Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1894, Síða 38

[>ab bofe út ganga, afe bann skorafei á menn afe gefa sig
ekki afe styrjöld þessari. Um þessar mundir kom sendi-
herra Frakka, Genet afe nafni, þangafe vestur og skyW'
hann æsa Bandaríkjamenn til ófrifearins. Allir mótstöSU'
menn W.’s, sjerveldismenn allir og auk þess margir aferir
fögnufeu mjög yfir komu hans og tóku honum tveim
höndum. Gjörfeu þeir för hans til Phfladelphía svo virfeu' ,
lega sem sigurför væri. W. tók honum vel, en ekki var
þess þó langt afe bífea afe Genet fór fram mefe svo miklun)
ofsa, afe W. sendi stjórn Frakka bofe og skorafei á hana
afe kalla sendiherrann heim aptur. En ekki ljet Genet þafe
hræfea sig, og fór nú miklu óvægilegar fram en áfeurgegn
W. og olli þafe hinum verstu óspektum. En W. Ijet hart
mæta hörfeu og skipafei afe taka Genet fastan, en rjett '
sömu svipan komu þau bofe frá stjórninni á Frakklandi,
afe sendiherrann væri kallafeur heim aptur og annar skipafeur
í hans stafe.
Englendingar gjörfeu skipum þjófca þeirra, er sátu hjá
ófrifcinum, allmikinn óskunda og lentu Bandaríkjamenn 1 i
deilum vife þá út af skipum sínum, en W. tókst afc hrinda ,
því máli í rjett horf. Æsingar og flokkadrættir voru þó
lengi miklir þar vestra, en fóru þó smátt og smátt þverrandi,)
og um þafe leyti, sem efna átti til nýrra forseta kosninga,
var vegur W’s nærri meiri enn nokkru sinni áfeur, og var
þá ekki afe furfea, afe margir urfeu til þess afe skora á
hann, afc hann tæki afe sjer forsetatignina í þrifcja sinn.
þafe lá nú öllum í augum uppi, afe W. haffei ráfeifc hife
mesta þjóferáfe, er hann hjelt fast vife þafe afe sitja hjá
ófrifcnum í norfeurálfunni; jafnvel mótstöfeumenn hans
vifeurkenndu þafe; einkum þótti mörgum þafe mikils uw
vert, afe hann hjeldi forsetatigninni þangafe til frifcur
kæmist á í norfeurálfunni, en hann var því mefe öllu
fráhverfur afe sitja lengur vife stýrife, og einkum þótti
honum þafe vifesjárvert og illt til eptirdæmis, afe einn mafe-
ur hjeldi æfestu völdum svo lengi í senn. Hann vildi
gjöra sitt til þess, afe fyrirbyggja afe forsetatignin lenti of
lengi hjá einum manni, því hann sá þafe fyrir, afe þá var
meiri hætta á, afe forsetinn gjörfeist of einráfeur, efea tæki
öll völdin í sínar hendur. Einkennilegt er þafe afe sjá
hve ólíkt þeir fóru afe Napoleon I. og W. Og til þess
(sej