Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1948, Qupperneq 35

sporum, er verkamaður kom inn á klossum og vinnu-
brókum, sneri liúfunni feimnislega milli handanna og
sagði hásum rómi: „Ég hefði víst ekki átt að koma
hingað, en gæti ekki einhver ykkar, herrar mínir .
Wright spratt óðar á fætur. „Hvað er það, sem mér
veitist sú ánægja að gera fyrir yður, vinur minn?“
mælti hann alúðlega til verkamannsins, en leit ekki
við liinum prúðbúna líflækni við hlið hans.“ —
í ófriðnum 1914—1918 fékk Wright nS' viðfangsefni
til að glima við, þar sem voru sýklamenganir sára, gas-
igerðir og sáralost. Hann hafði aldrei verið i rónni,
ávallt haft „andlegar þjáningar“, svo sem hann komst
að orði, unz hann náði tökum á viðfangsefni sínu,
hvert sem það var, og þarna bættist það við, að hann
varð að ganga gegnum stóran sal, fullan af særðum
og sjúkum mönnum, til að komast inn i tilraunastofu
sina i Boulogne; en hann átti i þvi sammerkt við
Pasteur, að hann mátti ekkert aumt sjá. Ilann vann
öllum stundum að þvi að leita ráða til að draga úr
skelfingum sárasóttanna. Viðleitni manna öll miðaði
þá að því að reyna að drepa sýklana í sárunum mcð
sterkum sóttvarnarlyfjum. Wright einn sá, að slíkt var
fremur til skaða en bóta. Sterk sóttvarnarlyf, svo sem
karbólsýra og súblímatvatn, dræpu að vísu sýkla, en þau
dræpu líka frymi líkamans sjálfs og mynduðu með því
efnasambönd, sem væru óskaðleg sýklunum. Hann sá
einnig, að menn voru harla ófróðir um varnir þær, sem
líkamanum eru tiltækar gegn sárasýklum, vissu t. d.
ekki, hvaða skilyrði örvuðu starfsemi átfrumanna og
hver væru henni til hindrunar, livers vegna sum sár
höfðust vel við, en önnur umhverfðust og urðu gróðr-
arstía alls konar sýkla. Sneri hann því allri athygli
°g rannsóknum að þessu og fann enn up hugvitsamleg
læki til að nota til þeirra rannsókna. Og smám saman
tokst honum áð varpa ljósi á margt, er áður var í
niyrkri hulið. Ilann sýndi, að keðjusýklar og klasa-
(33)
3