Akranes - 01.11.1950, Blaðsíða 7
liðs. Á þessu heimili er heldur ekki um
neinn hofmóð að ræða, heldur hlýtt og
elskulegt viðmót hámenntaðs fólks, þar
sem góðivld og gestrisni skipa öndvegi.
Þar á að vera fyrirmyndarbú.
Frá fyrstu tíð hefur verið búið á Bessa-
stöðum og stundum all-vel, og jörðin sjálf-
sagt vel fallin til búskapar. Það mun hafa
verið i ráðherratið Hermanns Jónasson-
ar. sem afráðið var að gera Bessastaði að
ríkisstjórabústað. Mun honum og fyrsta
ríkisstjóra, Sveini Björnssyni, ekki þótt
koma til mála að fella þar niður búskap
og ræktun á svo gamalgrónum, fornfræg-
um stað.
Þegar þetta var orðið heimili forseta
lýðveldisins, sem einnig var herra Sveinn
Björnsson, var vinur hans og fyrrverandi
starfsbróðir, Pétur Magnússon orðinn
landbúnaðarráðherra. Þeim fannst báðum,
að það væri sanni nær, að á þessu — að
ýmsu leyti ágæta býli — væri fremur
fyrirmyndarbú, en að forsetinn væri þar
i þurrabúð. Og núverandi forseta hefur
ekki verið það nauðugt að binda staðinn,
svo sem verða má, við mold og gróður,
og hann telur sér það mikla sæmd að
mega kallast „bóndi“ að Bessastöðum. Þar
var og á sínum tíma mikill jarðræktar-
maður, Magnús Gíslason, hinn fyrsti isl.
amtmaður.
Forsetinn fylgist af lifi og sál með bú-
skapnum og hefur mikinn hug á, að hann
sé til fyrirmyndar en ekki viðvörunar,
einnig í þvi, að hann mætti sem ifýrst bera
sig. Bústjóri er þar nú Jóhann Jónasson
frá öxey, sem forseti telur starfi sinu
mjög vel vaxinn. Sama má víst segja um
annað starfsfólk á Bessastöðum.
Á Bessastöðum eru nú um 40 hektarar
ræktað land. Þar af g hektarar kom-akr-
ar og garðar, hitt tún.
Heyfengur er þar nú um 2000 hestb.
Korn 50—60 tunnur.
Kartöflur 200 tunnur.
Lín ca. 200 kg.
Korn og línrækt virðast hafa tekizt þar
mjög vel og hvort tveggja talið fyrsta
flokks að gæðum.
I Bessastaðafjósi eru nú rúmlega 50
nautgripir, þar af 32 mjólkandi kýr. Grip-
irnir munu vera allgóðir, og fjósið er á-
gætt. Það er hvítmálað allt og lakkað. I3ar
eru mjólkurvélar og mjólkað í tilluktar
fötur. Landspítalinn mun fá megin hluta
mjólkurinnar.
Þarna munu og vera 700 varphænur,
einnig í ágætis húsakynnum, vel hirtar
og gera ágætt gagn. Á búinu eru einnig
tveir hestar.
Auk ágætra gripahúsa er þama stór
hlaða með votheysgeymslum. Hesthús,
verkfærageymsla og viðgerðarverkstæði.
Þar er einnig stór komhlaða í smíðum.
Allt er þarna vel um gengið og bendir til
áhuga á þvi að fara vel með og sóa ekki
peningum til ónýtis, enda er mér sagt
að búið beri sig. Það gera og rikisbúin á
Kleppi og Vífilsstöðum. Finnst mér það
vera saga til næsta bæjar og má vel halda
á lofti, svo fráleitt, sem það hefur þótt
hingað til, að rikisrekstur í nokkurri mynd
gæti borið sig.
Ekki mun ætlunin að auka þarna mikið
gripafjölda frá því sem nú er. Hins vegar
verður eitthvað haldið áfram hóflegri
ræktun með sáðskiptum og venjulegu við-
haldi ræktimarmannvirkja.
Forsetinn lætur sér mjög annt um bú
°g byggingar á Bessastöðum, og hefur það
sem „hobby“ frá sínu ábyrgðarmikla
starfi. Eftir þvi sem verða má, miðar hann
starf sitt við og mótar af þjóðlegum erfð-
um með hæfilegri hliðsjón af framtíðar-
þörfum lítillar þjóðar, sem sjál'fs sín vegna
og annarra verður að fylgjast með tíman-
um. I’að hefur fallið í hans hlut að móla
og skapa markalinurnar fyrir þessu æðsta
embætti hins endurborna lýðveldis. Það
virðist herra Sveinn Bjömsson hafa gert
af svo miklum skilningi og hófsemd, að
betra verður ekki á kosið, og er fagurt for-
dæmi fyrir þá, sem við eiga að taka af
honum.
Bæði forsetinn og forsetafrúin, Georgia
Björnsson, eru framúrskarandi gestrisin,
þar sem innileg góðvild og umhyggja fjnir
gestunum skipar æðsta sess. Þessi heim-
sókn okkar hjóna að Bessastöðum var því
mjög ánægjuleg og lærdómsrík.
Ól. B. Björnsson.
Horft af Hjarðarfellsbrekku.
Þá suöur líturn sjáum bjartar
silungsár og frjósöm lönd,
þar grœnu flosi grundin skartar,
gulir sandar brimótt strönd.
Allt er nú um suSursveitir
sundurrist af skurögröfum.
Þeir plœgja, sá og herfa teitir,
þaÖ holt er ungu bœndunum.
Ný þar rísi blómleg býli,
bœndamenning traust og sönn.
Nœstu kynslóö skógar skýli,
er skjóti limi upp úr fönn.
Ungum gefist á því færi,
íþrótt sinna og menntaþörf.
Helzt samt kýs aö lröldar lœri,
hagnýt landbúnaöarstörf.
Kynbœtt hjörö og kálfar aldir,
aÖ kýr sé nythá þörf er brýn.
Hœnsirt frjósöm, hestar valdir,
hvítar gœsir, spikfeit svín.
Aö býlum liggi beinar traÖir,
blakti fámi á liárri stöng,
jarepla og rófnaraöir
rœktuö hverskyns matarföng.
Á hólnum standi hlynir fríöir
háreist barrtré fagurgrœn.
Giröi reitinn gulur víÖir,
gleöji augun blótnin væn.
Hulin er nú hlíöum kraftur
í hana ber aÖ leggja fé,
moldin skilar margfallt aftur,
úr minnsta kjarna veröur tré.
Býlin veröi fleiri, fleiri,
fjölgi þeim er girÖa mörk.
Loksins svo því enginn eiri
aö ærin klippi lim af björk.
Teygist gróÖur hœrra í hlíöar
heppnist rœktun grenitrés.
Signi rööull sveitir fríöar
sunnanvert viö Snœfellsnes.
ÓLAFUR JÓNSSON FRÁ ELLIÐAEY.
AKRANES
ÓSKAR ÖLLUM
LESENDUM SlNUM
GLEÐLEGRA JÓLA OG
FARSÆLS KOMANDI ÁRS!
AKRANES
127