Mjölnir - 05.09.1939, Blaðsíða 3

'■ ■» j.*g? iff,1
M J O L N I R
3
Trúnaðarmenri
verklýðsfélaga.
Gamalt máltæki segir: »Fátt er
svo með öllu illt, að ekki fylgi
nokkuð gott«. Mörgum verkalýðs-
sinnum mun verða þetta efst í
huga, við að athuga hina svo-
nefndu Vinnulöggjöf. Því svo mik-
ið réttindarán og frelsisskerðing,
sem hún er fyrir verkalýðshreyf-
inguna, þá eru þar þó nokkur at-
riði, sem eru til hins betra, þ. á.
m. eru ákvæðin um trúnaðarmenn
verkalýðsfélaga á vinnustöðvum.
í lögunum er svo ákveðið, að á
hverri vinnustöð, þar sem a. m. k.
5 menn vinna, ha.fi stjórn stéttar-
félags þess, sem á staðnum er í
viðkomandi starfsgrein, rétt til að
tilnefna 2 menn til trúnaðarmanns-
starfa úr hópi þeirra, sem á staðn-
um vinna. Og er þá atvinnurek-
anda skylt að samþykkja annan
þeirra, sem trúnaðarmann félags-
ins á vinnustöðinni.
Þessi trúnaðarmaður hefir tölu-
vert víðtækt vald og ber verka-
mönnum að snúa sér til háns með
umkvartanir út af verkstj. og at-
vinnurekanda. Trúnaðarmaður á þá
að rannsaka strax, hvort umkvart-
anir eru á rökum byggðar og ef
svo er, að snúa sér til atvinnurek-
anda og krefjast lagfæringar. Enn-
fremur skal trúnaðarmaðúr gefa
félagi sinu skýrslu um málið svo
fljótt, sem við verður komið. Um
leið og trúnaðarmaður er fulltrúi
félags síns á vinnustöðinni, á hann
að sjá um, að haldnir séu gerðir
sainningar, og að. ekki sé á neinn
hátt gengið á félagslegan eða
um ábyrgð á erlenda láninu til
Rauðku. Síðan var borin fram til-
laga, þar sem skorað var á Þor-
móð að leggja niður umboð sitt í
bæjarstjórninni. Var tillaga þessi
samþykkt með öllum greiddum
atkvæðum gegn einu.
Yfirleitt má segja, að fundurinn
hafi sýnt einingu Siglfirðinga og
festu og spáir það góðu um úrslit
Rauðkumálsins, þó að þunglega
horfi um stund.
borgaralegan rétt verkamanna
Þar sem verkalýðsfélög hafa starfs-
mann, á að vera gott samstarf
milli hans «g trúnaðarmanns á
hverri vinnustöð, enda falla störf
þeirra saman um margt.
Það segir sig sjálft, að ræki
trúnaðarmaður starf sitt samvisku-
samlega, má búast við, að atvinnu-
rekandi hefni sín á honum og er
í lögunum sleginn varnagli við
slíku í 11. grein, en hún hljóðar
svo orðrétt:
11. gr.
Atvinnurekendum og umboðsmönnum
þeirra óheimilt að segja trúnaðarmönn-
um upp vinnu vegna starfa þeirra sem
trúnaðarmanna, eða láta þá á nokkurn
annan hátt gjalda þess, að stéttarfélag
hefir falið þeim að gegna trúnaðar-
mannsstörfum fyrir sig. Nú þarf at-
vinnurekandi að fækka við sig verka-
mönnum og skal þá trúnaðarmaður að
öðru jöfnu sitja fýrir um að halda vinn-
unni.
Ef trúnaðarmaður vanrækir störf
sín að dómi félags þess, sem hefir
útnefnt hann, er félagsstjórn heim-
ilt að svifta hann umboði og til-
nefna mann í hans stað.
Verkalýðsfélögin hér munu hafa
skipað trúnaðarmenn á flestar
vinnustöðvar, en þar sem lög þessi
eru nýlega komin til framkvæmda
taldi eg rétt að skrifa greinarstúf
þennan, ef það mætti verða til að
skýra til hvers trúnaðarmenn eru
skipaðir og hverjar skyldur og
réttindi þeir hafa. O. S.
Þormóður hótar
ofbeldisverkum.
#
Þormóður Eyjólfsson hefur stefnt
ábyrgðarmanni Mjölnis og krafizt,
að blaðið taki aftur þau ummæli
sín, að Þormóður væri landráða-
maður við Siglufjarðarkaupstað og
að hann væri smánarblettur á
bænum.
Þessu var auðvitað neitað, þvi
öll framkoma Þormóðs undanfarið
í garð Siglufjarðar hefir verið svo
fjandsamleg, sem mest má vera
og fullkomin landráð við bæjar-
félagið. Þormóður þorirækki að
verja sig fyrir dómi almennings
og óskar heldur að fá dóm Guð-
mundar bæjarfógeta um málið og
er það eins og málefni standa til.
Á sáttanefndarfundi lýsti Þor-
móður því yfir, að völdin skyldu
verða tekin af núverandi bæjar-
stjórnarmeirihluta án kosninga. Það
væri þegar ákveðið.
Ennfremur sagði Þormóður, að
það væri ákveðið að senda fjöl-
menna ríkislögreglu til Siglufjarðar.
Ekki er vitað hvort Þormóður
lýgur þessu upp eða að þjóðstjórn-
armeírihlutinn hefir lofað honum
að beita Siglfirðinga ofbeldisráð-
stöfunum.
Frásögn
Jónasar Jónssonar af
borgarafundinum um
Rauðkumálið.
Jónas Jónsson skrifar í Tímann
31. ág. s.I. langa rollu um borg-
borgarafundinn hér. Skulu hér að-
eins birtar örfáar glefsur úr þess-
arri langloku, en þær gefa þó
nokkra - hugmynd um meðferð
þessa heiðursmanns á sannleikanum:
*. • • • En þegarþeirÞorinóðurEyólfs-
son, Þorsteinn M. Jónsson' og Sveinn
Beuediktsson gengu út, eggjaði Áki
Jakobsson samherja sína opinberlega til
að beita stólfótaaðgerðum ográðast með
ofbeldi á þessa »heiðursgesti« fundarins«..
. . . »Fundarboðendur byrjuðu sam-
komu sína með því að gera sitt ýtrasta
til að hindra, að sjómenn og útgerðar-
menn gætu komizt inn i fundarhúsið...«
Þannig segist Timanum frá. Ef
allt er þar jafnsatt og þetta, þá er
blaðið uppbyggilegt(!!)
Fundarmaður.
Kaupið og lesið
„Pjóðviljann“.