Akranes - 01.11.1950, Blaðsíða 13

VIII.
Allir eru þeir svipaðir.
Af því, sem hér var sagt má sjá, að
Steinunni þykir vænt um Kinverjana og
að þeim hefur þótt vænt um þau hjón,
og verður þess örlítið getið betur siðar.
Þangað til Kínverjar fengu nasasjón af
vestrænni menningu, voru þeir einrænir,
óþjálir og tortryggnir. Þeir eru þyrstir í
menntun og góðir námsmenn. Þeir tóku
þeim hjónum sífellt betur og betur og
vildu með öllu móti greiða götu þeirra
og með engu móti missa þau. Þau urðu
margvíslega þessarar vinsemdar þeirra að-
njótandi á hinum langa starfstima. Þegar
til lengdar lét og Steinunn fór að kynn-
ast þeim rækilega, fannst henni þeir vera
mjög líkir ameríkumönnum í öllu nema
útliti. Fjöldi þeirra eru stöðugir í trúnni.
Margir þeirra eru hálærðir menn, bæði
á sviði guðfræðilegra fræða og í lækna-
visindum. Reynsla þeirra í sambandi við
þennan gula kynflokk virðist koma vel
heim við þær rannsóknir, sem upp á síð-
kastið hafa leitt í ljós, að litarhátturinn
einn skeri enganveginn úr um hæfileilca
fólks, heldnr sé eðli fólks og upplag svo
einkennilega líkt hvað öðru, aðeins ef það
hljóti sömu kjör, uppeldi og aðstæður í
lifinu.
IX.
Eftir langan starfsdag.
Eftir meira en 40 ára þrotlaust, áhyggju-
samt starf, fjærri ættjörð og öllum vinum,
þykir hinni öldruðu konu það helzl
skyggja á, að lífið sé nú of næðissamt. Að
þurfa aðallega að lifa upp hið liðna í hug-
anum. t
Öteljandi sögur gæti hún sagt af neyð
og umkomuleysi, þráa og þekkingarleysi
fólksins, ógnum og eyðileggingu. En einn-
ig hefur hún notið þess að vera vottur aó
miklum dásemdum, ótal kraftaverkum á
borð við það, sem gerðist í fyrstu kristni,
þar sem hinu ömurlegasta lífi og vonleysi
hefur verið breytt í sigursöng, frið og
sanna gleði, yfir dásemdum hins mikla
skapara himins og jarðar. Hún man
menntunarskortinn, en líka 9000 glaða
stúdenta — aðeins í þeirra umdæmi, —
sem þráðu að menntast, sjálfs sín vegna
og þjóðar sinnar. Að námi loknu ei'u þetta
hinir lærðustu menn, ágætir læknar,
prestar og þjóðfélagshorgarar, engu síður
en hinir vestrænu stéttarbræður þeirra.
Að vonum verður frú Steinunni oft
hugsað til mannsins síns, hins mikla
hjálparmanns munaðarleysingjanna i tug-
milljóna hafinu í austri. Maður hennar
hét Charles Arthur Hayes, fæddirr i
Rugby, Illinois, 1872. Faðir hans var kenn-
ari og síðar bóndi, (af áhuga á búskap).
Hann var af mjög góðum ættum kominn,
af frönskum Hugenotta-ættum,sem flýðu
Frakkland vegna trúar sinnar. Nákominn
ættingi lians var varaforseti Bandaríkj-
anna.
Þegar Hayes var 14 ára gamall, fluttu
foreldrar hans til Kalifomiu, og þar áttu
þau heima síðan. Menntunar- og starfs-
ferils dr. Hayes liefur að nokkru verið
getið hér að framan. Árið 1921 var hann
útnefndur heiðursfélagi i Ameriska lækna-
félaginu. Hann var og útnefndur heiðurs-
félagi Kinverska Rauða-krossins. Dr.
Hayes var yfirlæknir eins stærsta sjúkra-
hússins i Canton. Hann var af kínversku
stjórninni sæmdur gullmedalíu fyrir langt
og giftudrjúgt starf í Kína. Árið 1936
færðu kínverskir samstarfsmenn hans við
Leung Kwang sjúkrahúsið í Canton hon-
um þakkarávai-p, þar segir meðal annars-
„Dr. C. A. Hayes hefur ár eftir ár þjónað
Drottni sinum með trúmennsku, sjúkl-
ingum sinum með kunnáttu og kærleika
og aðstoðarfólki sínu með sanngimi og
lipurð. Alkunnugt er, að hann hefur hlot-
ið virðingu þjóðar vorrar og kærleika
sjúklinganna“. Aðalræðismaður Banda-
ríkjanna í Canton lét svo ummælt við
þetta sama tækifæri: „Dr. C. A. Hayes
er einn þeirra þriggja Ameríkumanna, er
mestu góðu hefur til vegar komið í Suður-
Kína“.
1 áheyrn frú Steinunnar má aldrei
minnast á störf eða hæfileika hennar,
menntun, mannúðarverk eða medalíur.
En eftir öðrum leiðum er vitað, að hún
hefur í ýmsum efnum verið jafnoki manns
síns, bæði í boðun Orðsins, og með út-
breiddan faðm og læknishendur til líknar
og láns þeim, er sátu í skugga lífsins.
Ekki mun það sízt hafa komið i ljós á
hinum þungbæm striðstimum í Kína, þeg-
ar þeim hjónum var falið eftirlit með
mörgum sjúkrahúsum og stórkostlegu
líknarstarfi meðal kinverskra öreiga.
Þegar frú Steinunn fór aftur til Kína
1947-, þá nær áttræð að aldri, var hún
viðstödd afhjúpun minnisvarða um dr.
Hayes, er kínverjar reistu honum. Má
af því nokkuð marka, hversu starf hans
hefur verið víðtækt og metið.
Einn son eignuðust þau hjón. Hann var
með þeim, er þau komu hingað til lands
!9°95 þó aðeins 4 ára. Hann er nú prófess-
or við háskóla í Norður-Karólína — fylki
í Bandaríkjunum, kvæntur amerískri
konu.
Draumalandið heillar.
Eins og laxinn leitar heimkynna sinna,
þrá flestir menn ættjörð sína og bernsku-
stöðvar, jafnvel þótt barnsskónum einrnn
hafi verið slitið þar.
Þessi seyðandi þrá er oft áleitin og við-
varandi, þótt atvikin geri ýmsum ekki
mögulegt að lifa þar, nema í draumum
sínum ocr logskærum minningum hinna
AKRANES
t33