Alþýðublaðið - 28.11.1923, Blaðsíða 2
2
ALÍ»YÐUBt A'Ð IÐ
Atvinnumálin enn.
H1 u t a ve 11 u
og sinn áilega bazar heldur verkakvennafélagið Framsókxi
laugardaginn 1. dezember í Bárannl. Allir góöir menn eru beðnir að
styrkja hlutaveltuna með gjöfum. Félagskonur eru sérstaklega ámintar
að muna eftir gjöfum til bazarsins. Gjöfum til hlutaveltunnar er veitt
móttaka í Lækjargötu 12 A og Vesturgötu 29.
Stjórnln.
Aljiýðnbraniigerðm
selnx* hin óvlðjainanlegu
hveitibranð,
bökuð úr beztu hveititegundinni (Kanada-korni) frá
stærstu og fullkomnustu hveitimylnu í Skötlandi,
sem þekt er um alt Bretland fyrir vörugæði.
Fandor i verkakvennatélaginu „Framsökn“
verður haldinn íimtadaginn 29. nóvember kl. 8 síðdegis í Bárunni
(uppi). Félagskonur fjólmenni. Kætt verður um hlutaveltuna og bazarinn
ásamt fleira. Stjórnin.
Pantið jðlafotin í tæka tíð!
Stærsta og fegursta úrvalið í bænum af frakka- og fata efnum,
mislitum og bláum, þar á meðal ektá Royal Danish Yacht Klub-
cheviot og ýmsar fleiri ágætar tegundir.
Munið lándsins elztu klæðaverzlun og saumastofu, áður en þér
festið kaup annars staðar.
H. Andersen & Sðn, Aðalstræti 16.
I:
Þdssi er fyrirsögnin á grein,
er birtíst í >Morguabiaðinu< sfð-
asta laugarcLg. Er hún viðtal við
Pál Olafsson útgerðarstjóra —
landráðíi-Pál —, og væri gaman
að athuga dálítið innihald hennar.
Fyrsta spurntng >Morgunblaðs-
ins< er þannig:
>Er það rétt aðferð hjá bæj-
arstjórn til þess að bæta úr at-
vlnnuleysinu að taka stórlán ár
frá ári?<
Telur PáU það hreinustu.neyð-
arúrreeði og óhugsaniega leið
nema f brýnustu þörf. Síðan ját-
ar hann, >að þegar svo er komið
hjá einu(!) bæjarfélagi, að atvinnu
vántar tyrir allstóran hluta íbú-
anna, þá er úr vöndu að ráða,
en bót verður að fást.<
Páll segir íyrst, að enginn
megi vera ómagi sinnar þjóðar
fyrr en í tulia hnefana, — annað,
að hver atvinnulaus maður sé
ómagi þjóðar sinnar, og — takið
nú bara eftir, þegar hann segir
— hið þriðja, að þótt menn vinni
baki brotnu, geti menn verið
ómagár þjóðar sinnar, et vinna
sú, sem þeim er falin, gefur ekki
þjóðinni belnan arð.
Þetta eru nú aðaldrsattirnir úr
innganginum að svári Páls við
hinni fyrstu spurningu >Morgun-
blaðsins<.
Það er gleðiefni, að >Morgun- I
blaðiðc skuli birta þetta svar,
sem felur það í sér, að vinnan
skapi verðmætið, þótt ég yiti,
að annaðhvort hofir máðurinn
talað af sér eða ritstjórinn sett
þetta á prent alveg óviljandi. Að
vísu bætir hann við: »Menn geta
líka verið ómagar< o. s. frv.
En hvar á þetta hefzt við.
Hverjir eru ómágár sinnar þjóð-
ar áf hinum starfandi lýð?
Það er ekki verkamaðurinn,
sem vinnur við ýmis störf hérná
við höfnina eða húsabyggingar
útl f bæ, gatnagerð, skurðgröftj
holræsagerð, götuhreinsun o. s.
fiv., — ekki heldur konan á
heimilinu, sem þarf að vinna
bakl brotnu allan daginn við
hreingerningar og matargerð eð
ósleptum þelm tíma, er hún verð
Uf að verja til uppeldis hinni
HjálparstöS hjúkrunarfélags-
ias »Líknar< er opin: *
Mánudaga . . . kl. n—12 f. h
Þriðjudaga ... — 5—6 ®. -
Miðvikudaga . . — 3—4 0. -
Föstudaga ... — 5—6 e. -
Laugardaga . . — 3—4 ®. --
Stangasópan með hlámanom
fæst mjög ódýr í
Kaupfélaglna.
komandi kynslóð; — ekki er það
konan, sem vinnur við fisk þvott
eð& -þurkun, fata-aaum og hreins-
Kon u rl
Munlð eftix? að Mðja
um Smára smjðplíkið.
Hæmið sjálfar um gæðin.
un, og ekki heldur vinnumaður-
inn, sem yrkir jörðina og hirðir
kýr og kiodur, — og líklega