Geislinn - 01.01.1930, Qupperneq 7

GEISLINN
7
Áður en árið var liðið, sáu pau dásamlega
opinberun hins nýja kraftar, sem pau höfðu
fengið pekkingu á, og óttinn við hina fyrri
guði hvarf smátt og smátt. Dau hertu upp
hugann og fóru heim til pess að segja for-
eldrunum að pau ætluðu ekki að eigast. Ef
pau giftu sig, ætluðu pau að gera pað vegna
pess að pau elskuðu pá persónu, sem pau
giftu sig hvort í sínu lagi. Að lokum gáfu
foreldrarnir sampykki sitt til pessa. Svínunum
var skilað aftur og trúlofuninni var slitið. Að
ári liðnu fóru hugir Jóhanns og Rakelar að
hneigjast saman, og undirbúningur var gerð-
ur fyrir kristilegt brúðkaup.
Bæði voru mjög haming-
jusöm og sögðu að pau
vildu láta gefa sig saman
að kristnum sið, en ekki
taka pað gilt að hafa verið
seld og keypt á barnsaldri
eins og skepnur, að heið-
num sið. Eyjarskeggjar sáu
að pctla mundi hafa pað
i för með sjer, að hinum
heiðinglegu venjum yrði
bolað burt. Eftir mikið leyni-
legt ráðabrugg var send
áskorun til stjórnanda eyj-
anna og heimtað að gift-
ing Jóhanns og Rakelar yrði gjörð ógild, og
að Bae og Rakel skyldu neydd til að eigast
samkvæmt hinum gömlu, sampyktu lögum,
enda pótt svínunum hefði verið skilað aftur og
foreldrarnir hefði gefið sampykki sitt. Höfð-
ingjar eyjanna sáu hvernig hinar gömlu ákvarð-
anir urðu að víkja fyrir hinum nýja sið, peg-
ar pessi ungi maður og unga stúlka voru
gefin saman á kristilegan hátt. Forstöðmaður-
inn kom til eyjarinnar, en er hann hafði rann-
sakað málið, sagði hann að alt væri í góðu
lagi og að pað væri fullkomlega viðeigandi
fyrir unga manninn og ungu stúlkuna að vera
hjón á penna hátt. En eyjarskeggjar voru ekki
af baki dottnir enn, peir sögðu Rakel, að ef
hún vildi ekki slíta hjúskap sínum við Jóhann
og giftast Bae samkvæmt peirra eigin venju,
mundi henni verða gefið inn eitur. Ungu hjónin
fengu sjerstaka skipun frá kristniboðanum um
að fara aldrei hvert frá öðru, vera aldrei ein.
Deim var sagt að pau skyldu ávalt verða sam-
ferða pegar pau færu til vinnu sinnar I ald-
ingörðunum, og sðmuleiðis pegar pau færu
heim aftur. Deim var einnig bannað að piggja
mat af nokkurri manneskju. Alt fór vel í nokk-
ra mánuði. En um jólaleitið var Jóhann kall-
aður burt til pess að afljúka erindi annarsstað-
ar. Hann bað Rakel að flýta sjer heim til peirra.
En í stað pess að gjöra petfa fór hún að heim-
sækja móður Jóhanns, og pegar hún var beðin
um að forsmá ekki gestrisnina er var sjerlega
mikil pá í tilefni af jólunum, ljet hún til leið-
ast og bragðaði á matnum.
Alt í einu varð henni pað
ljóst að hún hafði rent nið-
ur eitri. Detta var alt und-
irbúið af höfðingjanum;
með pví að hóta tengda-
móður Rakelar hræðilegri
refsingu ef hún neilaði
að hlýðnast honum, hafði
hann neytt hana til pess
að hafa pað citur I matn-
um, sem hann hafði sjálf-
ur tiltekið. Rakel varð ákaf-
lega veik og fjekk hvert
krampakastið á fætur öðru.
í veikindunum fæddi Rakel
frumburð sinn, en fáeinum klukkustundum síð-
ar íjekk barnið sömu sjúkdómseinkennin og
móðirin, og dó. Jóhann gróf sjálfur barnið
sitt og snjeri svo heim að sjúkrabeði konu
sinnar og átti par sveínlausa nótt. Höfðinginn
varð sjálfur veikur og fjekk sömu einkennin
og Rakel. Hann sendi eftir Jóhanni og játaði
að hann væri sök i pví að hun hefði veikst,
og hann grátbað Jóhann um fyrirgefningu.
Hann hafði ekki pvegið sjer um hendurnar
eftir að hann var búinn að blanda eitrið og pað
hafði pannig borist í matinn, sem hann borð-
aði. Vegna pess að hann meðgekk pátttöku
sína i glæpnum, tókst oss að fá upplýsingar
um pað sanna í pessu máli en pað er mjög
sjaldgæft að slíkt sje unt meðal parlendra
manna. Degar Jóhann kom aftur heim til konu
sinnar, sagði’ hann henni frá pví, sem skeð
hafði, Hún tók í hönd hans og sagði honum
Eitt af húsum innfœddra á Sudurhafseyjum