Einherji - 31.03.1970, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 31. marz 1970.
EINHERJI
7
Frá Kaldbak heim að Efrimýrum
Framhald af 4. síðu
þess kjötmagns, sem enn
var óselt. Á Blönduósi urðu
allmiklar orðahnippingar og
voru ýmsir með ýfingar við
Guðjón iá Marðamúpi, sem
hann hvorki bhknaði né
blánaði fyrir. Ég man að ég
fann ástæðu til að bera í
ibætifláka fyrir hann, þó að
sjálfbjarga hafi hann verið
um -það. En hvað um það.
Ég tók mér þá stöðu í mál-
unum. Stundum hefur mér
dotitið í hug, hvort þessi af-
staða mín muni óbeint hafa
valdið því, að ég var kosinn
formaður samlagsins á fundi
iiýkjörinnar stjómar þess,
er kosin var á aðalfuiltrúa-
ráðsfundi í Varmahhð 3.
júh 1948.
Vora þá kosnir í stjórn:
Sveinn kaupfélagsstjóri, Páll
á Hvíteyrum, Jón S. Baldurs
kaupfélagsstjóri, Guðmimd
ur í Ási (Vatnsdal) og
Bjarni á Efrimýrum. Var ég
svo formaður stjómarinnar
meðan þessi starfsemi var
í gangi, eða til hausts 1966
að fasteignirnar vom seldar.
Síðustu árin hafði mjög
dregið úr umsvifum og
starfrækslu þessara mála,
vegna breýttra viðhorfa um
iiiöguleika til afsetningar
þessarar vöm. Yfirleitt þok-
aði starfsemin málmn sín-
um í það horf, sem hentaði
breyttum tímum. T. d. var
fljótlega farið að slátra
hrossunum á Blönduósi og
Sauðárkróiki, og bílflytja
kjötið á afsetningarstaðina.
Þegar leið á tímann, var
horfið frá kostnaðarsömum
ráðstefnum snertandi þau og
stjórnarkjör og önnur form
lögð að nokkm til hliðar, en
starfsemin fahn trúnaðar-
og starfsmanni, Finnboga
Bjamasyni, Ákureyri, sem
var hjá því sem fram-
kvæmdastjóri í 18 ár með
heiðri og sóma, -undir yfir-
stjórn framkvæmdastjór-
anna á Blönduósi og Sauðár-
króki.
Bkki er vafi á því, að
þessi starfsemi hefur, þótt
ekki væri nauðsyn að við-
höfð væri lengur, verið mjög
til hagsbóta bæði -fyrir fram-
leiðendur og neytendur.
— Hvemig finnst þér bú-
ið að bændum í dag af hálfu
hins opinbera?
Ef þú meinar Alþingi og
ríkisstjóm, þá er því fljót-
svarað. Mjög fjarri því að
vera vel. Enda blasa afleið-
ingamar við, þótt fleira
komi til en ómögulegt stjórn
arfar, eða öllu heldur stefnu
leysi í þjóðmálafomstu. Ekki
bætir um, að ýmsar fleiri at-
vinnustéttir og starfshópar
þjóðarinnar munu með réttu
geta haft sömu sögu að
segja. Heldur ekki meðhöndl
un valdhafanna og ráðu-
nauta þeirra á hinum kjörnu
þingfulltrúum. Von að mér
og jafnvel fleirum hugsizt,
að ódýrara og vafninga-
minna væri að Itaka upp
heimaatkvæðagreiðslur fyrir
Alþingi, þótt heimakosning-
ar séu úr sögumni. S-lík er
skoðun mín á stjórnarfarinu
yfirleitt n ú í dag.
— Var góð samstaða með-
al fuhtrúa á Búnaðarþingi,
meðan þú áttir þar ,sæti?
Tvímælalaúst er það álit
mitit, að svo ihafi verið. Virt-
ust allir einhuga að gjöra
sitt bezta í þeim margvís-
legu málum, sem fyrir lágu
hverju sinni. Það var ekki
nema rétt stöku sinnum,
svona til hátíðabrigða, að
flokkamir virtust -telja nauð-
synlegt að liðskönnun færi
frarn, við aJtkvæðagreiðslur.
Ek'ki starfaði ég, að mig
minnir, nema hálft annað
kjörtímabil á Búnaðarþingi.
Því tæplega þess að vænta,
að sö-gur færu af miklum af-
reksverkum á þeim vett-
vangi, hka með hhðsjón til
þess, að ég er iþá orðinn all-
roskinn og því flokksbræðr-
um mínum í heimabyggð
vorkunn, þótt Sþeir vhdu
yngja upp þingfulltrúa okk-
ar A.HHúnvetninga. Svo er
grunur sumra, að þar um
hafi nokkru ráðið boð frá
vissum mönnum að „sunn-
a-n“, að varlegra gæti verið,
ef til smáfimleika drægi á
búnaðarþingum, að glimu-
manninum frá Hvammi
gæfiSt efcki kostur á að
leggja menn á sínum -eigin
brögðum svona í skyndingu,
þótt ekki væri beint með
-klofbrögðum. Ekki sízt ef
<um farandspámenn og trú-
boða væri að ræða, sem af
hneigð eða í ógáti hefðu
haft vilja til að velja okkur
A.. -Húnvetningum búnaðar-
þingsfuhtrúa. Svo aldrei að
vita hvað þessir „Tröha-
botnamenn“ taka sér fyrir
hendur. Væri ekki víst, að
það ættti við sunnansjónar-
miðin.
— Nú er sitt hvað ósk-
hyggja og staðreyndir. Hvað
viltu segja um framtíð sveit-
anna?
Ef fyrri hluti þessarar
smiT’ni'nvpir er teinskonar að-
vörun frá þinni hendi, um
að láta ekki óskhyggjuna
ráða í svari minu, sem þú
efar e'kki hver muni vera,
þá er ekki gott fyrir mig
sjálfan að skera úr um það.
Þó er það svo, og ég vona
að það sé raunhæf ályktun,
að ef þjóðinni auðnast að
skapa hér heilbrigt og menni
legt sitjómarfar:
„Því dáð hvers eins er
öllum góð,
hans auðna félagsgæfa.
Og markmið eitt hjá
manni og þjóð,
hvem minnsta kraft að æfa.
Þann dag sem fólkið
finnur það
og framans hlýðir kenning,
í sögu þess er brotið
blað....‘
Þá sækjast fleiri eftir að
vera hæfilega dreifðir út um
byggðir landsins, jafnvel á
Hornströndum. Ekki svo að
skilja, að ómenning sé ó-
hjákvæmilegur fylgifiskur
þéttbýhs, þótt þar séu meiri
skilyrði fyrir hæt-tum henn-
ar.
*
ÓDÝRARA
*
BETRA
*
Skyldum við gamhr menn
og konur vorkenna þeim
yngri að takast á við verk-
efnin með öh hjálpartækin
í höndum, sem seint sér fyr-
ir enda á, í fuhkomnun og
endurbótum.
Hvort kanntu betur við
þig við -endurskoðun eða í
fjárragi á vorin?
Nú þykir mér þú vera að
verða nokkuð nærgcngull
og persónulegur við mig,
Guðmundur. En hvað um
það. Fljótlegasit væri að
svara þessu með tilvitnim í
svar mitt við sjö’ttu spurn-
ingu þinni áðan, þar sem
vikið er að vah mínu á lífs-
starfi. Sannleikurinn er, að
mér þykir þetta bara gott
hvort með öðru og tel mig
hafa noltið min sæmilega við
hvorttveggja, opinberu störf
in og búskapinn, með fjár-
raginu og fjahaferðunum,
sem honum fylgja. í sam-
bandi hér við verður ekki
gleymt eða sannmetinn frá-
bær stuðningur konu minn-
ar, Ragnhildar, að svo hefur
tekizt, sem tekizt hefur og
niðurstaðan er slík, sem ég
er sjálfur ánægður með.
Þegar ég er búinn að
byrgja mig inni ahan vetur-
inn eða meira til, við tölur,
síma og pappíra, þá hef ég
fundið hvað gildir að Itaka
hnakkk minn og hest og
anda að mér útiloftinu og
komast í snertingu við fén-
aðinn og moldina, með öllu
sem því fylgir. Hefur það
reynzt mér ómetanleg heilsu-
lind, sennilega ekki áhrifa-
minni en sprautur og pillur
eða hvað nú er, sem hægt
er að kaupa til að hressa
upp á sál og líkama. Gagn-
vart fjallskilunum held ég
bara að ég sé nææri „spesí-
ahsti“ 1 þeirri grein, valdi
þar um hneigð og þjálfun.
Ætti eiltthvað að heiðra mig
fyrir störf mín, þá væri það
einmitt af þessu tilefni, með
smáblómi í hnappagatið.
6.
— Eitthvað að Iokum,
Bjami, sem þú vildir segja?
Það er þá fyrst að af-
saka, hvað tognað hefur úr
þessu rabbi mínu. Verður
þú sjálfum þér um að kenna
að takmarka ekki spurning-
arnar, er þú sást hvað ég
er mærðarfullur. Máttir þó
vita það áður af okkar kynn-
um.
Að lokum þetta:
Nú erurn við hjónin að
verða ahgömul og ég held
við áttrnn okkur bæði á því,
hvað eðlilegt er lögmálunum
samkvæmt. Það er, að eik-
arnar fella laufin þegar
hausta tekur.
Er við lítum th baka yfir
farinn veg er okkur báðum
efst í huga þakklæti fyrir
handleiðslu forsjónarinnar,
þar með úrvals sltarfsfólk á
löngum athafnaferli, svo og
vinsemd og samstarf sam-
ferðafólksins yfirleitt.
En aðalvandamálið núna
fyrir mér er að losna við
kotið, þótt ég sýni litla til-
burði til þess, að svo megi
verða.
Það skyldi þó ekki vera,
að það viðburðaleysi mitt
stafi af því, að ég sé því
mótfallinn að vera „sumar-
staðinn“, þegar ég verð
sleginn af. Heldur falla frá
í starfinu. Þó að vafalaust
gæti verið notalegt að sitja
í tízkulegri stofu og bíða.
G. H.
KVENFÉLAG
AKRAHREPPS
Framhald af 5. síðu
í viðlögum, hafði um skeið
hjúkrunarkonu á sínum veg-
um, efnt til jólatrésskemmt-
an fyrir börn sveitarinnar,
komið upp trjálundi, átt hlut
að byggingu félagsheimil-
is í hreppnum, styrkt með
fjárframlögum ýmis menn-
ingar- og mannúðarmál ut-
an héraðs og innan.
Núverandi stjóm félags-
ins skipa: frú Helga Krist-
jánsdóttir, Silfrastöðum, frú
Anna Jónsdóttir, Stóru-Ökr-
um og frú Ingibjörg Jóns-
dóttir, Flugumýrarhvammi.
Á afmælishófinu fór
sitt hvað fram til skemm-
tunar og fróðleiks: Áður er
getið ræðu formannsins. Þá
voru og lesin kvæði eftir
Maríu Rögnv.d. frá Réttar-
holti, frú Arnfríður Jónas-
dóttir á Þverá fór með frum
samin ljóð og stökur, i'rú
Jóhanna Sigurðardóttir á
Miklabæ las sögu eftir Hann
es Pétursson, Lilja Sigurðar
dóttir á Víðivöllum flutti
ræðu, sýndir voru gaman-
þættir og loks dansað.
FL.U G V ÖIXUR
Framhald af 1. síðu
óskað af framkvæmdavaldinu í
landinu, að pað hlutist til um,
að g-erð flugvallar, sem hefur
verið í smíðum tæpan áratug,
verði nú lokið sem fyrst, tU auk-
ins öryggis og pæginda fyrir ])á,
er hans eiga að njóta.
Sigruðu í badminton
Siglfirðingar urðu sigursælir á
ungiingameistaramóti í badmin-
ton. Þeir sigruðu £ 8 greinum af
14, sem keppt var í, og komu
heim með 14 gullverðlaun og 9
silfurverðlaun. Auk jiess fékk
einn keppandinn, Þórður Björns-
son, sérstök aukaverðlaun fyrir
mikla tækni og góðan leik.
Siglfirzltu keppendumir voru
20, 11 stúlkur og 9 drengir.