Akranes - 01.04.1952, Blaðsíða 34

Olíu-
kyndingartæki
Smíðum olíukynditæki af mis-
munandi stærðum fyrir íbúðar-
hús, verksmiðjur og skip.
Olíukynditæki ásamt öryggis-
tækjum til notkunar í íbúðar-
húsum jafnan fyrirliggjandi.
— Sendum gegn eftirkröfu. —
Vélsmiöjan
HÉÐINN H.F.
REYKJAVlK
fornfrægum söfnum og öðru, sem hon-
um var sýnt viðsvegar um álfuna. Ferða-
lög voru erfið í þá daga og var naumast
um annað að ræða en aka í hestvögnum.
Einu sinni átti H. C. Andersen >að riða
á asna í Spánarferð. Asninn var eins og
asna er háttur blóðlatur og hvatti skáldið
skepnuna óspart. Allt í einu tók sá litli
ógurlegan sprett og varð Andersen þá svo
óttasleginn að hann æpti: „Ég dett af baki.“
Svo illa fór þó ekki fyrir honum og átti
hann það lengd sinni að þakka. Asninn
skauzt fram á milli fóta hans og langa
skáldið stóð eitt eftir. Ekki er ólíklegt að
ferðalögin hafi ráðið miklu um það, að
Andersen fór inn á eins sjálfstæðar braut-
ir í ævintýraskáldskap sinum eins og hann
gerði. Fram til 1843 eru ævintýri hans tal-
in lík eldri ævintýrum, en upp frá því
fer hann sínar eigin götur. Fléttar inn
í ævintýrin reynslu sína úr hreysi og
höllum, fyllir þau af mannkærleika, lífs-
gleði en jafnframt lífsalvöru, gamansemi,
háði, skopmyndum og þeim skáldlega
neista, er aldrei kulnar, þótt ár og aldir líði.
Áttunda mynd.
Áttunda málverk NielsLarsen Stevens
er frá Odense og sýnir þegar H. C. Ander-
sen átta árum fyrir dauða sinn var gerð-
ur heiðursborgari i Odense. Á því augna-
bliki hlaut Andersen að finna, að bernsku-
draumurinn um að verða frægur, hafði
rætzt. Fyrst var hann hylltur opinber-
lega í Lundi árið 1840 og gerðu það stúd-
entarnir, síðan var hann hylltur víða,
en aldrei mun honum hafa þótt eins vænt
um neina hyllingu eins og þegar bærinn,
sem hann var fæddur í, var skrautlýstur
honum til heiðurs, og hann gerður að
fyrsta heiðursborgara í höfuðstað Fjóns.
Siðustu æviárin var hann tiltölulega
hamingjusamur, öll gagnrýni var horfin,
vinirnir margir og nærgætnir, einkum
voru konur vina hans honum góðar, sáu
um, að herbergin hans væru hrein og
þokkaleg og blóm i blómavösunum. Bama-
vinur var hann eins og að líkindum lætur
alla sína ævi, og börnin komu ömgg og
glöð til hans til þess að hlusta á ævin-
týri. Vafalaust hafa þessir ungu vinir
lians heldur hvatt hann til að fjölga þess-
um gullkornum. Alls ixrðu ævintýrin hans
156, en 79 eru þýdd á íslenzku svo að
ég viti. 50 þeirra þýddi Steingrímur Thor-
steinsson, en 29 hefur Pétur Sigurðsson
nýlega lokið við að þýða og em öll þessi
ævintýri komin út hjá Bókaforlagi Fagur-
skinnu í Bvík prýdd fallegum myndum.
Ekki skal ég segja með vissu hvort á-
stæða hefði verið til að skrifa langt mál
um H. C. Andersen um leið og þessari
útgáfu var hleypt af stokkunum, hitt hefði
a. m. k. verið viðeigandi að leiðrétta það,
sem rangt er sagt í þeim formála.
Ólafur Gunnarsson frá Vik í Lóni.
70
AKRANES