Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1933, Qupperneq 72

fram á að unnt er að lifa ágætu lífi af jurtafæðu einni.
Pó mun enginn vafi á pví, að hollast mun og hyggi-
legast okkur íslendingum að nota hvorttveggja fæðu-
tegundina, bæði úr dýranna og jurtanna ríki.
Tilraunír, sem gerðar hafa verið á mönnum, um
notagildi ýmsra jurta, hafa leitt mörg og merkileg
sannindi í ijós. T. d. er það víst, að eftir rannsókn-
um hins danska læknis M. Hindhedes, sem telja má
forgöngumann í þessu efni, þá er mannslíkamanum
jafnt notagildi að einu kg. af kartöflum og einu kg.
af kjöti. Hér er að vísu ekki átt við feitt kjöt, heldur
vöðva. Víða, þar sem eg hefi sagt frá þessu í fyrir-
lestrum hér á Iandi, hefi eg orðið var við, að menn
hafa lítinn trúnað á þetta lagt, því að mjög hafa
menn hér trúað og treyst á kjötið, en skoðað jurta-
fæðu sem hreinasta »léttmeti« og óhæft til »undir-
stöðu«. En fleiri en landar mínir hafa átt bágt með
að trúa þessu. En vísindamenn annara þjóða hafa
endurtekið tilraunir Hindhedes og komizt að sams-
konar niðurstöðu sem hann, og þar með orðið að
játa, að þær voru réttar. Þess vegna er mönnum nú
ijóst, að eggjahvituþörf mannslíkamans er ekki nærri
eins mikil og vísindamenn héldu fram fyrir 20—30
érum. En það gengur oft seint að breyta lifnaðar-
háttum fólksins, einkum ef það er eitthvað, sem
snertir magann, því að hann er viðkvæmur og vana-
fastur með afburðum, vill sem minnstar breytingar,
frá þvi sem var. Til dæmis um það má nefna, að hin
hagsýna og sparsama þýzka þjóð ræktaði mikið af
kartöflum á heimsstyrjaldarárunum. En í stað þess
að notn þær eingöngu til manneldis, þá notuðu þeir
mjög mikið af þeim til kjötframleiðslu, til svínafóð-
urs. Pannig framleiddu þeir af kartöflum, aðra fæðu-
tegund, sem varð mörgum sinnum dýrari og nægði
auk þess handa þrefalt færra fólki, en hefði getað
lifað af kartöflunum, sem gefnar voru svínunum. Pví
svarf hungrið að þjóðinni fyrr en þurft hefði, ef hún
(68)