist vonlítilli baráttu fyrir bættum
kjörum. En launakjör ljósmæðra
framan af síðustu öld voru ákveðin af
landsstjórninni og greidd úr ríkissjóði
og sveitasjóði og mekilegt nokk, á
launum ljósmæðra var þak !! Miðað
við það höfum við náð heilmiklum
árangri.
I umræðum á alþingi í þá daga var
meira að segja fullyrt að vegna þeirrar
ánægju sem ljósmæður fengju út úr
starfi sínu þyrftu þær ekki launahækkun.
Ljósmæður hafa alltaf haft tilhneigingu
til að vinna störf sín í hljóði enda störf
okkar þess eðlis að ekki er rétt að bera
þau á torg, en það getur ekki átt við um
launakjör okkar, þau þurfa ekki að fara
hljótt, nema vegna þess hve skammar-
lega lág þau eru.
Við höfum með þrautseigjunni náð
fram ýmsum bótum á kjörum okkar.
Svo sem að fá föst laun, vaktaálag og
greitt íyrir að vera á bakvakt. En betur
má ef duga skal og verðum við að halda
áfram að nudda um bætt kjör, betra
vinnufýrirkomulag. Að ég tali ekki um
að hvíldartímaákvæði gildi líka fyrir
okkur. Við höfum reynsluna í að nota
þolinmæðina og margt í okkar starfi
vinnst með seiglunni. En við þurfum á
samstöðu að halda og það er nauðsynlegt
fýrir þá sem með kjarasamningana fara
fyrir okkar hönd að vita hvað við viljum
og að þær hafi okkar stuðning.
Ljósmæðrablaðið
maí 2001