Einherji - 30.11.1970, Side 6

6
EINHERJI
Mánudagur 30. nóvember 1970.
Kaupfélag Húnvetninga,
Blönduósi
1895
STARFRÆKIR:
1970
MATVÖRUDEILD
VEFNAÐARVÖRUDEILD
BÓKABÚÐ
B Y GGIN G A V ÖRUDEILD
UMBOÐ FYRIR
SAMVINNUTRYGGINGAR
• VÖRUFLU TNIN G AR
• BIFREIÐAVERKSTÆÐI
® VARAHLUTAVERZLUN
• ESSO-UMBOÐ
• AFGEIÐSLA FYRIR
SKIPADEILD S.I.S.
EIMSKIP OG RÍKISSKIP
REYKJAVÍK—BLÖNDUÓS
Notfoerið yður þjónustu vora
— Kjarabarátta eða „stigamennska“
Framhald af 5. síðu
margra hyggja, að þær lýsi
eigi að síður viðhorfum
flokks hans til kjarabaráttu
láglaunafólks.
Þá segir Halldór: „Dæmi
munu finnast á voru landi,
að verkfalisheimild hafi ver-
ið samþykkt með sjöttahlula
skráðra félaga í viðkomandi
verkalýðsfélagi.11 Þá er nú
þao. Ekki ætla ég að mæla
bót sinnuleysi þeirra, sem
heima sátu. Og trúlega mun
það ekki hafa stafað af því,
að þeim þætti kaup sitt of
hátt, eða þeir gætu ekki
hugsað sér að fá einhverja
hækkun þess vegna. Kannske
kann Halldór einhverjar sög-
ur um það, að þessir heima-
kæru hafi orðið á eftir öðr-
um að taka á móti hækkun-
um, sem unnizt hafa í verk-
föllum. Þetta sjöttaparts-
dæmi Halldórs sannar ekki
óréttmæti verkfalla. Það
sannar þvert á móti tilfinn-
anlega vöntun á stéttvísi og
félagsþroska. Og það sannar
ennfremur, að þeir sem sátu
heima í stað þess að fara og
greiða atkvæði með verk-
fallsheimild, kjósa að láta
aðra fara út og erja fyrir
sig akurinn, en hirða síðan
uppskeruna fyrirhafnarlaust.
Halldór má auðvitað mæla
slíkum lífsbjargaraðferðum
bót, ef honum finnst það
mannlegt og skynsamlegt.
Það væri í rökréttu fram-
haldi af því, að kalla
i kjarabaráttu láglaunaf ólks
,,skemmdarstarfsemi“ og
,,stigamennsku“. Eg geri pað
ekki.
Halldór segir að landbún-
aðarvörur hækki sjálfkrafa
við launahækkanir verkalýðs.
Þá hlýtur það að vera rétt.
En ætlar samt Halldór að
gera svo lítið úr sér að taka
á móti verðhækkunum, sem
óbeint hafa orðið til fyrir
„skemmdarstarfsemi“ og
„stigamennsku“, verkföllin á
síðastliðnu vori, og gerast
þar með hluthafi í glæpn-
um ? Og af hverju skrifar
Halldór ekki grein í Norðan-
fara og varar bændur við að
taka á móti þessum skratta,
eins og karhnn sagði.
Það veltur á miklu, að
vera sjálfum sér samkvæm-
ur, þegar rokið er upp til
handa og fóta að bjarga
landinu undan gæfusmáu |
stjórnarfari. En ég fyrir mitt
leyti vil taka skýrt fram, að
ég ann bændum þeirra hækk-
ana, sem orðið hafa á afurð-
um þeirra lögum samkvæmt. •
! Tel ég þá þeirra maklega
og þeim muni ekki af veita
fjárhagslega í allri þessari
dýrtíð, sem stjórnin hefur
steypt yfir land og fólk.
Að lokum kem ég svo að
kafla í grein Halldórs um
nýjar leiðir í verkfallsmál-
um. Málið hefur löngum verið
talið einfalt og auðleyst, enda
afgreiðir Halldór það með 17
línum. Einhverjum hefði nú
kannske dottið í hug, að
þær mættu ekki færri vera,
þótt ég fyrir mitt leyti telji
þær nógu margar. „Síðast en
ekki sízt“ segir Halldór, „sé
svo sett á fót samstarfs-
nefnd, er vinni að útreikn-
ingum, hve hátt kaup at-
vinnuvegirnir eru færir um
að greiða og séu þá verkföll
óheimil, fari kröfurnar fram
yfir það eðlilega mark“. Það
er eins og mig minni, að ég
hafi heyrt eitthvað svipað
þessu áður. Mér kemur í hug
sagan af litla drengnum, sem
sendur var í kaupstaðinn.
Þegar hann kom á ákvörð-
unarstað, hafði hann gleymt
hver sendi hann og hvað
hann átti að erinda. Halldór
hefur hvorugu gleymt, at-
vinnurekendavaldinu, sem
sendi hann og erindi þess
hefur hann dyggilega komið
á framfæri.
G. H.
— Ég fékk aftur minn græna hatt
Framhald af 4. síðu
enda þótt það sé nauðsyn-
legt að 'hafa nóg handa á
milli, til að geta látið sér og
símrm líða þolanlega. En
fyrst af öllu ber manni að
vera maður, í gegnum allt,
sem að höndum ber.
— Hvað telur þú þína
mestu gæfu í lífinu?
— Konuna mína og börn-
in. Þar eru stærstu sólskins-
blettirnir. Og brennheitar
bænir móður minnar, þegar
ég fór út í lífið.
— Nú hefur þú mikinn
áhuga fyrir ljóðum og kannt
mikið af þeim. Hefur aldrei
verið ort um þig?
— Þegar ég var að fara
frá Laugum, skrifaði Þor-
geir Sveinbjarnarson þetta
erindi í vísnabókina mína og
skyldi ég það svo, að það
ætti að vera mannlýsing
mín:
Svo undarlega sterkur
svo undarlega veikur
svo undarlega fljótur,
en þó svo seinn.
Svo undarlegan mann
ég veit ei neinn.
— Ertu svo búimi að sætta
þig við umhverfið, Sigurður?
—• Ég hef kynnst hér
mörgu ágætu fólki og bland-
að geði við marga, og tel
mig raunar ekki eiga annars
staðar heima. Eins og við-
horf mitt er í dag, kysi ég
helzt að bera beinin hérna
uppi á Nöfunum, þar sem
ég gæti skyggnzt upp i
Tindastól og séð hvemig
„sóhn sælu og friðar“ fóðr-
ar hann gulli sínu.
1 nóv. 1970.
G. H.
LÆKNflSKIPTl
Þeir samlagsmenn, sem vilja hafa læknaskipti
frá næstu áramótum, snúi sér til skrifstofu sam-
lagsins 1. til 24. desember n. k. Sýna þarf samlags-
skírteini, þegar læknaskipti fara fram.
Siglufirði, 27. nóvember 1970.
Sjúkrasamlag Siglufjarðar.