Geislinn - 01.01.1930, Qupperneq 6

6
GEISLINN
Frá Suðurhafseyjunum
L. H. Wood
Ekki alls fyrir löngu urðu mjög miklir jarð-
skjálftar á Nýju Hebridseyjunum og kvað eink-
um mikið að f>eim á eyjunni Ambrym. Á
vorum dögum spyrja ýmsir á pessa leið: „Hvers
vegna eru parlendir menn ekki látnir eiga sig
og peim lofað að halda sjer við sínar gömlu
venjur?“ Við slikurn athuga-
semdum er aðeins eitt svar,
sem sje petta sem Filippus gaf
Natanael: „Kom pú og sjá.“
Á eyjunni Ambrym eru
feyknamiklir jarðeldar, sjóð-
heit hraunleðjan veltur par
víða áfram með miklum gaura-
gangi. Á eyjunni ríkir hin
megnasta hjátrú og djöflatil-
beiðsla. Mentalöndin pekkja
ekki neitt til peirrar skelfing-
ar, sem er samfara pessari
hjátrú. Eyjarskeggjar halda
að peir sjeu ofsóttir af alls-
konar illum öndum, alt frá
peim sem búa í logandi eld-
fjöllunum og til peirra, sem
stjórna appelsínutrjánum eða
ávöxtunum á kókospálman-
um. Dannig lifa íbúar eyjar-
innar lífi sínu í stöðugum
ótta og skelfingu. Á morgn-
ana vakna peir með peirri hugmynd að ósýni-
legur óvinur hafi sagt peim stríð á hendur.
Allur dagurinn frá upphafi til enda er svæsin
barátta. Samkvæmt trú peirra er óvinur bak
við hvert einasta trje. Á hverju kveldi loka
peir bambusreir-kofunum eins vandlega og
peir geta svo að næturloítið flytji ekki dauð-
ann inn með sjer. Inni eru hundar, svín, kjúk-
lingar ungbörn og fullorðið fólk hvað innan
um annað. Lesið eftirfarandi frásögu frá eyj-
unni Ambrym:
Jóhann, myndarlegur seytján ára gamall
drengur, sem hafði lífað í öllum peim verstu
löstum, sem pektust á eyjunni; var orðinn
sannfærður um að hann ætti að koma sjer
undan hinum illu áhrifum og fara í kristni-
boðsskólann á eyjunni Atchin, sem er 45 km.
paðan. Fyrir páð, sem dreif á daga hans par,
á einu ári, sannfærðist hann unr að til er sá
kraftur, sem megnar að stjórna öllurn djöflum.
Óttinn hvarf úr augum hans og á pau kom
mildari blær. Við og við raul-
aði hann lag fyrir munni
sjer. Hann sagði að nú liíði
hann hamingjusömu lífi, svo
fór hann aftur heim í átthag-
ana til pess nð segja ættingj-
um og vinum frá pessari
nýju gleði, sem hann hafði
fundið. Hann sagði frá hinu
undraverða afli, sem hefir vald
yíir öllum öndum og kemur
brosinu fram á sjerhverju
andliti og leggur manninum
ný Ijóð i munn. Meðal peirra,
sem heyrðu penna undra-
verða boðskap og tóku á
móti honum, var ungur pilt-
ur, að nafni, Bae, og stúlka,
sem hjet Rakel. Faðir Bae
haíði keypt stúlkuna syni sín-
urn fyrir konu, fyrir rúmlega
prjátíu svín, pegar stúlkan var
barn að aldri. Bae og Rakel
komust einnig bæði í skólann. Dau unnu í
raun og veru ekki hvort öðru. Trúlofun peirra
var mál, senr foreldrarnir einir höfðu afgjört.
pegar börnin voru aðeins nokkurra mánaða
gömul. Fáein af svínunum, sem peir höfðu
orðið ásáttir uni sem endurgjald, höfðu verið
látin af hendi, hin átti ungi maðurinn sjálfur
að sjá um að yrðu borguð áður en brúðkaupið
færi fram. Enginn hafði spurt pau um hvort
pau elskuðu hvort annað. Dað var haldin fórn-
arhátíð og svínum fórnað, og nú voru and-
arnir ánægðir og alt, sem pessu máli við kom,
í góðu lagi. Dessir unglingar porðu ekki að
rísa í gegn vilja andanna, pví að hefðu peir
gjört pað, hefðu pau verið drepin.