Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1973, Page 175

henni, að fyrirtækið sæi sér hag í að eignast lóð-
ina, en hefði ekki áhuga á húsinu fremur en aðrir
hugsanlegir kaupendur.
Húsið sjálft var nú sem næst einskisvirði, en stað-
urinn var ákjósanlegur.
Við söluna hafði um samizt, að fjögur herbergi
við suðurhliðina yrðu gerð að íbúð, sem hún fengi
að halda svo lengi sem hún lifði. Að öðru leyti hafði
húsið verið innréttað í vistarverur fyrir ungt fólk,
um tuttugu talsins, sem starfaði í rannsóknarstof-
um og skrifstofum, sem komið hafði verið upp norð-
an megin hússins, þar sem hesthúsið hafði áður
verið og grasbletturinn. Hún vissi, að sá dagur
myndi koma, að gamla húsið yrði rifið; hún hafði
séð teikningarnar, en í bráðina, og meðan hún lifði,
myndu bæði húsið og garðurinn sunnan og vestan
við það fá að vera í friði. Harold hafði fullvissað
hana um, að ekki yrði þörf fyrir þennan hluta eign-
arinnar næstu fimmtán eða tuttugu árin, og það
var meira en nógu langur tími fyrir hana.
í rauninni var frú Dolderson ekkert sérlega leið
yfir tilhugsuninni um að skilja við þennan heim,
og hugsaði til þess með rósemi. í ellinni varð mað-
ur gagnslaus til alls, og nú þegar hún var komin
í hjólastól, var hún orðin öðrum til byrði. Svo var
það líka þessi tilfinning, að hún ætti ekki lengur
heima í þessari breyttu veröld, að hún væri orðin
að ókunnugri persónu í annarra heimi. Veröldin
hafði tekið svo miklum stakkaskiptum; í fyrstunni
hafði hún átt erfitt með að fylgjast með og átta
sig á hlutunum, og brátt rak að því, að allt var
orðið svo margbrotið að það var ekki til neins að
reyna að botna í því. Það var sízt að undra, hugs-
(173)