Einherji - 01.09.1997, Blaðsíða 2

EINHERJI
2
SEPTEMBER 1997
ElNHERTI
Útgefandi: Kjördæmissamband
Framsóknarmanna á Norðurlandi vestra.
Ritstjórar: Björn Hannesson og
Kristín E. Sigfúsdóttir.
Ábyrgðarmaður: Björn Hannesson.
Upplag: 3600 eintök
Skrifstofa: Gilsbakki 2, Laugarbakka,
sími 451 2606, fax 451 2606.
Umbrot, litgreining og prentun:
HVÍTT & SVART Auglýsingastofa -
Prentsmiðja Sauðárkróki, sími: 453 5711
Fax: 453 6162 - Netfang: hvitt@krokur.is
5,95% vextir
Alltaf opin
5,5% vextir +
verðtrygging
Bundin í 24 mánuði

i---------------------1
| Félagsheimilið [
j ÁSBTRGI j
i Lau<garbakka ■
i ...miðstöð œttarmóta i
Pantið œttarmótin í tíma
í símum 451 2909
I o£f 4512970 \
Magnús Ólafsson
Bregðast þarf við
byggðaröskun
Kjörtímabil núverandi ríkisstjórnar
er rúmlega hálfnuð. Þegar þessi stjórn
kom til valda, ríkti mikil svartsýni í
landinu. Samstjórn krata og íhalds
hafði þá verið við völd og hugsað um
það helst og fremst að skara eld að
eigin köku. Hver man ekki kapp-
hlaup ráðherra krata að komast í feit
embætti, enda fór svo að meginþorri
upphaflegra ráðherra þess flokks var
kominn í góða stóla áður en yfir lauk.
í landinu var vaxandi atvinnuleysi,
hagvöxtur hafði enginn verið um
nokkurt skeið, fjárlagahalli var mikill
og þannig mætti áfram telja.
í kosningunum boðaði Fram-
sóknarflokkurinn nýja og betri tíð. Og
eftir að flokkurinn komst í ríkisstjórn
hefur fjölmargt áunnist og umskiptin
eru mikil. Hagvöxtur er hér meiri en í
nágrannalöndunum og tekist hefur að
rétta hag ríkissjóðs. Atvinnuleysi er nú
óverulegt og víða em erfiðleikar að fá
fólk til þeirra starfa sem í boði eru.
Vemlega meiri bjartsýni gætir hjá
landsmönnum en um langt árabil. í
raun má segja að það sem landsmönn-
um finnst helst bjáta á er að uppbyg-
gingin er of mikil á suðvesturhorni
landsins miðað við hvað er að gerast
vítt um landsbyggðina. Samhliða
halda og margir að þar lifi allir við
auðsæld og velmegun og þangað
vilja allt of margir flytja samanber
tölur um fólksflutninga.
Ríkisstjórnin hefur þannig á fyrri
hluta kjörtímabilsins lagt gmnn að
bættum þjóðarhag og skapað svigrúm
til að takast á við ný verkefni.
Mikilvægt er þó að halda utan um
þann ávinning sem átt hefur sér stað.
Það þarf að viðhalda stöðugleika,
koma í veg fyrir að verðbólga vaxi á
ný, sjá til þess að atvinnuleysið minn-
ki enn frá því sem nú er og treysta
velferðarkerfið. Samhliða verður að
treysta byggðirnar um allt land og
stuðla að því að draga úr þeirri miklu
byggðaröskun sem verið hefur
viðloðandi hér á landi um árabil.
Þessi mikla byggðaröskun er vá
fyrir samfélagið og er því mikilvægt
að Framsóknarflokkurinn hafi forgön-
gu um að ná víðtækri samstöðu og
snúa vörn í sókn. Staðreyndin er líka
sú að Framsóknarflokkurinn er eini
flokkurinn sem vill og hefur burði til
að rétta hag landsbyggðarinnar en
um leið er hann sá flokkur sem við
íbúar landsbyggðarinnar gemm meiri
kröfur til en annarra um að standa sig
í stykkinu.
Hér skulu nefnd nokkur atriði í sex
liðum, sem Framsóknarflokkurinn
ætti að beita sér fyrir og stuðlað gætu
að þessu marki:
1. Ríkið styrki beint eða óbeint nýja
atvinnustarfsemi á landsbyggðinni.
2. Sveitarfélög verði efld og aukin
verkefni verði færð í þeirra hendur.
3. Jöfnunarsjóður sveitarfélaga
verði stórefldur og reglur hans færðar
í það far að sveitarfélög á landsbyggð-
inni geti lækkað útsvör og aðrar
álögur á íbúana án þess að réttur
þeirra hjá jöfnunarsjóðnum skerðist.
4. Heilbrigðisþjónusta á landsbyggð-
inni verði ekki skert frá því sem nú er.
5. Aðstaða námsmanna af lands-
byggðinni verði jöfnuð m.a. með því
að stórauka dreifbýlisstyrki.
6. Jafna húshitunarkostnað.
Þó hér hafi þessi atriði verið dregin
fram gætu vissulega fjölmörg önnur
atriði lagt lóð á þá vogarskál að draga
úr landsbyggðaröskuninni. Mikilvægt
er að Framsóknarflokkurinn hafi
forgöngu um þessi mál innan ríkis-
stjórnar en hinu megum við aldrei
gleyma að vöxtur og viðgangur hverr-
ar byggðar fer þó fyrst og fremst eftir
því á hvern hátt íbúarnir skipa
málum. Samstaða, kjarkur og áræði til
uppbyggingar og framfara, er lykill að
góðum hag byggðar. Ef við stöndum
okkur ekki í stykkinu er ekki hægt að
ætlast til þess að aðrir vinni verkin
fyrir okkur.
Magnús Ólafsson
L
J