Einherji - 01.10.1994, Blaðsíða 3

OKTÓBER 1994
EINHERJI
3
HEIMSÓKN í HÖLLUSTAÐI
Þaö er einn af þessum fögru
haustdögum eins og þeir hafa
verið flestir í haust. Viö hjá
Einheija erum á leið í morgun-
kaffi hjá Páli Péturssyni og
Sigrúnu Magnúsdóttur í húsi
þeirra aö Höllustöðum. Viö
tókum þennan laugardag
stjómandi kórsins átt mikinn
þátt í því hér. Kórinn gaf m.a.
út plötu fyrir nokkrum ámm
og er það merkilegt að öll lög-
in era eftir heimamenn.“
Áfundiþingflokks og lands-
stjórnar sem haldinn var á
Blönduósi seinast í ágúst, buðu
áram bjó ég í íbúð fyrir ofan
verslunina. Ég sagði oft þegar
verið var að tala um mig sem
kaupmann og framsóknar-
konu, það var nú áður en ég
kynntist Palla mínum, að ég
sæi engan eðlismun á því að
fara niður snemma morguns

Páll og Sigrún í sælureit sínum á Höllustöðum
snemma því Páll ætlar í smala-
mennsku eftir hádegið. Hann
sinnir ennþá köllun bóndans
og tekurþátt í búskapnum eins
og hann hefur tíma til, vegna
annarra starfa.
Sigrún og Páll þurfa að sinna
ýmsum erindagjörðum vegna
vinnu sinnar. Daginn áður
þurftu þau að vera við vígslu
nýja vegarins um Bakka-
selsbrekkuna, þar sem Sigrún
var fulltrúi fyrir hönd Reykja-
víkurborgar og Páll sem þing-
maður kjördæmisins. Er þetta
því kærkomin helgi hjá þeim
hjónum til að njóta þess að
komast í sveitina.
Þegar við keyrðum í hlað á
Höllustööum tókum við eftir
hvaö húsinu hefur verið valið
skemmtilegt stæði. Þaðan sést
inn Blöndudalinn og norður
yfir Langadalsfjöllin, og það
er mjög gróðursælt yfir að líta
og búsældarlegt. Okkur er boð-
ið í stofu og yfir kaffibollun-
um berst talið að söng og fé-
lagsmálum.
„Ég söng lengi með Karla-
kór Bólstaðarhlíðarhrepps“
segir Páll, „og var formaður
hans lengi, en fyrsta veturinn,
sem ég var á Alþingi, mætti ég
nokkuð samviskusamlaga á
æfingar. En síöar fóru að koma
ný lög og þá var ekki að sökum
að spyija aö ég hætti að læra
lögin og þá hætti ég. Kórinn er
mikil lyftistöng fyrir félags-
lega þætti mannlífsins í sveit-
um, og hefur Jón í Ártúnum
þau hjónin öllum fundarmönn-
unum heim.
Sigrún og Páll eru mjög
ánægð með þá heimsókn og
finnst gaman að hafa getað
boðið milli 70 og 80 sam-
starfsmönnum sínum heim.
„Það var efnt til ferðar norður
Kjöl í fyrrasumar fyrir Borg-
arstjórn Reykjavíkur ásamt
borgarstjóra“ segir Sigrún
„vorum við þá að skoða
Blönduvirkjun, og var gaman
að sýna vinnufélögunum sveit-
ina hans Palla“.
„Er hann ekki ríkur hrepp-
urinn héma?“
„Þessi hreppur hefur alltaf
verið ríkur“ segir Páll. „Hér er
afskaplega gott að búa, að því
leiti til að það er mikið gras og
víðast í hreppnum eru góð
ræktunarskilyrði, svo höfðum
við einn besta afrétt á landinu.
Hér höfðu menn stór bú á með-
an þeir máttu og hér var vel
búið, en kannski er það ástæð-
an, að hér bj uggu sparsamir og
hyggnir karlar.“
„Ég rakst á það í blaði að þú
ættir veslun Sigrún. Hefurðu
stundað verslunarrekstur
lengi?“
„Já, ég erbúin að vera kaup-
maður í 23 ár, og er varafor-
maður kaupmannasamtak-
anna. Ég á verslunina Rangá
með vinafólki mínu. Þetta er
kjörbúð á homi Skipasunds og
Holtavegar og við keyptum af
manni sem hafði rekið hana í
40 ár. Þangað til fyrir þremur
og taka á móti mjólkurbílnum
eða fara í fjós. Nú hafa sam-
eignarmenn mínir alfarið meö
búðina að gera.“
„Það var skemmtilegt að sjá
í blöðunum í sumar hvað þú
tókst þig vel út sem maki
gestgjafaBorgarstjómarPáll.“
„Það fannst nú ekki öllum
gaman og þykir kannski ekki
nógu gott. Sigrún verður að
búa við þetta úr því að við
tókum saman. Þetta er nú svo-
lítið afbrigðilegt heimilislíf og
undarlegt hjónaband, en höfum
nú verið gift í fjögur ár. Við
eigum ekki sama lögheimili
og eram oft á sitt hvora lands-
horninu. Við eram bundin sitt
á hvoram stað og Sigrún hefur
mörgum skildum að gegna við
Reykjavík eins og ég hef mín-
ar skildur hér.“
„Erþað ekki mikil breyting
fyrir þig Sigrún að vera allt í
einu svona mikið úti á lands-
byggðinni eftir að þú kynnist
Páli?“
„Það er náttúralega bylting.
Ég bjó í Reykjavík og er reyk-
víkingur en ég hef alltaf haft
taugar til landsbyggöarinnar.
Ég var í sveit í Svarfaðardal
sem barn og á skyldfólk þar.
En ég er alsæl með þennan
stað okkar hér og vildi gjaman
geta notað hann betur. Ég bjó
líka þijú ár á Bíldudal, það var
um 1970 og einnig fimm ár í
Þýskalandi.“
„Hvemig var að búa á Bíldu-
dal?“
„Það var mikil breyting.
Mest fann ég þó fyrir var fá-
breytni í mataræði.“
„Fannstuekki fyrireinangr-
un að búa þar?“
„Nei, á svona stöðum þar
sem allir hafa sitt hlutverk finn-
ur maður ekki fyrir leiða eða
að samgöngurhái manni. Þama
höfðu allir nóg að gera. Viö
vorum barnlaus þá og ég
kenndi við skólann og tók þátt
í félagsmálum af atorku. Við
bjuggum í húsi sem stóö nán-
ast í fjöranni, viö áttum trillu
og að sigla út fjöröinn, fara í
land í einhveijum eyðifirðin-
um var stórkostlegt og fegurö
landsins er víða stórfengleg
þama. Þaö er mjög oft logn á
Bildudal og afar sumarblítt og
þess sakna ég.“
Á Höllustööum búa dóttir
Páls og tengdasonur, Kristín
og Birkir og reka þau félagsbú
með Páli.
„Mér þykir ákaflega
mikilvægt að eiga heima hér
og vil ekki flytja burtu vegna
þess að hér hefur maður jarð-
samband. Ég tel mjög mikil-
vægt fyrir þingmenn að halda
sem traustustum böndum við
kjördæmið. Ég vil undirstrika
það og tel að það sé afar mikil-
vægt fyrir mig að vera héma
bóndi. Þó ég hafi sinnt því
minna núna undanfarin ár, þá
hef ég aldrei viljað sleppa
búskapnum m.a. út af því að
enginn er eilífur í pólitíkinni,
og eins gefur það manni
ákveðið öryggi og sjálfstæði.
Ég vil taka þátt í því lífi sem
lifað er hér. Ég þykist vita
ýmislegt sem gerist í kjör-
dæminu vegna þess að ég bý
hér og er hér svona mikið.
„Hvarflaði þaö aldrei aö þér,
að fara héðan þegar þú misstir
konuna?“
„Ég hefði haft ansi lítið eft-
ir ef ég hefði gert það. Það
hvarflaði ekki að mér að gera
það og fannst hreinasta fjar-
stæða. Hins vegar hugsaöi ég
um að hætta þegar ég byrjaði í
þingmennsku. Það hefði verið
miklu einfaldara líf að flytja
með fjölskylduna suður þá.
En þá hefði ég ekki verið
lengur einn af bændum hér-
aðsins og hefði slitnað úr
tengslum við kjördæmið.
Helga sá um allt á heimilinu
þegar ég var ekki heima og ég
hef reynt aö koma norður um
helgar allan tímann síðan ég
byijaði á þingi.“
Sigrún bætir við að þ aö hafi
oft verið talað um það innan
hópsins í flokknum, hvað Páll
hefði átt góða konu sem sæi
um allt á meðan hann væri í
burtu.
Börn Páls og Helgu era:
Kristín bóndi á Höllustöðum,
Ólafur Pétur doktor í vélaverk-
fræði, býr í Reykjavík og Páll
Gunnar lögfræöingur hjá
bankaeftirlitinu og býr einnig
í Reykjavík. Einnig á Páll sex
barnabörn.
„Sigrúnþú átt tvær dætur er
það ekki ?“
„Jú, jú, ég á tvær dætur en
engin bamabörn, en ég á hlut-
deild í þeim öllum með Páli.
Eldri dóttir mín Sólveig
Klara býr á Dvergstöðum á
Eyjafirði, er búfræðingur frá
Hólum og er mikil hestakona.
Sú yngri Ragnhildur Þóra býr
hjá okkur Páli og er í mennta-
skóla.
„En eiginlega ætti það að
vera gott fyrirlandsmenn bæði
sunnan og norðan heiða aö
þetta hjónaband varð að veru-
leika,“ segir Sigrún, „má ekki
segja að það sé dæmigert fyrir
aðeyðaþessari togstreytumilli
þéttbýlis og dreyfbýlis eins og
oft er talaö um í hátíðarræð-
um. Það er afskaplega gott fyr-
ir alla sem búa í þéttbýli að
kynnast þeim sem eru úti á
landi og öfugt. Það hefur verið
mikil og góð reynsla fyrir mig
að kynnast fólkinu héma. Páll
hefur líka kynnst mörgu í gegn
um mína vinnu og víni, svo
það er einnig af hinu góða. Það
hefur verið reynsluríkt að vera
oddviti framsóknarmanna í
Reykjavík því að maöur kynn-
ist svo mörgum utan af lands-
byggðinni. Það hefur gertokk-
ur víðsýnni á margan hátt og
svo vona ég að það sé einnig
gagnkvæmt."
Við sjáum að Páll er farinn
að líta oft út um gluggann að
fylgjast með smalamönnum,
svo við förum að tygja okkur
til heimferðar. Það hefur verði
gaman að spjalla við þau hjón,
og greinilegt er að hér hafa þau
búiö sér til kjörinn afþreying-
arstað og sælureit til að hlaða
sig orku fyrir næstu fundi eða
embættisverk.
Það er gott andrúmsloft í
þessu húsi og nóg pláss fyrir
fjöldamanna. PéturbróðirPáls
leit upp á svefnlotfið í húsinu
eitt sinn þegar hann kom og
sagði hann, að þaö væri nóg
rými fyrir 14 gangnamenn
þama uppi.
Efalaust væru þeir allir vel-
komnir.