Akranes - 01.03.1950, Blaðsíða 18

hóli, Sigurðssonar. Hann mun hafa verið
vinnumaður á ökrum á Mýrum. Á sama
bæ var samtíða honum vinnukona þar, Jó-
hanna Jónsdóttir Eyjólfssonar. Áttu þau
ham saman, Arinbjöm að nafni. Var
drengurinn alinn upp hjá Eiriki Kúld á
ökmm. Arinbjöm er fæddur á ökmm 25.
júní 1866. Fluttist til Reykjavikur 1884 og
lærði bókband hjá Brynjólfi Oddsyni.
Hann fór til Kaupmannahafnar til frek-
ara náms. Rak bókbandsiðn og bókaút-
gáfu í Reykjavik frá 1889. Var bæjarfull-
tmi í Reykjavík frá 1910—’i6. Arinbjöm
Sveinbjarnarson andaðist i Reykjavík 28.
marz 1932. Kvæntur var hann Sigríði
Jakobsdóttur, bónda Þorbergssonar. Þau
áttu nokkur böm, m. a. Kristján Arin-
bjarnar læknir, sem fyrir nokkru er lótinn,
síðast héraðslæknir i Hafnarfirði.
Arinbimi mun hafa verið margt vel
gefið, m. a. allvel skáldmæltur. Guðmund-
ur Gunnarsson, nú háaldraður maður á
Steinsstöðum, hefur sagt mér, að þessa
visu hafi Arinbjöm Sveinbjamarson gert,
þegar hann var unglingur:
Syngur kári i seglumun,
svanur ára hleypur.
Undan bámbörðumun
bognar ár í hviðunum.
Fannst mér að sá sem hefði gert þessa
visu, gæti hafa ort ýmislegt fleira, og fór
að grennslast eftir því hjá kunnugum
manni, hvort Arinbjöm hafi eitthvað
fengist við ljóðagerð. Páll Jónsson frá Há-
koti, sem lærði bókband hjá Arinbirni,
taldi að þetta gæti vel verið, því sér hefði
verið vitanlegt að hann hafi fengist eitt-
hvað við skáldskap, þó lítið hafi farið fyrir
þvi.
Eftir lát Sveinbjamar, bjó Herdis kona
hans um nokkur ár með Steini Jónssyni
á Steinsstöðum, þeim er Steinsstaðir em
við kenndir, en þar verður hans nánar
getið.
1 jan. 1881 eru þama Guðmundur
og Kristjana, síðar í Deild. I des. 1881 er
þar Magnús Gislason, síðar í Hábæ. En
í desember 1882, em þangað komin Lopt-
ur Jónsson, 32 ára, og Valgerður Eyjólfs-
dóttir kona hans 25 ára. 1 jan. 1884 missir
Valgerður Lopt mann sinn í sjóinn, í hinu
mikla mannskaðaveðri, sem var hér. Son-
ur þeirra er hinn kunni athafnamaður
Loftur Loftsson, sem áður hefur verið get-
ið í þessum þáttum.
í des. 1886, er bær þessi fyrst nefndur
Neðri-Gata. Kemur það til af því, að árið
1883 var byggt lítið hús rétt þarna fyrir
ofan, og það nefnt Efri-Gata.
1 des. 1887, er kominn til Valgerðar
vinnumaður sá er Jón hét Benediktsson,
þá talinn 23 ára gamall. Þau Jón og Val-
gerður giftust 24. nóv. 1888. Þau búa svo
í Götu þangað til árið 1900, er Jón byggir
nokkru sunnar, — nær Melshúsum —
húsið Aðalból og þau flytja þangað. Verð-
ur þessa fólks þar nánar getið siðar.
Grímsstadir.
Árið 1901 kaupir Hallgrimur Tómás-
son Neðri-Götu og flyttu þangað það ár.
Höfðu þau hjón þá um sex ára skeið búið
uppi á loftinu á Litlateig.
Árið 1906 rifur Hallgrimur Götubaúnn
°g byggir á sama stað lítið en mjög snot-
mt timburhús. Nafni hans, Hallgrímur
hreppstjóri gaf Hallgrími það ráð, að fella
niður Götunafnið og kalla húsið heldur
Grimsstaði, og var svo gert.
Hallgrimur, var sonur Tómásar Erlends-
sonar á Bjargi og konu hans Kristrúnar
Hallgrimsdóttur. Hallgrímur var seinni-
maður Súsönnu Maríu (f. Clausen). Hún
Hallgrímur Tómásson.
var áður gift Stefáni Geirssyni prests •
Bachmann, (sjá 9.—-10. tbl. 1946). Hall-
grimur og Súsanna áttu tvo syni: lll
A. Stefán Bachmann, sem allan sinn bú-
skap hefur verið í Hafnarfirði. længi
framan af stundaði Stefán sjó á opnum
skipum, skútum og togurum, og var þar
um margra ára skeið matsveinn. Eftir að
hann hætti á sjónum réðist hann til Timb-
urverksmiðjunnar Dvergur í Hafnarfirði
og er þar nú afgreiðslumaður. Stefán er
stiltur maður, prúðmenni hið mesta og
reglusamur. Góður drengur eins og for-
eldrar hans.
Fyrri kona Stefáns var Margrét Sveins-
dóttir, bæjarfulltrúa í Hafnarfirði, frið-
leikskona. Þeirra böm:
1. Sveinn Viggó, skrifstofinnaður, kv.
Margréti Bjömsson, fyrrv. sýslu-
manns í Borgamesi. Þeirra börn:
Karl og Margrét.
2. Þóra Níelsína Helga, gift Ágúst Ottó
Jónssyni í Hafnarfirði. Þeirra böm:
Stefán Grétar og Jónína.
3. Súsanna, gift Sveini Magnússyni.
I3eirra böm: Jón og Karl.
Fyrri konu sina missti Stefán fyrir
mörgum árum. Síðari kona hans er Vil-
borg Þorvaldsdóttir frá Ási við Hafnar-
fjörð, myndarkona. Þau eiga lítið en snot-
urt hús við Gunnarsund 3 í Hafnarfirði.
B. Tómás, var annar sonur Hallgríms og
Súsönnu. Hann átti lengst af heima á
Akranesi og stundaði sjó. Hann bjó fyrst
með konu þeirrí er Guðbjörg hét. Þeirra
dóttir er Fanney, er giftist Magnúsi Sig-
urðssyni, Hallbjamarsonar frá Tungu. —
Síðar kvæntist Tómás, Margréti Helga-
dóttir frá Kumblarík á Langanesi. Þeirra
sonur er Hallgrimur, sjómaður búandi á
Vesturgötu 123 hér. Hann er kvænt-
ur Oddrúnu Ólafsdóttur frá Mýrarhúsum.
Tómás er dáinn fyrir mörgum ámm,
en Margrét býr á Akranesi enn (1950).
Margrét er hin mesta myndarkona, stillt
og prúð i framgöngu, og mim allvel hag-
mælt, þótt ekki láti hún mikið yfir því.
ITm mörg ár hefur hún verið heilsuveil.
Hallgrímur Tómásson var elztur sinna
mörgu systkina á Bjargi. Varð hann því
snemma að hjálpa móður sinni er hún
varð ekkja með sinn stóra hóp. Gérðist
hann og ungur ötull formaður á opnu
skipi og stundaði sjóinn meðan mátti fyrir
elli sakir. Hallgrímur var einn þeirra for-
manna er fór í ver suður í Garð til Þorska-
netjaveiða á vetrum eftir aldamótin síð-
ustu. Hann var ætið talinn sérstaklega
góður stjórnari.
Hallgrímtu- hefur alla tíð verið prúð-
menni hið mesta, vandaður til orðs og æð-
is, yfirlætislaus og hlédrægur, tryggða-
tröll og dánumaður á hverja grein. Hann
tók þegar ástfóstri við þann strák, sem
þetta ritar, þegar er hann (þ. e. ég) skaust
, i þennan heim með orgi miklu og óhljóð-
\ um, — en þau voru þá á Litlateig, eins og
jjjáður er sagt. — Hallgrímur er enn á lífi
(1950) háaldraður og farinn að heilsu, og
er nú í skjóli Fanneyjar, sonar-dóttur
sinnar á Hólavöllum og líður þar vel, eftir
því sem menn geta aðgert. — Launar
Fanney þannig vel 'fóstur hjá afa sínum
i Grimsstöðum.
Súsanna kona Hallgríms var hin mesta
myndar- og gæðakona, síkát, hlý og elsku-
leg. Bæði þau hjón voru mér einkar kær,
eins og áður var sagt, og get ég nú aðeins
endurgoldið elsku þeirra með því, að rifja
upp þær fögru minningar, sem við nöfn
þeirra og samveru eru bundnar.
Litlu munaSi.
Það eru til margar sögur af einkenni-
leginn atríkum, sem valda þrí, eða varna,
að einn maður lifir lengur eða skemur.
Eins slíks atviks úr lífi Hallgrims vil ég
geta hér. Sumarið áður en Pétur Hoff-
mann druknaði, fór Hallgrímur með hon-
um þrjár eða fjórar legur, og eina síðar
um haustið. Milli þeirra var oft talað um
það þetta haust, að Grimxn- yrði áfram
með honum eftir nýár. —
Framhald.
AKRANES
42