Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1930, Síða 102

lá á honum, og í þvi horninu man eg bezt eftir
honum, þvi að hann kom oft til foreldra minna og
var þar aufúsugestur; hafði hann oftast eitthvað að
segja, nýja visu eða annað, sem gaman var að.
Jónas hafði vist talsverða skáldgáfu þegið, átti líka
tii hagyrðinga að teija, þar sem var Gísii Sigurðsson
faðir hans, sá er orkti Biðilsrímu o. fl., en svo fór
sem vænta mátti um skáldskap Jónasar, að hann var
vist að mestu bundinn við umhverflð, og keundi oft
beiskju og kerskni í stökum hans og Ijóðum. Pegar
faðir minn hafði fengið veitingu fyrir Breiðabólstað
á Skógarströnd kvað Jónas:
Skógstrendingum fénast flest,
fremur öllum vonum.
Gaf þeim drottinn Guðmund prest,
en gjalda verður honum.
Man eg að faðir minn hló að vísunni, og þegar Jónas
fór að kynnast hjá okkur, stríddi hann honum með
henni. En gamli maðurinn bar i bætiflákana, sagði,
að fyrst og fremst væri vísan rangfærð, því þar ætti
að vera »góðan« fyrir »Guðmund« og i öðru lagi
hefði sneiðin verið skorin Skógarstrandarbændum,
sem aldrei borguðu refjalaust vinnukaup hjúa og
verkamanna, en alls ekki til hans sveigt.
Veturinn 1868—69 var prestlaust á Breiðabólstaö.
Tók þá hieppstjórinn i Skógarstrandarhreppi það
hagsmunaráð að setja hreppsómaga, sem Bjarni hét,
með fjölskyldu sinni á staðinn. Um það kvað Jónas:
Hreppstjórinn með þel óþreytt,
þó i sveitarskyni,
Breiða- hefir bólstað veitt
Bjarna ívarssyni.
Skúli Nordahl varð sýslumaður Snæfellinga iaust
eftir 1870; hann var þá ungur og framgjarn og vildi
sýna rögg í þvi að hafa eftirlit með tiundarsvikum,
sem þá þóttu alltíð. Skúli var maður smár vexti og
rauðbirkinu. Út af þessari röggsemi Skúla kvað Jónas:
(98)