Akranes - 01.04.1952, Blaðsíða 31

ÆVINTÝRIÐ UM KVIKMYNDIRNAR
Framhald af 43 síSu.
mannkynsins“ Píslargöngu Krists og
dauða hans á Golgata.
Fjórða sagan sagði frá blóðbaðinu í
París, Bartholomeusnóttina, 24. ágúst 1512,
þegar þúsundir Hugenotta voru brytjaðir
niður vegna trúarskoðana sinna. Blóð-
baðssenurnar voru eins sannar og hefðu
þær verið teknar þessa hræðilegu nótt.
Intolerance var sem voldug hljómkviða
í myndum um miskunnarleysi mannsins
gagnvart meðbræðrum sínum, en jafn-
framt áhrifamikil hvatning til mannúðar
og mnburðarlyndis. Hinir fjórir sögu-
þræðir eru sem „paralell temu,“ eða „tóna
straumar,“ ef svo má segja, sem renna
fyrst samhliða, hægt og tignarlega, en
eftir því, sem lengra kemur, nálgast þeir
ljvern annan æ meira og renna saman í
eina volduga elfu tilfinningalegrar tján-
ingar. Mynd þessi var tvímælalaust stór-
brotnasta listaverk Griffiths — „a time-
less masterpiece," eins og einn listdóm-
andi lýsti henni.
Þegar Intorerance var sýnd, urðu dóm-
arnir um hana 'harla misjafnir. Menn
virtust eiga erfitt með að „melta“ þetta
samofna efni og skilja ,,'hirm rauða þráð“
myndarinnar. Á þessum tíma var einnig
verið að undirbúa þjóðina undir þátttöku
Allra erfiðasta ár og dimmustu dagar
í prestsskap sr. Bjarna eru í sambandi
við árið 1918, þegar Spanska veikin geis-
aði. Þegar veikin byrjaði hélt fólk, að
þetta væri aðeins illkynjuð innflúenza,
en það kom fljótt í ljós, að veikin var ann-
að og meira. Hjá prestumnn í Reykjavik
var þetta ekki aðeins erfitt vegna anna í
sambandi við jarðarfarirnar. Það tók mest
á taugarnar að taka á móti hinum tiðu
da uðsfallatilkynningum og tilkynna þau
vinum og vandamönnum, sem fleztir voru
þungt haldnir og margir dauðvona. Nokk-
urt hlé varð i upphafi veikinnar, því flest-
ir lágu, og messur féllu niður. Einnig var
sr. Bjarni sjálfur veikur á þessu tímabili.
Frá 20—30 nóv. hafði sr. Bjarni hins veg-
ar 65 jarðarfarir. 25. og 26. nóv. jarðaði
hann t. d. 23 lík hvorn daginn. Á þrem-
ur vikmn jarðsöng hann um 100 manns,
auk skírna að þjónusta sjúka og sinna
öðrum prestverkum. Einu sinni þurfti
hann að tilkynna móður, að uppkominn
sonur hennar væri látinn, en þegar hann
kom til hennar þessara erinda, var hún
að stumra yfir öðrum syni sínum, sem
líka lá fyrir dauðanum, og dó eftir örfáa
daga.
Það kom fyrir á þessrnn dögum, að fá-
í heimstyrjöldinni. Hernaðarandinn var að
ná undirtökunum, en þar sem mynd þessi
bannfærði ofbeldi, blóðsúthellingar og
styrjaldir, þótti hún harla slæmt innlegg
til hernaðarlegrar hvatningar. Af þeim
sökum var bannað að sýna hana i sum-
um borgum Bandaríkjanna. Myndin varð
fjárhagslegt glapræði; kostaði $1.900.000,
og það var að mestu leyti tapað fé.
Eftir þetta var sem sköpunarmáttur
Griffiths væri þrotinn. Hann tapaði frjáls-
ræði sínu til sjálfstæðrar sköpunar. Hann
gerði að vísu allmargar myndir eftir þetta,
en þær miðuðust ekki lengur við listrænt
gildi, heldur að þær gæfu hagnað í aðra
hönd. Hinn mikli snilliandi varð gullinu
að bráð. Og það er máske heldur ekkert
imdarlegt. Fólkið skelti skolleyrum við
allri list, eins og Griffith var nú búinn
að fá áþreifanlega reynslu fyrir. Það var
því ekkert annað fyrir hann að gera, en
að fylgja straumnum og reyna að hagn-
ast á skemmtanalöngun fólksins.
Hin tvö stórbrotnu meistaraverk, The
Birth of a Nation og Intolerance eru sem
óbrotgjarnir bautasteinar, sem halda uppi
nafni snillingsins David Wark Griffiths
meðan nokkur ann sannri list í okkar
hverflynda heimi.
ir fylgdu, og að enn færri væru til að
svngja. Það kom meira að segja fyrir, að
að enginn væri organistinn. Þannig jarð-
söng sr. Bjarni gamla konu, að organist-
inn var enginn og enginn, sem söng, nema
sr. Bjarni og Benedikt Ásgrímsson gull-
smiður, og þeir sungu vitanlega niðri í
kirkjunni.
Þrátt fyrir þennan mikla fjölda jarðar-
fara minntist sr. Bjarni hvers eins per-
sónulega með viðeigandi minningarorð-
um um hvern fyrir sig. Hefur þetta því
hlotið að vera hin mesta þrekraun, auk
alls annars, sem þetta útheimti og em-
bætinnu tilheyrði.
Eitt sorgarélið enn. Hinn 10. marz 1925,
hélt sr. Bjarni minningarguðsþjónustu í
dómkirkjunni um 67 manns, sem fórust á
Halamiðum i febrúar það ár. Nú, þegar
sr. Bjarni minnist þessara dimmu daga,
og oft endranær á hinum mestu þrauta-
stundmn fjölmargra sóknarbarna sinna,
segist hann hafa mikið lært af þreki þessa
fólks, sem um sárast átti að binda. „Ég
sýndi þar oft minni kjark og hreysti en
sá, sem ég átti að hugga. Það var mér
styrkur og næsta lærdómsríkt. Það var
oft aðdáanlegt og verður mér ógleyman-
legt.“
I — i ■ ■ — » —" — 1. —— 11 — . -I.. —. .
Nr. 2/1952.
AUGLÝSING
frá Innflutnings- og gjald-
eyrisdeild f járhagsráðs.
Samkvæmt heimild í 3.
gr. reglugerðar frá 23.
sept. 1947, um vöru-
skömmtun, takmörkun á
sölu, dreifingu og afhend-
ingu vara, hefur verið á-
kveðið að úthluta skuli
nýjum skömmtunarseðli,
er gildi frá 1. júlí 1952.
Nefnist hann „ÞRIÐJI
SKÖMMTUN ARSEÐILL
1952“, prentaður á hvít-
an pappír, með rauðum
og fjólubláum lit. Gildir
hann samkvæmt því, sem
hér segir:
Reitirnir: Smjörlíki 11—
15 (báðir meðtaldir) gildi
fyrir 500 grömmum af
smjörliki, hver reitur. —
Reitir þessir gilda til og
með 30. september 1952.
Reitirnir: SMJÖR gilda
hvor um sig fyrir 500
grömmum af smjöri
(einnig bögglasmjöri). —
Reitir þessir gilda til og
með 30. sept. 1952.
Ákveðið hefur verið
að taka bögglasmjör i
skömmtun frá 1. júlí n.
k. og greiða verð þess
jafnt niður og mjólkur-
og rjómabússmjör.
„ÞRIÐJI SKÖMMTUN-
ARSEÐILL 1952“, af-
hendist aðeins gegn þvi,
að úthlutunarstjórum sé
samtimis skilað stofni af
„ÖÐRUM SKÖMMTUN- i
ARSEÐLI 1952“, með |
árituðu heimilisfangi, svo |
og fæðingardegi og ári,
eins og form hans segir
til um.
Reykjavík, 30. júní 1952.
Innflutnings- og gjald-
eyrisdeild f járhagsráðs.
LEIFTURMYNDIR ÚR LÍFI PRESTS
Framhald af 47. síSu.
A K R A N E S
67