Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.04.1958, Blaðsíða 13

TÍMARIT VFl 1958
19
1 e
P
iJ 1
3. mynd.
<í
T + G + Zt,- 0
N__
þegar T* 0
veröur Fv - Efy
Strengur og biti
T-0
N-F
M ■* Fe = 0
3- Formbreytingar eru aðallega elastiskar, en ekki var-
anlegar (meðan rifur eigi myndast).
*■ Spennubreytingar frá notþunga eru í lægra lagi og
er það hagstætt að því er þolstyrk viðvíkur.
5. Svignun er minni af því inertimóment er stórt.
6. Stálþimgi er lægri en í járnbentri steypu og i for-
spenntan bita þarf aðeins lítið járn- (með háum brot-
styrk).
7. Með forspennu verður kleift að nýta til fulls háan
brotstyrk steypu; geta bitar þá orðið grannir og
steypumagn og járn sparast svo um munar og alla
jafna verður bitahæð forspennfs bita lægri en venju-
legs járnbents bita.
Gildleika bita eða þversniðs er eigi hægt að sniða
að öllu leyti eftir leyfilegri steypuspennu einni saman,
því gæta verður þess að hæfilegt öryggi sé gegn broti.
Það er því algengt að greint sé í þrennt það ástand
er ríkir um spennur og þá venjulega þannig:
1) Spennur í þversniði frá þeim þunga sem bitinn er
gerður fyrir og spennur þá eins og sýnt er á 2.
mynd þar sem allf þversniðið er þrýst.