Geislinn - 01.01.1930, Qupperneq 5

GRISLINN
5
að minsta kosti, meðan peir voru í peim ferð-
alögum. Byrd er í stöðugu útvarps sambandi
við eina af hinum miklu nýju frjettastöðvum, er
síðan dreifir fregnunum í allar áttir svo að
vjer vitum nú daglega, hvað pessir hugdjörfu
pólfarar eru að gjöra.
Dá er pað flug Zeppelíns greifa á 21 degi
kringum jörðina, merkilegast er flugpol hans.
Hann gat haldið sjer uppi i samfleyttar 420
stundir.
Á pessu ári var pess og minst með hátíðar-
höldum, er Edison fann upp rafmagnslampann;
er sá lampi tákn pess ljósflóðs, sem varpað
hefir verið yfir pessa öld í mótsetningu við
allar liðnar aldir.
Ef vjer nú snúum oss frá pessum alpjóð-
legu málum, að málefnum Bandaríkjanna út af
fyrir sig, pá eru pað tveir viðburðir, sem mest
ber á: Kosning Hoovers forseta í glæpamála-
nefndina til að rannsaka glæpa-ástandið í land-
inu og leggja fram úrlausn á pví. Detta er í
sjálfu sjer einkar pýðingarmikið mál til að sýna
hve lagaleysið er raunverulega alvarlegt í
Bandarikjunum. Hið annað var hver uppreisn-
in af annari í fangelsunum alt árið út, og var
pað afleiðing af skipun nefndarinnar.
Ef vjer svo snúum oss að slysum og nátt-
úruumbrotum á árunum, pá er pað æði mikið
og margvíslegt. Skip haía strandað hrönnum
saman, jarðskjálftar gengið og vatnaflóð og
stórviðri á sjó og landi. En engin getur sagt,
hvað af pessu hefir valdið mestri eyðingu, alt
sýnir pað, hve mannlífið er valt, og hve mjög vjer
pörínumst annars heims en pess vjer nú lifum í.
Detta yfirlit sýnir að nokkru leyti að minsta
kosti, hina pýðingarmestu viðburði ársins liðna,
og ætti pað að sýna hrerjum alvarlega hugs-
andi manni, hversu mikið getur að höndum
borið á einu ári, Hver veit, hvað næsta ár felur
sjer í skauti? Dað getur enginn sagt með
neinni vissu. Undir suma atburðina hillir pegar
við sjóndeildarhringinn, pá hugleiðum vjer
seinna.
ÁHRIF.
Hinn síðasti geisli kvöldsólarinnar skein á
veiku konuna par sem hún lá á sóttarsænginni.
Læknirinn kom ásamt hjúkrunarkonunni inn
í herbergið. Hann lagði með hægð nokkrar
spurningar fyrir sjúklinginn, og gaf pví næst
skipanir viðvíkjandi hjúkruninni. Með nærgætni,
og hljóðlega gjörði hin hvítklædda kjúkrunar-
kona pað sem hægt var, og gleðin og við-
kvæmnin skein út úr andliti hennar.
Tíminn leið. Læknirinn vitjaði sjúklingsins
oft, og hjúkrunarkonan rækti starf sitt með
trúmensku. Sjúklingnum hafði nú batnað svo
mikið að hægt var að nota ýmsar lækninga-
aðferðir, sem áður var ekki tiltökumál að reyna.
Jaínóðum og fjörið óx í hinum aðframkomna
líkama, vaknaði innileg ást til pessarar veru,
sem með svo mikilli polinmæði reyndi að gjöra
alt til pess að flýta fyrir bata hennar. Degar
hjúkrunarkonan kom inn í herbergið var
eins og lífið sjálft streymdi út frá henni í
mynd hæglátrar framkomu og innilegrar löng-
unar að hjálpa og lina pjáningar hinnar veiku,
og pessi áhrif urðu til pess að vekja hjá hinni
veiku manneskju löngun til pess að verða
betri en hún hafði áður verið.
Sjúklingurinn hugsaði nú daglega um pað,
hvað petta leyndardómsfulla afl gæti verið. Hún
fór að veita hjúkrunarkonunni meiri eftirtekt, í
pví skyni að sjá hvað pað eiginlega væri sem
hún gjörði til pess arna. Hún tók eftir pví að
hjúkrunarkonan tók bók á hverjum morgni á-
samt litlu heíti og las í henni nokkur orð og
hugsaði svo djúpt að pvi er virtist. Dag nokk-
urn spurði sjúklingurinn hjúkrunarkonuna, hvað
pað væri eiginlega, sem hún væri að athuga í
pessari bók.
„Detta er nú minn andlegi morgunmatur,
sem jeg er að fá mjer“, sagði hjúkrunarkonan.
Sjúklingurinn skildi ekki petta svar, og spurði
pví aftur: Hvers vegna lesið pjer á hverjum degi
í pessari bók, ungfrú Lund?“
Jeg á vin, sagði hjúkrunarkonan, sem er far-
in burt, en pessi bók er brjef frá honum til
mín, sem segir mjer að hann muni koma aftur
og taka mig í hús föður síns, og hún segir
mjer ennfremur hvað jeg eigi að gjöra til pess
að vera tilbúinn til að mæta honum, pegar
hann kemur. Jeg les petta brjef á morgnana,
til pess að jeg geti munað eftir pví, sem mjer
ber að gjöra eftir fyrirmælum hans og sýnt
pað í lífi mínu.