Einherji - 15.12.1970, Blaðsíða 1

EINHER JI
flytur lesendum sínrnn ósk um
gleðUeg jól og
gæfuríkt ár.
Hittmnst heil á nýja árinu.
Blaö Framsóknarmanna í Norðurlandskjördœmi vestra.
Myndavélar — Sýningarvélar
Filmur — Flassperur
Myndarammar
Ljósmyndastofa
St. Pedersen
Sauðárkróki

39. árg.

ingu á frásöguna um „barnið í jöt- ^
„Jólanna hljóma blessuð boð
og berast gömlum og ungum.
Og söngurinn engla í sólarroð
nú svífur á barnatungum.
Ljómar hver grein á lífsins meið
með ljós, er dásamleg skína.
Hvert bam, er í guði gleðst á leið
skal gleðinni aldrei týna.“
B. S. Ingemann. — Guðm. Guðmundsson þýddi.
Jól — dýrmætasta perlan í festi dag-
anna — mesta hátíð allra þeirra, sem
komizt hafa í snertingu við kristin-
dóminn.
Friður jólanna nemur hurtu ys og
I>ys næstu daga á undan, sem jólaundir-
búningnum fylgir á heimilunum. Lokk-
andi og ginnandi auglýsingarnar, sem
fjölmiðlamir hafa flutt til yztu stranda
og fremstu dala, hljóðna og hverfa inn
í djúpa þögn gleymskunnar.
Fjölmiðlarnir flytja nú jólasöngva,
helgimál og vinlilýjar jólakveðjur.
Börnin gleðjast við gjafir og gleði-
mál.
Þeir fullorðnu renna huganum til lið-
inna stunda, þegar þeir áttu sín
bemskujól. Hugsunum margra þeirra
er líkt farið og skáldsins, sem sagði:
„Man ég fyrst, er sviptur allri sút,
sat ég bam með rauðan vasaklút.“
Já, þegar við, hin fullorðnu, lifum
í bernskuminninguniun um jóiin
„heima“, og sjáum saklausa gleði barn-
anna ljóma á andlitum þeirra og leiftra
í augum þeirra, kemur fram úr djúpi
hugans þessi bón til bamsins:
„Lát mig horfa á litlu kertin þín,
Ijósin gömlu sé ég þama mín.
Ég er aftur jólaborðið við,
ég á enn minn gamla sálarfrið“.
Mörgum er tamt, bæði í ræðu og riti,
að nefna jólin „hátíð barnanna“. Þar
með vilja þeir slá því föstu, að jólin
séu sérstaklega hátíð þeirra, sem að
aldri til eru böm. Sannarlega er þessu
ekki þann veg farið. Jólin em engu
síður hátíð þeirra fullorðnu. Athugum
t. d. það, að á jólum leita hugsanir
þeirra til bernskunnar. Slíkar hugsanir
geta orkað svo sterklega á þá, að þeir
lifi í anda bemskujól: verði aftur
böm, sem í sakleysi æskunnar leika að
1 jólagjöfunum sínum, eða hlusta í hrifn-
unni“, fjárhirðana á Betlehemsvöllum,
lofsöng og fagnaðarboðskap englanna.
— Þannig verða hinir fullorðnu aftur
böm.
„Barnanna hátíð vér höldum í dag,
hér þótt vér eldumst og mæðumst.
Annað sinn verðum því ungir í dag,
aftur að nýju vér fæðumst.“
Þótt misjafnlega mörg ár skilji okk-
ur frá bemskunni, er sem við heyrum
hljóma í sál okkar, líkt og þegar við
voram böm, orð engilsins: „Verið ó-
hræddir, því sjá, ég boða yður mikinn
fögnuð, sem veitast mun öllum lýðn-
um; því að yður er í dag frelsari fædd-
ur, sem er Kristur Drottimi í borg
Davíðs“.
Sannarlega eru bemskuminningamar
um jólin „heima“ hugljúfar. En þeirra
vegna megum við ekki gleyma því, að
því miður eram við ekki lengur börn.
Ár, atvik og athafnir hafa hraðfleygt
okkur burt frá bemskunni. Þess vegna
hljótum við að verða að íhuga afstöðu
okkar til jólaboðskaparins frá sjónar-
miði hins fullorðna. Á hann erindi til
okkar? Þurfum við að vera hrædd
við nokkuð? Þörfnumst við þess, að
okkur sé fluttur boðskapur um frels-
ara? 20. öldin hefur sannarlega lilotið
mikið af virðingarheitmn, þar sem sjá
má, að hún sé „mesta framfara- og
vísindaöld. En eins og nokkurskonar
„undir-fyrirsagnir“ hefur hún verið
kölluð: vélaöld, „atom“-öld, geimferða-
öld, og á sennflega eftir að fá mörg
slík heiti. Nú, svo eru friðar- og mann-
réttindi rædd á alþjóðaþingum, lög og
fyrirmæli látin út ganga yfir löndin.
Vissulega hafa margir þannig gert sitt v
til þess að skapa frið meðal mannanna. J
Þrátt fyrir þetta allt býr ótti meðal i
þjóðanna, e. t. v. meiri ótti við tortím-
ingu en nokkra sinni fyrr. Það er ekki
vanþörf á því, að rödd frá æðra heimi
flytji fagnaðarboðskap jólanna og full-
vissi mennina um, að yfir þeim er vak-
að og þeim sé bent á, að þeirra sé að
velja og hafna. — Boðskapurinn, sem
fluttur er á jólumun, er eklti aðeins
fyrir börn, heldur engu síður fyrir
hina fullorðnu. i
„Jóla“-auglýsingamar, umstangið á
heimilunum og gjafirnar, em raunveru-
Framhald á nœstn síðu

MESSUR UM HÁTlÐIRNAR
Siglufjarðarkirk ja:
Aðfangadagur kl. 18,00: Aftansöngur og kertaljósamessa.
Jóladagur kl. 14.00: Hátíða- og skímarmessa
Snnnudagur 27. desember kl. 11.00: Bamamessa
Gamlaársdagur kl. 18.00: Aftansöngur.
Nýársdagur kl. 14.00: Hátíðamessa.
Fólki, sem vill fá börn sín skírð um hátíðamar, er sér-
staklega bent á skímarmessuna á jóladag.
(IIJiDIIvEíiA HÁTÍÐ
Sóknarprestur.
--------o-------
Sauðárkróksprestakall:
Aðfangadagur:
Sauðárkrókskirkja: Áftansöngur kl. 6 e. h.
Jóladagur:
Sauðárkrókskirkja: Messað kl. 2 e. li.
Rípurkirkja: Messað kl. 4 e. h.
Annar jóladagur:
Sauðárkrókskirkja: Skírnarmessa kl. 11 f. h.
Á sjúkrahúsinu: Kl. 5 e. h.
Gamlaársdagur:
Sauðárkrókskirkja: Aftansöngur kl. 6 e. h.
Nýársdagur:
Rípurkirkja: Messað kl. 2 e. h.
GLEÐILEGA IIÁIÍD
Sóknarprestur.
Girðing til varnar snjófióði
Eins og sagan greinir er
Sigiufjörður einn þeirra
byggðu staða, þar sem snjó-
flóð hafa alloft fallið og
stundum valdið miklu tjóni
og mannsköðum. Stærstu
flóðin, og þau sem valdið
hafa manndauða, hafa fallið
austan fjarðarins eða utan
Strákafjalls að vestan. Þó
hafa smærri flóð fallið úr
fjöllunum ofan kaupstaðar-
ins að vestan, við yztu og
syðstu húsin. Fyrir tveimur
ámm féll snjóflóð á húsið
nr. 76 við Suðurgötu og lá
við stórslysi, en nokkrar
skemmdir urðu á húsi og
innanstokksmunum. Síðan
hefur allmikið verið rætt um
ráðstafanir :til að varna því
að slíkt geti endurtekið sig,
en ekki orðið úr framkvæmd
um fyrr en nú, að hafizt hef-
ur verið handa um að koma
upp varnargirðingu allhátt
uppi í fjallshlíðinni. Slysa-
varnadeild karla hefur séð
um framkv. verksins undir
verkstjórn Þorst. Jóhannes-
sonar bæjarverkfræðings. —
Framhald á síðustu bls.