Mjölnir - 05.09.1939, Blaðsíða 1

2. árg. 1 Siglufirði, þriðjudaginn 5. sept. 1939.
n■■■■..i■«■■■■■■ ■■■■i. Jff. 11 ■■ ni i ............
20. tbl.
Útgefandi: SÓSÍALISTAFÉLAG SIGLUF3ARÐAR.
Pýzk-rússneski
ekki-árásarsáttmálinn.
Ekk-árásarsáttmáli milli Sovjet-
ríkjanna og Þýzkalands var undir-
skriíaður nú fyrir skömmu. Höfuð-
atriði þessa samnings voru sem
hér segir: 1) Að hvorugt rikið
hæfi árás á hitt. 2) Að það hjálp-
aði ekki þriðja ríki, sem kynni að
ráðast á annan hvorn samnings-
aðilanna. 3) Að það tæki ekki þátt
í ríkjasambandi, sem beint væri
gegn öðrum hvorum samningsað-
ilanum. — Aúk þess eru svo á-
kvæði um meðferð deilumála, sem
upp kynnu að koma — uppsagnar-
frest samningsins og önnur atriði,
sem ekki snerta pólitískt né hern-
aðarlegt gildi hans.
Það hefir sjaldan verið þeytt
hér upp meira moldviðri út af
nokkru öðru plaggi. Fyrst létu Al-
þýðublaðið og Morgunblaðið sér
sæma að falsa og umsnúa 2. grein
samningsins, þannig að ef um árás á
þriðja ríki af öðrum hvorum aðila
væri að ræða, mætti hinn því enga
aðstoð veita. Ekki hefir enn sést
leiðrétting á þessarri frásögn í dálk-
um fyrgreindra blaða. Síðan hefir
öll íslenzka borgara-»pressan < æpt
einum rómi. — Hitler og Stalin.
Fasimmn og kommúnisminn eitt
og hið sama!— Rauðir fánar og
hakakross hlið við hlið í Moskva-
borg! Sovjet-Rússland ætlar að
birgja Hitler að vistum og vopnum
i komandi styrjöld! Varnarsáttmáli
Frakklands og Sovjetríkjanna úr
gildi! Stórkostlegustu svik við lýð-
ræðið.« . . . og lítil blöð út álandi
með »litlum« rit-stjórum og »litl-
um« erindrekum hafa tekið-
fullum hálsi undir þennan söng.
Það hvarflar að manni svona ó-
sjálfrátt, að þjóðstjórnarpostularnir
okkar þykist i þessum samningi
hafa fundið þann hvalreka, sem
beint gæti óánægju fólksins frá
óstjórn íslenzkrar »þjóð«-stjórnar
og ef unnt væri, skellt allri skuld-
inni á »félaga« Stalin.
Annars er málaflutningur ogrök-
semdaleiðsla þessara herra svo
fáránleg, að furðu sætir. Hér er
ekki rúm til að elta ólar við ein-
stök atriði, aðeins eftirfarandi skal
tekið fram: Sovjet-stjórnin hefir
hvað eftir annað lýst því yfir og
nú síðast á þingi Æðsta-ráðsins
s.l. vetur, að hún væri reiðubúin
til að gera ekki-árásarsamning við
hvaða riki sem væri. Og slíkir
samningar hafa þegar verið gerðir
milli Sovjetrikjanna og flestra landa-
mæraríkja þeirra, þ. á. m. Póllands,
Estlands o. fl. o. fl. Engum hefir
út af þessu dottið í hug að stað-
hæfa, að þar með væru þessi lönd,
stefna þeirra og valdhafar eitt og
sama og Sovjet-ríkin. Þá hefir það
hingað trl tíðkast vrð samninga-
gerðir eða opinberar heimsókHjr,
að fánar viðkomandi ríkja væru
dregnir að hún og ekkiþótt hneyksli
— a. m. k. hafa íslenzku borgar-
arnir haft unun af að sjá haka-
krossinn við öll möguleg og ómögu-
leg tækifæri. Ef viðskiptasáttmáli
Sovjetríkjanna við Þýzkaland tákn-
ar, að þar með sé það birgt að
vistum og hernaðarnauðsynjum, ja
hvað er þá um viðskiptasáttmála
ailra annaira Evrópu-ríkja við
Þýzkaland t. d. Norðurlandar.na
(Svíþjóð með sinn járnmálm) og
íslands? Loks þetta: Það hefir
hingáð til ekki þekkzt í milliríkja-
málum, að einn ekki-árásarsáttmál-
inn hæfi annan úr gildi. — Þaðværu
þokkalegir ekki-árásarsáttmálar.
Sáttmálar Sovjetrikjanna við önnur
lönd eru því i fullu gildi áfram
og auðvitað líka varnarsáttmáli
þeirra við Frakkland. Þetta harma-
kvein borgarablaðanna yfir ekki-.
árásarsáttmálanum lætur enn
skringilegar í eyrum, þegar þess
er minnst, að þessi sömu blöð áttu
ekki til eitt einasta hnjóðsyrði um
undirlægjusamning Staunings-
stjórnarinnar við Hitler eða vináttu-
°g tryggðayfirlýsingar Hitlers og
Daladiers s.l. vetur og samskonar
yfirlýsingar Englands og Þýzkalands
um líkt leyti.
Mánuðum saman höfðu staðið
yfirsamningaumleitanir milli Sovjet-
ríkjanna annarsvegar og Englands
og Frakklands hinsvegar, um sam-
eiginlegan öryggissáttmála fyrir
viðhaldi friðarins. Lítið hafði þok-
ast áleiðis og loks slitnað alveg
upp úrsamningum. Hvorki Cham-
berlain né franska íhaldsstjórnin
kærðu sig um neitt slíkt banda-
lag, sem yrði virkilegur fulltrúi
frelsis og lýðræðis gegn fasisman-
um. Chamberlain hafði áður sýnt
það með afstöðu sinni til frönsku
Alþýðufylkingarstjórnarinnar — og
framkoma beggja ríkjanna á Spáni
og í Munchen tala sama máli og
þá ekki siður svik brezku stjórnar-
innar í Kínamálunum. Og á meðan
á þessum samningum við Sovét-
ríkin stóð, hélt brezka stjórnin á-
fram að makka við Þjóíverja og
Japani og reyna, ef unnt væri, að