Alþýðublaðið - 28.11.1923, Blaðsíða 4

4

vitanlegrt, að Páil eða aðrir út-
gerðarstjórar hftfi^þá mikið verið
að hugsa um hag þeirra »50
fjölskyldna«, er hann telur að
>hver togari framfleyti árlega<,
nema síður væri. Mér eru vel
í minni afskifti Páís af síðustu
kaupdeilu sjómanna, og ég þekki
á hoaum (jyrun frá þeim tfma.
Pálí álitur, að hér hefði ekkert
atviunuieysi verið, ef hömlur
heíðu verið lagðar á innflutning
fóiks til bæjarins.
Hvenær sá Páll þetta fyrst?
Var það áður en hið tilfinnan-
lega atvinnuleysi tór að gera
vart við sig, eða er hann einn
af þeim, sem sér hlutina b;*zt
eftir á?
Sennilega er það hið síðara,
því að annars hefði sá »stóri<
maður Hkiega ekki staðið fremst-
ur í flokki þeirra, sem flytja fólk
til bæjarins, útiloka bæjarmenn
frá atvinnu og þar með auka at-
vinnuleysið í bænutn, — og sfð-
ast, en ekki sízt, þeirra, sem eru
valdir að kyrstöðu atvinnutækj-
anna nm hábjargræðistímann, svo
áð mann verðá að ganga at-
vinnulausir um hásumarið í hundr-
aðatali, — lfklega tii að gera
menn betur úr garði til að taka
á móti vetrinum — eða hvað?
Síðan galar þessi maður um
»aukna framleiðsiu eða burtvís-
un fólks úr bænum<. Heyr þó á
endemi! En hvar ætlar svo Páll
að láta það fóik lifa, sem flutt
væri burt úr bænum, ef hann þá
vill setja það á? Á það áð »ganga
fyrir sér sjálft eins og sáuðirnir í
Hjarðarholti?< Líklega ætlast
hann ekki til þess, og ekki ætl-
ar hann að senda það á >sveit-
ina< sína, því að enginn má vera
»ómagi þjóðar sinnar< segir hann,
en »allir eiga verk að vinna<.
Kannske, að hann viiji flytjá það
at landi burt? Það er mikið tal-
að um aukinn útflutning, og ef
til vill hugsar Páll tll hinna at-
vinnulausu hér í bæ í sambandi
við það. En hvað skyldi hann þá
áætla heildsöluverðið á »dúsín-
inu<? (Páll miðar alt ylðpeninga.)
Ekki má það vera of hátt, því
að þá g^eti. krónan okkar hæg-
lega stigið í verði, og þá fengi
hann færri krónur íyrir hvert
sterlingspund, sem togararnir
hans selja fisk fyrir í Englandi!
Páll tekur það fram, að hann
Nýkomið
með „Botnín"
mikið af alls konár skófatnaði, góðum og mjög ódýrum ettir gæð-
um. Til dæmis má nefna: Hlýja og góða inniskó úr flóka frá kr. 3.75. s
Ágæta inniskó úr leðri nr. 40—46 á kr 6.75, Góða hússkó með
rlstarbandi nr. 36 — 40 á kr. 750. Reimaða kvenskó frá kr. 10.00.
Barna- og unglinga-inoiskó o. fl. o. fl. — Gerið svo vel að kynna
yður verðið og athuga gæðin.
B. Stefánsson & Bjarnar.
vilji ekki láta verja fyrlrhuguðu
atvinnubótaláni til fiskreitagerðar.
Látum svo vera, en hvað vill
hann láta vinna ? Ekki teinr hann
ráðlegt að fá »mjólkurkýr< (þ.
e togara) að leigu, því að þær
séu svo iþrputpmdarc, að ekki
geti verið h<ppilegt að leggja
íram íé til þeirra hiuta. Hann er
e? til vill hræddur um, að ekki
sé vel holl úr þeim mjólkin á
fastandi maga. Látum hann
þekkjá það!
En nú skal ég segja þér nokk-
uð, lesari góður! Ef teknir væru
á leigu erlendir togarar af háifu
»eins bæjartélags<, þá myndi
Páll með >hina frjálsu sam-
keppai< segja, að hér væru nógu
margir togarar fyrir, og að
aflinn myndí seljast ver. Hann
myndi ekkí fara að segja, að
]>ótt hér bœttust við togarafiotann
15 —20 slcip, þá er það ékki nema
rúmlega einn á móti hundrað,
sem fyrir eru og selja fisk á ensk-
1 um markaði, eu þ ið er þó sann-
leikurinn.
Ég skil alls ekki, hvað Páll á
við, þar sem hann segir: »Eflaust
væru fleiri ráð hugsanleg til at-
vinnubóta.< Fleiri en hvað?
Hygst hann haía bent á nokk-
urt ráð? Hann fordæmir reitagerð,
telur togaraútgerð ómögulega og
fleira minnist hann alls ekki á,
nema ef vera skyldi, að hanff
telji það atvinnubætur að flytjá
fólk úr bænum, og ekki telur
hann, áð ráðlegt sé annað, >svo
sem innlendur iðnaður og fleira,
en slíkt er bæði seinlegt og
ótrygt, og ekki að vænta þesa
' að að haldi gætl komið til at-
í vinnubóta<(!).
Hann er svo sem ekki ráðá-
laus, hann Páll. Það er bara
þessi galii, að haDn telur allar
sfnar ráðleggingar ómögulegar,
en >lakur er sá kaupmaður, sem
lastar sína vöruc, og ég dáist
eiginlega að hreinskilninni. Þökk
fyrir viðurkenninguna um þína
eigin hæfileika til að ráða tram
úr þessu vandræðamáli! En
komdu þar aldrei meira að, að
minsta kosti ekki fyrr en þú
skilur, að atvinnuleysi þýðir
hungur, kulda og klæðleysi og
alt það, sem þetta þrent hefir í
för með sér, en þú hefir víst
aldrei verið í þvílíkum kringum-
stæðum, — aldrei þurft að segja
konunni, að enginn eyrir væri til,
þegar hún hefir beðið um pen-
inga fyrir mjólk handa börnun-
urn, — aldrei þurft að segja nei,
þegar börnin koma að hnjám
þínum glorhungruð og biðja um
brauð, því það hafa þín börn
víst aldrei verið, — og áldrei
þurft að leita á náðir bæjaríé-
lagsins til þess að vera settur
á bekk með óbótamönnum og
öðru úrkasti manníélagsins.
Hefðir þú skilið þetta, þá
myndir þú hafa komið í veg
fyrir, að þessi svör þín til
»Morgunblaðsins« hefðu birzt á
prenti, því að ég geng þess ekki
duiinn, í hvaða tilgangi þau hafá
birzt þar, né heldur, hver mein-
ing þín þefir verið með jafn-
loðnum svörum. (Frh )
St. M.
Ritstjóri og ábyrgöarmaður:
Hallbjörn Halldórsson,
Prentsm. Hallgrims Benedíktssonar
Bergs'taöastræti 19.
/